Magie in Harry Potter
In de boeken en filmreeks Harry Potter van schrijfster J.K. Rowling is magie een natuurlijke kracht. Een die gebruikt kan worden om de gewone natuurwetten te overschrijven. In de serie komen vele fabeldieren voor, samen met bestaande dieren die enkele magische eigenschappen hebben gekregen (zoals uilen die de post rondbrengen). Mensen met de mogelijkheid magie te gebruiken worden tovenaars of heksen genoemd. Niet magische mensen heten in de serie Dreuzels of Snul (afhankelijk van hun afkomst).
Magie bij mensen
Bij mensen is de mogelijkheid magie te gebruiken, of juist niet, aangeboren. Het is semi-overerfelijk wat inhoud dat het heel normaal is dat kinderen van magische ouders ook magiërs worden, maar het soms ook voorkomt dat kinderen van niet magische ouders magiërs worden. Dit gebeurt wel in mindere mate.
Er bestaan uitzonderingen. Het komt ook voor dat kinderen van magische ouders zelf totaal niet over magische krachten beschikken. Deze mensen worden in de tovenaarswereld Snullen genoemd. Snullen worden voor grote problemen gesteld aangezien zijzelf en hun familie vaak totaal geen besef hebben van het leven zonder magie.
Tovenaars met Dreuzelouders worden soms met de (voor tovenaars beledigende) naam “modderbloedjes" (Engels: Mudblood)” aangeduid.
Gebruik van magie
Zelfs als iemand geboren is met magische krachten vereist het nog een hoop training en oefening om hier goed mee om te kunnen gaan. Bij jonge tovenaars treed magie vaak op als reflex bij sterke emoties zoals angst of woede. Dit gebeurt onbewust. Voorbeelden hiervan zijn hoe Harry in het eerste boek het glas van een slangenkooi liet verdwijnen of in een nacht zijn haar liet teruggroeien.
Bijna alle magie wordt uitgevoerd met hulpmiddelen. Het bekendste hulpmiddel is de toverstaf. Er zijn genoeg redenen om aan te nemen dat een magiërs krachten sterker en meer gefocust worden wanneer hij/zij een toverstaf gebruikt. Andere voorbeelden zijn Waarzeggerij en het maken van toverdranken. Volleerde tovenaars met een zeker niveau beheersen vaak ook de vaardigheid om bepaalde spreuk zonder toverspreuk uit te spreken, dit vereist zeer veel concentratie.
Limieten van magie
Ongeacht hoe sterk een magiër is, hij of zij is altijd gebonden aan limieten. Hoewel het mogelijk is om voorwerpen vanuit het niets op te roepen is het veel moeilijker iets te creëren dat aan een exacte specificatie voldoet dan iets universeels.
Het is onmogelijk om doden weer tot leven te wekken. Wel bestaan er magische voorwerpen die iemands leven kunnen verlengen zoals de Steen der wijzen uit het eerste Harry Potter boek. Duistere magiërs kunnen in een soort van schijnleven blijven door het maken van een Gruzielement. Verder kunnen Magiërs ervoor kiezen na hun dood op Aarde te blijven als geesten.
De magische mogelijkheden van een tovenaar of heks zijn sterk gebonden aan diens emoties. Hoewel spreuken van nature goed of slecht zijn hangt het ook sterk van de emoties en intenties van de magiër of het gewenste effect wordt bereikt. Bijvoorbeeld de Cruciatus vloek: alleen als de magiër die dit gebruikt echt iemand wil pijn doen uit sadisme werkt deze spreuk. Rechtschapen woede tegenover iemand werkt niet of slechts gedeeltelijk, zoals Harry ondervond in het vijfde boek.
Speciale magiërs
Sommige magiërs beschikken over zeer unieke talenten zoals het kunnen veranderen in een dier (Faunaat) of met slangen kunnen praten (Sisselspraak). Dit soort talenten zijn meestal ook aangeboren. Harry is niet geboren als Sisseltong, door de spreuk die Harry ook z'n litteken bezorgde, ging een deel van de talenten en krachten van Voldemort over op Harry. Hieronder dus ook Sisselspraak, en een soort band waardoor ze gelijkaardige toverstokken hebben en hevige emoties van elkaar kunnen voelen.