Организација за безбедност и соработка на Европа
Организација за безбедност и соработка во Европа (ОБСЕ) Organization for Security and Co-operation in Europe (OSCE) |
||||
|---|---|---|---|---|
|
||||
.svg) |
||||
| Секретаријат | Виена, Австрија | |||
| Членство | 56 земји членки 11 земји партнери |
|||
| Лидери | ||||
| • | Генерален секретар |  Ламберто Заниер |
||
| • | Претседавач на Постојаниот совет |  Себастијан Курц |
||
| • | Претставник за слободата на медиумите |  Дуња Мијатовиќ |
||
| Основана | ||||
| • | како КЕБС (CSCE)1 | Јули 1973 | ||
| • | Хелсиншки договори | јули – август, 1975 | ||
| • | Париска повелба | 21 ноември 1990 | ||
| • | преименувана како ОБСЕ (OSCE) | 1 јануари 1995 | ||
| Страница http://www.osce.org/ |
||||
| 1. | Конференција за Европска Безбедност и Соработка (Conference on Security and Cooperation in Europe). | |||
ОБСЕ - Организација за безбедност и соработка на Европа (англиски: Organization for Security and Co-operation in Europe) е меѓународна институција кој е некој вид на форум за политички дијалог која има за цел безбедносна стабилизација на регионот, со помош на демократски средства и демократско владеење. Повеќето од 3.500-те вработени се ангажирани во операции на теренот, со само десетина проценти администрација.
Организацијата е дефинирана како регионална организација под закрилата на Обединетите нации (Глава VIII), која служи за рано предупредување, превенција на конфликти, управување на кризи и пост-конфликтна рехабилитација. Нејзините 56 земји членки се од Европа, Регионот на Кавказ, Средна Азија и Северна Америка што во суштина го опфаќа поголемиот дел од северната полутопка. Организацијата била создадена во време на таканаречената Студена војна како форум Запад-Исток.
Пред да прерасне во постојана организација, делувала како Конгрес за европска безбедност и соработка (КЕБС) помеѓу 1973 и 1995.
Историја
[уреди | уреди извор]Организацијата има свои корени во 1975 година Конференција за безбедност и соработка во Европа(CSCE). Разговорите се случуваат за европската безбедносна група од 1950-тите, но Студена војна спречи било каков значителен напредок додека разговорите на Диполиво Еспоо Започнал во ноември 1972 година. Овие разговори се одржаа по предлог на Советски Сојуз кои сакаа да ги искористат разговорите за да ја задржат својата контрола врз Комунистички држави во Источна Европа, и Претседател на Финска Урхо Кеконенги беше домаќин со цел да го зајакне својот политика на неутралност. Западна Европа, сепак, овие разговори ги сметаа за начин за намалување на тензиите во регионот, понатамошна економска соработка и добивање хуманитарни подобрувања за населението на Комунистички блок.
Препораките од разговорите, во форма на "Сината книга", ги дадоа практичните основи на триетапната конференција наречена "Хелсиншки процес". CSCE беше отворен во Хелсинки на 3 јули 1973 година со 35 држави кои испратија претставници. На етапата одземав само пет дена за да се согласам да ја следам Сината книга. Втората етапа била главна работна фаза и била спроведена во Женева од 18 септември 1973 до 21 јули 1975 година.
Резултат на втората етапа бил Хелсиншкиот последен акт. Ова било потпишано од страна на 35 земји-учеснички за време на третата етапа, која се одржала во Финска сала помеѓу 30 јули - 1 август 1975 година. Тој бил отворен од страна на дипломатот на Светата столица Кардинал Агостино Касароли, кој бил претседател на конференцијата.
Концептите за подобрување на односите и спроведување на актот биле развиени во текот на серијата следни состаноци, со големи собири во Белград (4 октомври 1977 - 8 март 1978), Мадрид (11 ноември 1980 - 9 септември 1983) и Виена (4 ноември 1986 - 19 јануари 1989).
Обврската од Копенхаген била напишана "за да се осигура дека на поединците им е дозволено да ги остварат своите права на мирно собрание и слобода на здружување, вклучувајќи го и правото на формирање, пристапување и ефикасно учество во невладините организации, кои бараат унапредување и заштита на човековите права и основните слободи."
Московскиот механизам бил договорен во 1991 година.
Институции
[уреди | уреди извор]Највисоките тела се Самитот и Министерскиот совет. совет, кој се состанува секоја недела во Виена, служи како редовно преговарачко и одлучувачко тело. Постојаниот совет е предводен од претседавач, кој се именува на една година.
Покрај Министерскиот и Постојаниот совет, постојат и Форум за безбедносна соработка и Економски форум, кои се дел од одлучувачките тела. Седиштето на Секретаријатот на ОБСЕ е во Виена, Австрија. Покрај тоа, организацијата има канцеларии и во Копенхаген, Женева, Хаг, Прага и Варшава.
Земји членки
[уреди | уреди извор]
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]
|