Ото Бауер
Ото Бауер (германски: Otto Bauer; 5 септември 1881 – 4 јули 1938) — австриски лев социјалист и еден од најистакнатите теоретичари на австромарксизмот.
Бауер студираше на Универзитетот во Виена каде што се здоби со титулата доктор на право во 1906. Својата прва книга, „Социјалдемократијата и националното прашање“, ја објави во 1907. Иако бил политички активен и во текот на студиите, неговиот постепен подем во Социјалдемократската партија на Австрија започна по стекнувањето со докторската титула. Меѓу другото, во 1907 година Бауер го основа „Дер кампф“, теоретското списание на партијата.
Во текот на Првата светска војна, Бауер бил мобилизиран уште во 1914 г. и испратен на Рускиот фронт. Таму бил заробен, но во 1917 е ослободен и се вратил во Австрија. По смртта на водачот на Социјалдемократската партија на Австрија, Виктор Адлер, во 1918, Бауер застанува на чело на партијата. Од ноември 1918 до јули 1919 австриските социјалдемократи формираа коалициона влада со Христијанско социјалната партија во која Бауер бил министер за надворешни работи.
Кога Енгелберт Долфус, со помош на елементи од Христијанскосоцијалната партија и на Хајмверот, во 1933 воспостави авторитарна корпоративна диктатура, активностите на австриските социјалдемократи беа сериозно ограничени. По задушувањето на бунтот против владата во февруари 1934, Бауер бил принуден да пребегне во странство. Тој продолжи да го организира отпорот на социјалдемократите против диктатурата во Австрија прво од Брно во Чехословачка, а потоа од Париз. Умира во Париз на 57-годишна возраст, само четири месеци по инкорпорирањето на Австрија во Третиот рајх од страна на Адолф Хитлер (т.н. „аншлус“).
Творештво
[уреди | уреди извор]
Основни дела на Ото Бауер се:
- „Социјалдемократијата и националното прашање“ (1908)
- „Светската револуција“ (1919)
- „Патот до социјализам“ (1919)
- „Болшевизам или социјалдемократија?“ (1920)
- „Новиот курс на Советска Русија“ (1921)
- „Фашизмот“ (1936)
- „Кризата на демократијата“ (1936).
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]
|