Finale wereldkampioenschap voetbal 1978
De finale van het wereldkampioenschap voetbal 1978 was de 11e editie van de voetbalwedstrijd die gespeeld werd in het kader van het FIFA Wereldkampioenschap. De wedstrijd vond plaats op 25 juni 1978 tussen Argentinië en Nederland. De finale werd gespeeld in het Estadio Monumental Antonio Vespucio Liberti in Buenos Aires.
Route naar de finale
bewerkenReykjavik, 8 september 1976 IJsland 0 – 1 Nederland Rotterdam, 13 oktober 1976 Nederland 2 – 2 Noord-Ierland Antwerpen, 26 maart 1977 België 0 – 2 Nederland Nijmegen, 31 augustus 1977 Nederland 4 – 1 IJsland Belfast, 12 oktober 1977 Noord-Ierland 0 – 1 Nederland Amsterdam, 26 oktober 1977 Nederland 1 – 0 België |
Automatisch (Gastland) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Mendoza, 3 juni 1978 Nederland 3 – 0 Iran Mendoza, 7 juni 1974 Nederland 0 – 0 Peru Mendoza, 11 juni 1978 Nederland 2 – 3 Schotland |
Buenos Aires, 2 juni 1978 Argentinië 2 – 1 Hongarije Buenos Aires, 6 juni 1974 Argentinië 2 – 1 Frankrijk Buenos Aires, 10 juni 1978 Argentinië 0 – 1 Italië | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Córdoba, 14 juni 1978 Nederland 5 – 1 Oostenrijk Córdoba, 18 juni 1978 Nederland 2 – 2 West-Duitsland Buenos Aires, 21 juni 1978 Nederland 2 – 1 Italië |
Rosario, 14 juni 1978 Argentinië 2 – 0 Polen Rosario, 18 juni 1978 Argentinië 0 – 0 Brazilië Rosario, 21 juni 1978 Argentinië 6 – 0 Peru | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
Verslag
bewerken25 juni 1978, Estadio Monumental, ook wel bekend als het River Plate-stadion, met circa 75.000 overwegend Argentijnse toeschouwers. Scheidsrechter: Sergio Gonella (Italië). De wedstrijd begon met vertraging nadat Argentinië te laat op het veld verscheen en vervolgens bij de scheidsrechter protesteerde tegen het verband om de pols van René van de Kerkhof. Nederland dreigde daarop van het veld te lopen, waarop de scheidsrechter bij wijze van compromis akkoord ging met een wat zachter verband. De toon was gezet: het werd een harde wedstrijd, waardoor Gonella vaak moest fluiten voor overtredingen.
Aanvankelijk domineerde Nederland, maar na verloop van tijd werd Argentinië sterker. Daniel Passarella loste in de eerste helft vier schoten, maar geen enkel trof doel. Voor Nederland trof een kopbal van Johnny Rep net geen doel en werden schoten van diezelfde Johnny Rep en Rob Rensenbrink gekeerd door de Argentijnse doelman, Ubaldo Fillol. In de 38e minuut omzeilde de Argentijnse ster Mario Kempes de Nederlandse verdediging en schoot hij de bal achter doelman Jan Jongbloed: 1-0 voor Argentinië. Vlak voor rust kon Rep vanaf vijf meter nog eens uithalen, maar Fillol voorkwam andermaal een Nederlandse goal.
Na rust zette Nederland door, maar ondanks de aanvalsdrift kon Argentinië de wedstrijd op de tegenaanval beslissen; Jongbloed voorkwam echter de 2-0 van de voet van Kempes. Het Nederlandse offensief zette door en in de 82e minuut werd de score gelijk getrokken. Invaller Dick Nanninga, die Johnny Rep had vervangen, kopte een vanaf de rechterkant komende voorzet van René van de Kerkhof in het Argentijnse doel. Veertien seconden na het verstrijken van de reguliere speeltijd belandde een vrije trap van de Nederlandse aanvoerder Ruud Krol bij linkerspits Rensenbrink. Vanuit een moeilijke hoek schoot hij de bal tegen de Argentijnse paal; de stand bleef zodoende 1-1. Minder dan een minuut later floot Gonella af.[1]
"Normaal gesproken is dat een doelpunt", zei Rensenbrink meteen na de wedstrijd. "Ik wilde ook al gaan juichen." Jaren later keek hij er heel anders op terug. "Uit een haast onmogelijke hoek weet ik Fillol te passeren. Een echte kans was het niet, maar ik raakte de bal perfect."[1]
In de verlenging waren beide ploegen vermoeid maar bleken de Argentijnen over de langste adem te beschikken. Het was wederom Kempes die scoorde, in de 105e minuut. In de tweede helft van de verlenging stelde Daniel Bertoni de Argentijnse zege zeker, na een pass van wedstrijdwinnaar Kempes.
Corruptie en intimidatie
bewerkenVele jaren na het controversiële toernooi gaf bondscoach Ernst Happel als antwoord op de vraag wat er gebeurd zou zijn wanneer Rensenbrinks schot in de laatste minuut in het doel was gegaan, in plaats van tegen de paal: "Dan had de scheidsrechter net zolang laten doorspelen tot hij Argentinië een penalty had kunnen geven". Ook Jan Zwartkruis gaf te kennen: "Dan hadden we hier nog niet gewonnen" en "de ambiance was puur intimiderend. Dick Nanniga werd twee keer ruim binnen het strafschopgebied neergelegd, maar Gonella legde de bal er gewoon twee keer buiten. Wat kun je dan nog doen?". Volgens Ernie Brandts hing er een intimiderende sfeer, wat al begon tijdens de busreis naar het stadion die doelbewust een andere route was dan normaal, zodat de Nederlandse spelers langs het Argentijnse volk moesten, dat op de bus sloeg en brandende stukken hout in zijn handen had. Doordat de Italiaanse scheidsrechter Sergio Gonella nauwelijks tegen Argentinië floot, resulteerde de wedstrijd in kapotte knieën en bebloede shirts. Rob Rensenbrink was uiteindelijk opgelucht dat hij het veld zonder zwaar letsel kon verlaten: "dit heb ik eerder nooit meegemaakt. Bijna iedereen had een bloedneus. Die gasten sloegen je voortdurend op je bek". En Dick Nanninga: "Er zal wel weer niemand worden gesnapt bij de dopingcontrole. Zo gaat dat hier nu eenmaal. Dit was onvoorstelbaar. Ik werd alle kanten op gestompt, geslagen en getrokken". Volgens Ruud Krol was dit "het hardste WK-duel ooit".[2]
Afbeeldingen
bewerken-
Argentinië-keeper Ubaldo Fillol plukt een bal uit de lucht.
-
Argentinië-spits Mario Kempes viert de 2-1.
Wedstrijdgegevens
bewerken25 juni 1978 15:00 UTC−3 «onderlinge duels» |
Argentinië | 3 – 1 (n.v.) |
Nederland | Estadio Monumental Antonio Vespucio Liberti, Buenos Aires Toeschouwers: 71.483 Scheidsrechter: Sergio Gonella (Italië) |
Kempes 38', 105' Bertoni 116' |
82' Nanninga |
Argentinië
|
Nederland
|
|
|
- ↑ Tuk, Gerard. Wegen na Rome, p. 28. ISBN ISBN 978-90-823962-1-8.
- ↑ Marcel Rözer en Iwan van Duren, De finale die Nederland nooit kon winnen. 101voetbalmomenten.nl. Gearchiveerd op 25 september 2020. Geraadpleegd op 20 november 2019.