Wikipedia

Stefan de Vrij

Nederlands voetballer

Stefan de Vrij (Ouderkerk aan den IJssel, 5 februari 1992) is een Nederlands voetballer die doorgaans als verdediger speelt. De Vrij startte zijn carrière bij Feyenoord. Hij verruilde Lazio Roma in juli 2018 transfervrij voor Internazionale. De Vrij debuteerde in 2012 in het Nederlands voetbalelftal.

Stefan de Vrij
2023
2023
Persoonlijke informatie
Volledige naam Stefan de Vrij
Bijnaam Il Muro ("De Muur")[1]
Geboortedatum 5 februari 1992
Geboorteplaats Ouderkerk aan den IJssel, Vlag van Nederland Nederland
Lengte 189 cm
Been Rechts
Positie Centrale verdediger
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Italië Internazionale
Rugnummer 6
Contract tot 30 juni 2025
Jeugd
1997–2002
2002–2009 		Vlag van Nederland VV Spirit
Vlag van Nederland Feyenoord
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2010–2014
2014–2018
2018– 		Vlag van Nederland Feyenoord
Vlag van Italië Lazio Roma
Vlag van Italië Internazionale 		135(7)
95(8)
176(9)
Interlands **
2007–2008
2008–2009
2010–2011
2012
2011–2013
2012– 		Vlag van Nederland Nederland –16
Vlag van Nederland Nederland –17
Vlag van Nederland Nederland –19
Vlag van Nederland Nederland –20
Vlag van Nederland Nederland –21
Vlag van Nederland Nederland 		3(0)
20(0)
9(0)
1(0)
12(0)
73(4)
* Bijgewerkt op 15 mei 2023
** Bijgewerkt op 11 juli 2024
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Clubcarrière

bewerken

Feyenoord

bewerken

De Vrij begon zijn carrière op vierjarige leeftijd bij VV Spirit en kwam op tienjarige leeftijd via talentendagen bij Feyenoord terecht. Hij doorliep alle jeugdelftallen van Feyenoord en had sinds de zomer van 2009 een contract dat werd verlengd tot medio 2015. Hij maakte zijn debuut in het eerste elftal in de uitwedstrijd om de KNVB beker tegen Harkemase Boys op 24 september 2009.

Op 6 december 2009 maakte hij zijn competitiedebuut voor Feyenoord. Hij mocht in de 89e minuut invallen voor Denny Landzaat tegen FC Groningen (3-1). Zijn tweede wedstrijd speelde hij tegen Willem II. Hij kwam in het veld na een wissel met Leroy Fer in de 84e minuut. Feyenoord won het duel met 1-0 door een goal van Sekou Cissé. Van 8 tot en met 15 januari 2010 mocht De Vrij mee op trainingskamp met Feyenoord naar Alanya in Turkije. De Vrij deed het in de oefenwedstrijd tegen Kayserispor zo goed dat hij de week erna tegen VVV-Venlo in de basis werd opgesteld toen Kelvin Leerdam en Dani Fernández beiden geblesseerd waren. De Vrij kreeg een week later opnieuw een plaats in de basis, in de altijd zeer beladen Klassieker tegen Ajax. Zijn eerste doelpunt maakte hij op 2 mei 2010 tegen sc Heerenveen. Feyenoord won deze wedstrijd met 6-2.

Na de 2-0 nederlaag tegen Ajax op 19 januari 2011 was Mario Been van mening dat het centrum van de Feyenoord-verdediging te kwetsbaar was en te weinig opbouwend vermogen had. Als gevolg hierop haalde Been de tot dan toe onomstreden André Bahia uit de basis[2] en plaatste Stefan de Vrij naast Ron Vlaar in het centrum. De Vrij maakte hier zo'n goede indruk[3], dat hij sindsdien een vaste keus was in het centrum van Feyenoord.

Het verdedigingsduo Vlaar-De Vrij werd gehandhaafd door de nieuwe trainer Ronald Koeman. Op 23 oktober 2011 voegde De Vrij een nieuw persoonlijk hoogtepunt aan zijn carrière toe door Feyenoord naar een 0-1 voorsprong te schieten in de ArenA tegen aartsrivaal Ajax. De wedstrijd eindigde in 1-1. Enkele weken later kreeg De Vrij een blessure aan de rechterenkel, waar hij echter sterk van terugkeerde, wederom in het centrum van de verdediging. Na het seizoen, dat Feyenoord afsloot als tweede, werd De Vrij in de voorselectie opgenomen voor het EK 2012.

In het seizoen 2012/2013 werd hij na het vertrek van Ron Vlaar benoemd tot aanvoerder van Feyenoord. Hierna werd hij ook voor het eerst opgeroepen voor de definitieve selectie van het Nederlands elftal door de nieuwe bondscoach Louis van Gaal voor de oefeninterland tegen België. Het seizoen bij Feyenoord begon slecht door een opgelopen blessure in de Europa League-wedstrijd tegen Sparta Praag. Deze blessure zou hem een maand aan de kant houden. De Vrij kwam sterk terug en speelde sterke wedstrijden. De Vrij twijfelde openlijk of hij zijn contract wat in 2014 afliep zou verlengen. Een eis om te verlengen was het aanblijven van trainer Ronald Koeman, hij verlengde zijn contract. Na 24 wedstrijden te hebben gespeeld leek het dat seizoen ook bij dat aantal gespeelde wedstrijden te blijven na een blessure opgelopen op een training. Later bleek De Vrij toch inzetbaar te zijn voor de laatste twee wedstrijden. Tegen ADO Den Haag speelde hij, maar verliet hij het veld in de eerste helft na een (onbedoelde) elleboogstoot van een ADO Den Haag-speler. Later bleek dat hij een zwaar gekneusde neus opgelopen had maar de laatste wedstrijd waarschijnlijk inzetbaar zal zijn. Op 17 mei 2013 verlengde De Vrij zijn contract tot medio 2015.[4] Op de tweede speeldag van het seizoen 2013/14 kreeg hij tweemaal geel thuis tegen FC Twente. Eerder kreeg Jordy van Deelen ook al rood in die wedstrijd waardoor Feyenoord de wedstrijd moest uitspelen met negen man tegen elf (1-4 verlies).

Lazio Roma

bewerken

In de zomer van 2014 maakte Stefan de Vrij voor naar verluidt 7 miljoen euro de overstap naar Lazio Roma. Hij maakte op 24 augustus zijn debuut in de derde ronde van de Coppa Italia en scoorde tevens de derde goal van de wedstrijd in een 7-0 overwinning op Bassano Virtus 55 ST. Zijn tweede seizoen bij Lazio werd overschaduwd door een knieblessure, waardoor hij er het hele seizoen uit lag. Vanaf het seizoen 2016/17 was hij de belangrijkste man in de defensie van Lazio, af en toe vergezeld door landgenoot Wesley Hoedt. Op de slotdag van het seizoen 2017/18 verspeelde De Vrij met Lazio deelname aan de UEFA Champions League. Internazionale, zijn nieuwe werkgever met ingang van het seizoen 2018/19, greep op de valreep het vierde en laatste ticket voor de groepsfase van het kampioenenbal door bij Lazio met 2-3 te winnen. De Vrij veroorzaakte met een tackle een strafschop, waaruit Internazionale de 2-2 maakte.[5]

Internazionale

bewerken

De Vrij verruilde Lazio Roma in juli 2018 transfervrij voor Internazionale. Hij tekende hier voor vijf jaar.[6] Na afloop van zijn tweede seizoen bij Inter (2019/20) werd De Vrij door de organisatie van de Serie A uitgeroepen tot de beste verdediger van de Italiaanse competitie.[7] Op 21 augustus 2020 speelde hij in de finale van de Europa League, die werd verloren van Sevilla FC.

Transfer Lazio Roma-Internazionale

bewerken

In 2021 maakt Follow the Money bekend dat Stefan de Vrij zijn zaakwaarnemer SEG, de Sports Entertainment Group, aan de kant had gezet nadat zijn transfer in juli 2018 dubieus was verlopen.[8]

Clubstatistieken

bewerken
Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Overig Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2009/10 Feyenoord   Eredivisie 17 1 4 0 – – 21 1
2010/11 30 1 1 0 2 0 – 33 1
2011/12 30 1 2 0 – – 32 1
2012/13 26 0 3 0 3 0 – 32 0
2013/14 32 4 1 0 2 0 – 35 4
Club totaal 135 7 11 0 7 0 0 0 153 7
2014/15 Lazio Roma   Serie A 30 0 5 1 – – 35 1
2015/16 2 0 0 0 2 0 1 0 5 0
2016/17 27 2 4 0 – – 31 2
2017/18 36 6 3 0 7 1 1 0 47 7
Club totaal 95 8 12 1 9 1 2 0 118 10
2018/19 Internazionale   Serie A 28 2 0 0 8 0 – 36 2
2019/20 34 4 2 0 10 0 0 0 46 4
2020/21 32 1 4 0 6 0 0 0 42 1
2021/22 30 0 4 0 6 1 1 0 41 1
2022/23 27 1 3 0 7 0 1 0 38 1
2023/24 25 1 0 0 6 0 2 0 33 1
Club totaal 176 9 13 0 43 1 4 0 236 10
Carrière totaal 406 24 36 1 59 2 6 0 507 27

Bijgewerkt t/m seizoen 2023/24.[9]

Interlandcarrière

bewerken

Nederland –17

bewerken

Stefan de Vrij werd in september 2008 toegevoegd aan Nederland onder de 17 jaar en was daarmee actief op het Jeugd-EK in Duitsland. Onder toeziend oog van scouts was Stefan de Vrij een van de uitblinkers van Oranje en belandde hij met zijn landgenoten in de finale. Daarin bleek gastland Duitsland te sterk.

Nederland

bewerken

De Vrij was een van de afvallers bij de eerste schifting die bondscoach Bert van Marwijk maakte voor het EK voetbal 2012. Hij werd op vrijdag 10 augustus 2012 door bondscoach Louis van Gaal voor het eerst opgeroepen voor de nationale A-selectie. Hij maakte zijn debuut vijf dagen later in het vriendschappelijke duel in en tegen België, dat met 4-2 verloren werd. De Vrij geraakte buiten beeld van de bondscoach, maar werd drie maanden later opnieuw opgeroepen, voor de wedstrijd tegen Duitsland (0-0). Hij raakte zijn plaats niet meer kwijt en speelde sindsdien ook mee in de laatste WK-kwalificatiewedstrijden.

WK 2014

bewerken

Op 5 mei 2014 werd De Vrij door Van Gaal opgeroepen voor een trainingsstage in Hoenderloo van het Nederlands voetbalelftal, ter voorbereiding op het wereldkampioenschap.[10] Ook behoorde hij tot de voorselectie, die op 13 mei bekendgemaakt werd.[11] Hij behoort uiteindelijk tot de definitieve WK-selectie, die Van Gaal op 31 mei bekendmaakte. Patrick van Aanholt en Karim Rekik waren de afvallers bij de verdedigers.[12] In de eerste wedstrijd tegen regerend wereldkampioen Spanje stond De Vrij in de basis. Samen met zijn collega van Feyenoord Bruno Martins Indi en oud-collega Ron Vlaar vormde hij het hart van de verdediging. In de 27e minuut kreeg Spanje een strafschop van scheidsrechter Nicola Rizzoli, nadat hij een overtreding van De Vrij op Diego Costa had gezien. De hierdoor opgelopen achterstand werd in de rest van het duel goedgemaakt, onder meer door de 1-3 van De Vrij in de 65e minuut, op aangeven van Wesley Sneijder. De wedstrijd eindigde in 1-5.

Met De Vrij in de basis verloor het Nederlands elftal op 9 juli 2014 de halve finale van Argentinië na strafschoppen. De Vrij speelde de hele wedstrijd en kreeg voor zijn optreden lovende kritieken.[13]

Na WK 2014

bewerken

De Vrij speelde vrijwel alle kwalificatiewedstrijden in aanloop naar het EK van 2016, waarvoor Nederland zich uiteindelijk niet kwalificeerde.

In november 2015 onderging hij een zware operatie aan de knie. Dit werd gevolgd door andere blessures. Hij speelde hierdoor vrijwel geen kwalificatieduels in aanloop naar het WK van 2018, waarvoor Nederland zich weer niet kwalificeerde.

In 2019 en de eerste helft van 2020 was er voor De Vrij meestal geen plaats in de basis van het Nederlands elftal, omdat de centrale verdediging in deze periode meestal werd gevormd door Matthijs de Ligt en Virgil van Dijk. Door een zware blessure bij Van Dijk kreeg De Vrij in de tweede helft van 2020 weer meer speeltijd.

EK 2020 (gespeeld in 2021)

bewerken

Tijdens het EK 2020 stond De Vrij wel in de basis van het elftal.

WK 2022

bewerken

Hoewel De Vrij tijdens de in 2021 gespeelde kwalificatiewedstrijden voor dit WK bijna altijd in de basis stond, startte hij dit WK als reservespeler. Tijdens dit toernooi kreeg hij geen speeltijd.

EK 2024

bewerken

De Vrij nam deel aan het EK 2024, en startte de eerste wedstrijd in de basis. Na de kwartfinale tegen Turkije werd De Vrij benoemd tot player of the match door de UEFA.[14] Hij was in die wedstrijd goed voor de gelijkmaker, zijn eerste Oranjegoal in negen jaar.

Interlands van Stefan de Vrij voor   Nederland
№ Datum Wedstrijd Uitslag Competitie Goals
Als speler van   Feyenoord 1
1. 15 augustus 2012   België – Nederland   4 – 2 Vriendschappelijk
2. 14 november 2012   Nederland – Duitsland   0 – 0
3. 6 februari 2013   Nederland – Italië   1 – 1
4. 22 maart 2013   Nederland – Estland   3 – 0 Kwalificatie WK 2014
5. 26 maart 2013   Nederland – Roemenië   4 – 0
6. 14 augustus 2013   Portugal – Nederland   1 – 1 Vriendschappelijk
7. 6 september 2013   Estland – Nederland   2 – 2 Kwalificatie WK 2014
8. 10 september 2013   Andorra – Nederland   0 – 2
9. 16 november 2013   Japan – Nederland   2 – 2 Vriendschappelijk
10. 17 mei 2014   Nederland – Ecuador   1 – 1
11. 31 mei 2014   Nederland – Ghana   1 – 0
12. 4 juni 2014   Nederland – Wales   2 – 0
13. 13 juni 2014   Spanje – Nederland   1 – 5 WK 2014   64'
14. 18 juni 2014   Australië – Nederland   2 – 3
15. 23 juni 2014   Nederland – Chili   2 – 0
16. 29 juni 2014   Nederland – Mexico   2 – 1
17. 5 juli 2014   Nederland – Costa Rica   0 – 0 (4 – 3 ns)
18. 9 juli 2014   Nederland – Argentinië   0 – 0 (2 – 4 ns)
19. 12 juli 2014   Brazilië – Nederland   0 – 3
Als speler van   Lazio Roma 2
20. 4 september 2014   Italië – Nederland   2 – 0 Vriendschappelijk
21. 9 september 2014   Tsjechië – Nederland   2 – 1 Kwalificatie EK 2016   55'
22. 10 oktober 2014   Nederland – Kazachstan   3 – 1
23. 13 oktober 2014   IJsland – Nederland   2 – 0
24. 12 november 2014   Nederland – Mexico   2 – 3 Vriendschappelijk
25. 16 november 2014   Nederland – Letland   6 – 0 Kwalificatie EK 2016
26. 28 maart 2015   Nederland – Turkije   1 – 1
27. 31 maart 2015   Nederland – Spanje   2 – 0 Vriendschappelijk   13'
28. 12 juni 2015   Letland – Nederland   0 – 2 Kwalificatie EK 2016
29. 3 september 2015   Nederland – IJsland   0 – 1
30. 6 september 2015   Turkije – Nederland   3 – 0
31. 9 juni 2017   Nederland – Luxemburg   5 – 0 Kwalificatie WK 2018
32. 31 augustus 2017   Frankrijk – Nederland   4 – 0
33. 3 september 2017   Nederland – Bulgarije   3 – 1
34. 23 maart 2018   Nederland – Engeland   0 – 1 Vriendschappelijk
35. 26 maart 2018   Portugal – Nederland   0 – 3
36. 31 mei 2018   Slowakije – Nederland   1 – 1
Als speler van   Internazionale 1
37. 16 oktober 2018   België – Nederland   1 – 1 Vriendschappelijk
38. 7 oktober 2020   Nederland – Mexico   0 – 1
39. 11 oktober 2020   Bosnië en Herzegovina – Nederland   0 – 0 Nations League 2020/21
40. 14 oktober 2020   Italië – Nederland   1 – 1
41. 11 november 2020   Nederland – Spanje   1 – 1 Vriendschappelijk
42. 15 november 2020   Nederland – Bosnië en Herzegovina   3 – 1 Nations League 2020/21
43. 18 november 2020   Polen – Nederland   1 – 2
44. 2 juni 2021   Nederland – Schotland   2 – 2 Vriendschappelijk
45. 6 juni 2021   Nederland – Georgië   3 – 0
46. 13 juni 2021   Nederland – Oekraïne   3 – 2 EK 2020
47. 17 juni 2021   Nederland – Oostenrijk   2 – 0
48. 21 juni 2021   Noord-Macedonië – Nederland   0 – 3
49. 27 juni 2021   Nederland – Tsjechië   0 – 2
50. 1 september 2021   Noorwegen – Nederland   1 – 1 Kwalificatie WK 2022
51. 4 september 2021   Nederland – Montenegro   4 – 0
52. 7 september 2021   Nederland – Turkije   6 – 1
53. 8 oktober 2021   Letland – Nederland   0 – 1
54. 11 oktober 2021   Nederland – Gibraltar   6 – 0
55. 13 november 2021   Montenegro – Nederland   2 – 2
56. 8 juni 2022   Wales – Nederland   1 – 2 Nations League 2022/23
57. 11 juni 2022   Nederland – Polen   2 – 2
58. 14 juni 2022   Nederland – Wales   3 – 2
59. 25 september 2022   Nederland – België   1 – 0
60. 7 september 2023   Nederland – Griekenland   3 – 0 Kwalificatie EK 2024
61. 18 november 2023   Nederland – Ierland   1 – 0
62. 21 november 2023   Gibraltar – Nederland   0 – 6
63. 6 juni 2024   Nederland – Canada   4 – 0 Vriendschappelijk
64. 10 juni 2024   Nederland – IJsland   4 – 0
65. 16 juni 2024   Polen – Nederland   1 – 2 EK 2024
66. 21 juni 2024   Nederland – Frankrijk   0 – 0
67. 25 juni 2024   Nederland – Oostenrijk   2 – 3
68. 2 juli 2024   Roemenië – Nederland   0 – 3
69. 6 juli 2024   Nederland – Turkije   2 – 1   70'
70. 10 juli 2024   Nederland – Engeland   1 – 2
71. 11 oktober 2024   Hongarije – Nederland   1 – 1 Nations League 2024/25
72. 14 oktober 2024   Duitsland – Nederland   1 – 0
73. 19 november 2024   Bosnië en Herzegovina – Nederland   1 – 1


Bijgewerkt op 19 november 2024.[15]

Erelijst

bewerken
Competitie
Aantal Jaren
  SS Lazio
Supercoppa Italiana 1x 2017
  Internazionale
Serie A 2x 2020/21, 2023/24
Coppa Italia 2x 2021/22, 2022/23
Supercoppa Italiana 3x 2021, 2022, 2023
Competitie Winnaar Runner-up Derde
Aantal Jaren Aantal Jaren Aantal Jaren
  Nederland –17
UEFA EK onder 17 1x   2009
  Nederland
FIFA WK 1x   2014
UEFA Nations League 1x   2018/19

Individueel als speler

Prijs
Aantal Jaren
Individueel
  FIFA WK – All-Star Team 1x 2014
  Serie A – Beste Verdediger 1x 2019/20
  UEFA Europa League – Team van het Seizoen 1x 2019/20
  Serie A – Team van het Jaar 1x 2020

Zie ook

bewerken
bewerken
Zie de categorie Stefan de Vrij van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stefan_de_Vrij&oldid=68406890"