Klasse van droge heiden: verschil tussen versies

Deze klasse wordt gekenmerkt door de volledige afwezigheid van een [[boomlaag]]. De [[struiklaag]] is vertegenwoordigd door [[dwergstruik]]en van de heidefamilie, zoals de struikhei en de [[kraaihei]], en van de [[vlinderbloemigen]], zoals de geslachten [[heidebrem]] (''Genista''), [[Brem (plant)|brem]] (''Cytisus'') en [[gaspeldoorn]] (''Ulex''). De [[kruidlaag]] levert geen [[kensoort]]en, is zeer soortenarm en bestaat praktisch uitsluitend uit [[grassen]]. Deze soortenarmoede is te wijten aan de specifieke eigenschappen van de bodem, maar ook aan de structuur van de vegetatie. Bij struikhei zorgen de dichte struikjes afgewisseld met kale, open plekken voor te grote temperatuurschommelingen aan het oppervlak. Anderzijds zijn kraaiheibegroeiingen meestal zo dicht, dat andere planten nauwelijks kansen krijgen. Afhankelijk van de leeftijd van de heidestruiken kan er een sterk ontwikkelde [[moslaag]] met talrijke soorten voornamelijk [[bladmossen]] en [[korstmossen]]. Bij pas geplagde zandgrond is de bedekking met struikhei nog vrij gering en de kale zandbodem wordt gekoloniseerd door diverse korstmossen van de geslachten ''[[Cladina]]'' en ''[[Cladonia]]''. Naarmate de bedekking toeneemt verdwijnt de moslaag geleidelijk. Na 10 tot 20 jaar begint de struikhei te degenereren, de struiken vallen open, waardoor licht verder doordringt en er nieuwe vestigingsmogelijkheden voor mossen zoals het [[kussentjesmos]] ontstaan.▼