Joan Muysken (1894-1945): verschil tussen versies

Muysken was de zoon van [[Joan Muysken (1866-1928)|Joan Muysken]] en Elizabeth Benjamina van Deurs. Hij studeerde werktuigbouwkunde aan de Technische Hogeschool te Delft van 1912 tot 1917. Bij het uitbreken van de [[Eerste Wereldoorlog]] diende Muysken enige tijd in de Nederlandse krijgsmacht, waar hij de eerste verrijdbare [[Radio-ontvanger|radio-zend-en-ontvang-toestellen]] bouwde.<ref name="DSR 1947">Delftsche Studenten Raad, Gedenkboek van het verzet der Delftsche studenten en docenten gedurende de jaren 1940-1945, 1947. p. 29</ref>

Na de oorlog werkte Muysken korte tijd in Zweden en toenvervolgens in de Verenigde Staten, waar hij trouwde. Terug in Nederland in 1920 begon hij een carièrecarrière bij [[Werkspoor]] in Amsterdam, waar hij uiteindelijk promoveerdeopklom tot onderdirecteur. In 1932 werd hij aan de Technische Hogeschool te Delft aangesteld als hoogleraar werktuigbouwkunde, waar hij in de oorlogsjaren de laatste rector magnificus was voordat de hogeschool werd gesloten in 1944. Hij wasbekleedde verder het voorzitterschap van de Vereniging van Delftsche Ingenieurs en was bij het [[Koninklijk Instituut van Ingenieurs]] hoofd van de sectie Werktuigbouwkunde.

Muysken hadwas in september 1943 de rector magnificus functie overgenomen van [[Henk Dorgelo]] als rector magnificus opgevolgd, in een tijd van grote beroering om de [[loyaliteitsverklaring]], die studenten moesten ondertekenen. Hij had zich in eerste instantie bereid verklaard om onder de gegeven omstandigheden mee te werken, maar kwam tot inzicht dat het onderwijs moest worden stilgelegd. In de senaatsvergadering van 19 juni 1944 werd besloten geen nieuwe rector voor te dragen, en om studenten te adviseren tegen de loyaliteitsverklaring inniet te gaantekenen. De oproep hiertoe werd op het gebouwen van de Hogeschool geplakt, en was door MysenMuysken ondertekend. MysenMuysken besloot hierna niet onder te duiken om repercussies op collega's te voorkomen. De dag erop werd hij gevangen genomengevangengenomen, en na een schijnproces werd hij tot een jaar tuchthuisstraf veroordeeld.Mysen Muysken werd gevangengezet in het Duitse [[Siegburg]]. Door de oprukkende geallieerden werd hij in een zware tocht overgebracht naar Landsberg, waar een slechte behandeling zijn gezondheid verder verzwakte. Kort na zijn bevrijding keerde hij ziek terug naar Delft terug, waar hij overleed.<ref name="DSR 1947"/><ref name="CDG 1988"/>

In een herdenkingsrede in 1945 werd Muysken geprezen als "een mens van hoge levensopvattingen die zichzelf kon verloochenverloochenen, onkreukbaar en

betrouwbaar."<ref name="CDG 1988"/>

Muysken wastrouwde in 1919 getrouwd met Hannah Thompson (1893-1939) in [[Pasadena (Californië)|Pasadena]], California. Ze was de dochter van Charles Henry Thompson en Mary Ohey Halsey, en had gestudeerd inaan de [[Stanford-universiteit]]. In Nederland was ze actief als kunstenaars met schilderen, etsen en boetserenkunstenares. Ze hadden samen een dochter.