Chloor-36

Chloor-36
	Chloor-36 op de isotopenkaart
Algemeen
Element	chloor (Cl)
Nuclide	36Cl
Aantal protonen	17
Aantal neutronen	19
Nuclidische gegevens
Nuclidenmassa	35,968306981 u
Spin	2+
Bindingsenergie	8,521927 MeV
Massaoverschot	−29,521857 MeV
Isotopen van chloor
Portaal	Scheikunde ; Natuurkunde

Chloor-36 of ³⁶Cl is een radioactieve isotoop van chloor. Van de isotoop komen op Aarde sporen voor: de relatieve aanwezigheid wordt geschat op 7 × 10⁻¹³%.

Chloor-36 wordt in de atmosfeer gevormd uit argon-36, onder invloed van kosmische straling. Door bovengrondse kernproeven in de jaren 1952-1958 kwamen grote hoeveelheden chloor-36 vrij in de atmosfeer.

Radioactief verval

Chloor-36 bezit een halveringstijd van 301.000 jaar. Het vervalt door 98,1% tot de pseudostabiele isotoop argon-36 (theoretisch gezien kan deze verder vervallen tot de stabiele isotoop zwavel-36):

{\ce {{^{36}_{17}Cl}->{^{36}_{18}Ar}+{e^{-}}+{\bar {\nu }}_{e}}}

De vervalenergie bedraagt 709,682 keV. De rest van de isotopen vervalt tot zwavel-36:

{\ce {{^{36}_{17}Cl}->{^{36}_{16}S}+{e^{+}}+{\nu }_{e}}}

De vervalenergie hiervan bedraagt 120,017 keV.

Toepassingen

Door de lange halfwaardetijd is chloor-36 uitermate geschikt bij de datering van grondwaterlagen en andere geologische en hydrologische verschijnselen (tussen 60.000 en 1 miljoen jaar oud).

Bronnen, noten en/of referenties

(en) Wolfram Alpha
(en) Periodic table