Auguste Villiers de L'Isle-Adam

Jean Marie Mathias Philippe Auguste Graaf van Villiers de L'Isle-Adam (Saint-Brieuc, 7 november 1838 – Parijs, 18 april 1889) was een Frans schrijver, publicerend onder de naam Villiers de L'Isle-Adam.

Leven en werk

Villiers de L'Isle-Adam stamde uit een oud Bretons adelgeslacht. Zijn vader verkwistte voor een belangrijk deel het familiefortuin, onder meer door het zoeken naar schatten in oude scheepswrakken. Villiers groeide grotendeels op bij een oom en tante en studeerde in Rennes. Vervolgens voorzag hij in zijn levensonderhoud door journalistiek werk.

Villiers publiceerde reeds op jonge leeftijd gedichten (Premières poésies, 1859, onder invloed van een ontgoochelende liefdeservaring) en filosofische verhalen (Isis, 1862). Later schakelde hij over naar het toneel. In 1866 schreef hij zijn drama in proza Morgane. Bekendheid kreeg hij vooral met zijn verhalenbundel Contes cruels (1883), die voor het grootste deel eerst in kranten en tijdschriften verschenen. Goed ontvangen werd ook zijn bundel Tribulat Bonhomet (1887), een bundel verhalen rondom een typisch 19e-eeuwse burger, positivist, tegenstander van het mysterie en het schone. Bijna profetisch is verder zijn futuristische roman L'Ève future (1886), waarin hij met vertwijfeling het toekomstige leven van de mens in het teken van de wetenschap verbeeldt.

Villiers werd als schrijver sterk aangetrokken door het werk van Edgar Allan Poe en Richard Wagner. Hij was bevriend met Stéphane Mallarmé, Joris-Karl Huysmans en Charles Baudelaire, die eveneens een stempel op zijn werk drukten. Hij bestreed het positivisme en het sciëntisme van zijn tijd. Onder invloed van Hegel kwam hij tot een soort mystiek idealisme, van waaruit hij de diversiteit van het innerlijk leven trachtte weer te geven. In zijn Contes cruels toont hij personages die een bovennatuurlijk paradijs proberen te bereiken via esoterische praktijken, zelfmoord of christelijke wereldverzaking. In zijn toneelstukken staat de overwinning van de droom op het leven centraal.

Villiers had grote invloed op latere symbolisten. Zijn postuum verschenen toneelstuk Axel (1890) wordt ook wel gezien als een voorloper van het symbolisme. Wezens en voorwerpen zijn voor hem tekens die het bestaan van een hogere werkelijkheid suggereren.

Na een periode van succes midden jaren tachtig raakte Villiers in financiële problemen. Hij overleed uiteindelijk in armoede, aan kanker, in een Parijs ziekenhuis in 1889.

Bibliografie

Verhalen en romans

Isis (verhalen), 1862
Contes cruels (verhalen),1883
L'Ève future (roman), 1886
L'Amour suprême (verhalen), 1886
Tribulat Bonhomet (verhalen), 1887
Nouveaux Contes cruels (verhalen), 1888
Histoires insolites (verhalen), 1888
Chez les passants, 1890
Propos d'Au-delà, 1893
Reliques, 1954
Nouvelles reliques,1968

Theater

Elën, 1865
Morgane, 1866
La Révolte, 1870
Le Nouveau Monde, 1880
Axël, 1890
L'Évasion, 1890
Le Prétendant (nieuwe versie van Morgane), 1965

Poezie

Deux essais de poésie, 1858
Premières poésies, 1859

Literatuur en bronnen

A. Bachrach e.a.: Encyclopedie van de wereldliteratuur. Bussum, 1980-1984. ISBN 90-228-4330-0
Jean-Poul Bourre: Villiers de L’Isle-Adam: Splendeur et misère. Parijs 2002.

Externe link

(en) Villiers op Find a Grave