Прејди на содржината

Кула (град)

Координати: 43°53′14.96″N 22°31′16.82″E / 43.8874889° СГШ; 22.5213389° ИГД / 43.8874889; 22.5213389
Од Википедија — слободната енциклопедија
Кула
Кула
град
Поглед на тврдината Кастра Мартис
Поглед на тврдината Кастра Мартис
Кула is located in Бугарија
Кула
Кула
Местоположба на Кула во Бугарија
Координати: 43°53′14.96″N 22°31′16.82″E / 43.8874889° СГШ; 22.5213389° ИГД / 43.8874889; 22.5213389
ЗемјаБугарија
ОбластВидин
ОпштинаКула
Управа
 • ГрадоначалникВладимир Владимиров (ГЕРБ)
Површина
 • Вкупна63,74 км2 (24,61 ми2)
Надм. вис.&10000000000000204000000204 м
Население (2022)
 • Вкупно2.675
 • Густина42/км2 (110/ми2)
Час. појасEET (UTC+2)
 • Лето (ЛСВ)EEST (UTC+3)
поштенски код3800
Повик. бр.+359 0938
Мреж. местоobshtina-kula.com

Кула (бугарски: Кула) — град во Северозападна Бугарија, административен центар на општината Кула во Видинската Oбласт. Има население од околу 2.675 жители (2022).[1]

Географија и местоположба

[уреди | уреди извор]

Се наоѓа во западниот дел на Дунавската Рамнина, на 33 километри од Видин и на 220 километри од Софија и на 13 километри од границата со Србија, каде што се наоѓа преминот Вршка Чука.

Историја

[уреди | уреди извор]

За време на Римската Империја, градот бил наречен Кастра Мартис. Од 7 век е во границите на средновековната бугарска држава.

За време на османлиското владеење градот се викал Адлије. Кон крајот на 18 и почетокот на 19 век овде се населиле доселеници од Тетевенско, а и денес локалниот дијалект е под силно влијание на централнобалканскиот говор, спротивно на околниот преоден и северозападен говор.[2]

Во 1858 година дебарските занаетчии ја изградиле црквата „Св. Свети Петар и Павле“.[3] Фреските се од 1902 година — дело на Данаил Несторов, подарок според натписот на ликот на Свети Никола од родот Дичови.[4]

Во 1879 година, Феликс Каниц сведочел за српската окупација на населбата за време на Српско-турската војна (1876), за мешаното население, вклучувајќи Татари и Черкези, и за новите поштенски врски со Видин.[5]

За време на колективизацијата, во градот билo основанo Трудово кооперативно земјоделско стопанство „Мичурин“, именувана по советскиот агроном Иван Мичурин. Во периодот 1950-1951 година за време на Кулските настани, 8 семејства (31 лица) од градот биле насилно иселени од страна на комунистичкиот режим.[6]

  1. Таблица на адресно регистрираните по постоянен и по настоящ адрес лица oт дата 15.06.2022 г.
  2. Заяков, Нинко (1995). „Исторически причини за формиране на влашкото население във Видинско“. Българска етнология (5): 28–51. Архивирано од изворникот на 2018-07-21. Посетено на 2023-07-11.
  3. Гергова, Иванка (2015). „Православно изкуство във Видинско. Предварителни наблюдения“. Проблеми на изкуството. 48 (4): 45. ISSN – 9371 0032 – 9371. no-break space character во |id= во положба 80 (help)
  4. Гергова, Иванка (2015). „Православно изкуство във Видинско. Предварителни наблюдения“. Проблеми на изкуството. 48 (4): 46. ISSN – 9371 0032 – 9371. no-break space character во |id= во положба 80 (help)
  5. Милюков, Павел (2013). Живата истина (Студии за България). София: Изток-Запад. стр. 162. ISBN 978-619-152-162-3.
  6. Груев, Михаил (2009). Преорани слогове. Колективизация и социална промяна в Българския северозапад 40-те – 50-те години на XX век. София: Сиела. стр. 123, 205. ISBN 978-954-28-0450-5.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]