Geelbuikschildpad
De geelbuikschildpad[2] (Trachemys scripta scripta) is een schildpad uit de familie moerasschildpadden (Emydidae). Het is een ondersoort van de lettersierschildpad (Trachemys scripta).[3] De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Johann David Schoepff in 1792.
| Geelbuikschildpad IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2010) | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
| Mannetje | |||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Ondersoort | |||||||||||||||||||
| Trachemys scripta scripta (Schoepff, 1792) | |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||
Geelbuikschildpad op  Wikispecies
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Uiterlijke kenmerken
bewerkenDe afmetingen van een volwassen schildpad verschillen per sekse, de vrouwtjes worden veel groter dan de mannetjes. Vrouwtjes bereiken een schildlengte tot maximaal 27 centimeter.[4] Daarnaast hebben mannetjes een langere staart en relatief lange nagels aan de voorpoten, vooral oudere exemplaren. Het schild is bij oudere dieren vrij bol, bij jongere exemplaren nog plat en de schildplaten hebben aan de achterzijde doornachtige punten. Al deze kenmerken vervagen naarmate het dier ouder wordt. Ook hebben jongere dieren een landkaart-tekening op de schildplaten en een meer afstekende tekening op de huid. Een typisch kenmerk is de S-vormige gele streep op de zijkant van de kop.
Algemeen
bewerkenDe geelbuikschildpad komt voor in het zuidoosten van de Verenigde Staten en het noordoosten van Mexico. In Nederland is in Maastricht weleens een exemplaar aangetroffen maar deze was uitgezet of ontsnapt. Ze worden nu bijna overal gevonden omdat veel mensen hun schildpad dumpen. Hun biotoop bestaat uit moerassen, rivierarmen en meren met liefst stilstaand water. Het is een dagactieve schildpad die graag zont op boomstammen en een temperatuur van boven de 20 graden prefereert, er wordt geen winterslaap gehouden. Op het menu staan kleine waterdiertjes en waterplanten, de schildpad is omnivoor.
Gevangenschap
bewerkenToen er een invoerverbod op de roodwangschildpad (Trachemys scripta elegans) kwam, schakelde de handel over op twee andere ondersoorten van Trachemys scripta; de geelwangschildpad (Trachemys scripta troosti) en deze ondersoort. Hierdoor ging de geelbuikschildpad sterk in aantal achteruit. De schildpad is vrij gemakkelijk in leven te houden, eet bijna alles en is redelijk handtam. Nadeel bij in de natuur gevangen exemplaren is dat er parasieten mee kunnen komen. De levensverwachting van de schildpad is dertig jaar, er zijn exemplaren bekend die een leeftijd van meer dan 40 jaar bereikt hebben.
Bronvermelding
bewerkenReferenties
- ↑ (en) Geelbuikschildpad op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ Raymond C M Creemers, Jeroen J C W van Delft, en anderen - Reptielen Amfibieën Vissen Onderzoek Nederland ism Nationaal Natuurhistorisch Museum Naturalis en European Invertebrate Survey Nederland (2009). De Nederlandse Fauna 9: De Amfibieën en Reptielen van Nederland. KNNV Uitgeverij (distributie), Pagina 334, 335. ISBN 978 9050 113007.
- ↑ Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database – Trachemys scripta.
- ↑ C.H. Ernst, R.G.M. Altenburg & R.W. Barbour, Turtles of the World.
Bronnen
- (en) Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Trachemys scripta - Website Geconsulteerd 19 mei 2015
- (en) - Peter Paul van Dijk, John B. Iverson, Anders G. J. Rhodin, H. Bradley Shaffer & Roger Bour - Turtles of the World, 7th Edition: Annotated Checklist of Taxonomy, Synonymy, Distribution with Maps, and Conservation Status - ISSN 10887105 (2014) - Website
- (en) C.H. Ernst, R.G.M. Altenburg & R.W. Barbour - Turtles of the World - Website