Tunesisch voetbalelftal (mannen)
Het Tunesisch voetbalelftal, bijgenaamd Adelaars van Carthago, is een team van voetballers dat Tunesië vertegenwoordigt bij internationale wedstrijden zoals de (kwalificatie)wedstrijden voor het wereld- en het Afrikaans kampioenschap voetbal.
Tunesië | |||||
---|---|---|---|---|---|
Bijnaam | Adelaars van Carthago | ||||
FIFA-ranglijst | 41 (20 juni 2024) | ||||
Hoogste ranking | 14e (april 2018) | ||||
Laagste ranking | 65e (juli 2010) | ||||
Associatie | FTF | ||||
Bondscoach | Kais Yaâkoubi (waarnemend) | ||||
Stadion | Stade Olympique Hammadi Agrebi, Radès | ||||
Meeste interlands | Sadok Sassi (110) | ||||
Topscorer | Issam Jemâa (36) | ||||
Wedstrijden | |||||
Eerste interland: Tunesië 4–2 Libië [1] (Tunis, Tunesië; 2 juni 1957) Grootste overwinning: Tunesië 8–1 Djibouti (Radès, Tunesië; 12 juni 2015) Tunesië 7–0 Togo (Tunis, Tunesië; 7 januari 2000) Tunesië 7–0 Malawi (Tunis, Tunesië; 26 maart 2005) Grootste nederlaag: Hongarije 10–1 Tunesië (Boedapest, Hongarije; 24 juli 1960) | |||||
Wereldkampioenschap | |||||
Optredens | 6 (eerste keer: 1978) | ||||
Beste resultaat | Eerste ronde (1978, 1998, 2002, 2006, 2018, 2022) | ||||
Afrikaans kampioenschap | |||||
Optredens | 16 (eerste keer: 1962) | ||||
Beste resultaat | Winnaar (2004) | ||||
|
De Fédération Tunisienne de Football werd in 1957 opgericht en is aangesloten bij de CAF en de FIFA (sinds 1960). Het Tunesisch voetbalelftal behaalde in april 2018 met de 14e plaats de hoogste positie op de FIFA-wereldranglijst, in juli 2010 werd met de 65e plaats de laagste positie bereikt.
Deelnames aan internationale toernooien
bewerkenIn 1978 was Tunesië het vierde Afrikaanse land op een WK-eindronde en het eerste Afrikaanse land dat een wedstrijd won tijdens een eindronde door Mexico met 3–1 te verslaan. Verder was er op dat toernooi een 0–0 gelijkspel tegen West-Duitsland. De overwinning op Mexico zou de enige overwinning blijven tot 2018, ondanks nog drie toernooideelnames (1998, 2002 en 2006). Bij die laatste drie toernooien zou er slechts één gelijkspel en twee verliespartijen worden behaald.
In 2018 deed het Noord-Afrikaanse land opnieuw mee aan de WK-eindronde. Daar was de ploeg onder leiding van bondscoach Nabil Maâloul ingedeeld in groep G, samen met België, Engeland en WK-debutant Panama. Tunesië sloot het toernooi met een positief gevoel af door op 28 juni in Saransk met 2–1 te winnen van Panama. Zo behaalde Tunesië de tweede WK-zege ooit. Beide landen waren op voorhand uitgeschakeld voor de volgende ronde na twee verliespartijen.[2] Tunesië verloor de eerste twee wedstrijden, van achtereenvolgens Engeland (1–2) en België (2–5).
Omdat Tunesië in 2004 de Afrika Cup wist te winnen mocht het namens de Afrikaanse Confederatie deelnemen aan de Confederations Cup in 2005. Op dat toernooi was 1 overwinning, Australië werd met 2–0 verslagen. Doordat het land de andere 2 wedstrijden verloor eindigde ze als derde in de poule.
Wereldkampioenschapbewerken
|
FIFA Confederations Cupbewerken
|
Tunesië doet in 1962 voor het eerst mee aan de Afrika Cup. In dat jaar werd het land derde door Oeganda in de troostfinale met 3–0 te verslaan. Dat toernooi deden er echter maar 4 landen mee aan het toernooi. In 1965 mocht Tunesië optreden als gastland en haalde het de finale. De finale werd verloren van Ghana met 2–3. In 1996 bereikte het daarna pas weer de finale en ook dit keer werd verloren van het thuisland, Zuid-Afrika, met 0–2. Het grootste succes in dit toernooi kwam 8 jaar later toen Tunesië in eigen land voor de derde keer de finale bereikte en dit keer won. In die finale werd Marokko met 2–1 verslagen. Francileudo Dos Santos Silva en Ziad Jaziri maakten de goals voor Tunesië. De African Championship of Nations is een toernooi waar alleen spelers die in de eigen competitie meedoen opgesteld mogen worden. Dit toernooi werd in 2011 gewonnen. In de finale werd Angola met 3–0 verslagen.
In 1963 won Tunesië de eerste editie van de Arab Nations Cup. Dat jaar werd alleen een groepsfase gespeeld. In die groepsfase speelden 5 landen. Tunesië won alle vier de wedstrijden en eindigde daarom bovenaan. Daarna zou het nog 1 keer deelnemen aan dit toernooi, in 1988. Dat jaar won het geen enkele wedstrijd en strandde het land in de groepsfase. Er waren tevens 2 deelnames aan de Palestina Cup. En ook deze Cup werd 1 keer gewonnen. In 1973 versloeg het team van Tunesië Syrië met 4–0 in de finale.
Arab Nations Cup
bewerkenArab Nations Cup overzicht | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Jaar | Ronde | Wed. | W | G | V | DV | DT | Kwal |
1963 | Kampioen | 4 | 4 | 0 | 0 | 11 | 1 | |
1964–1985 | Geen deelname | |||||||
1988 | Groepsfase | 4 | 0 | 3 | 1 | 3 | 4 | (Kwal.) |
1992–2012 | Geen deelname | |||||||
FIFA Arab Cup overzicht | ||||||||
2021 | Tweede | 6 | 4 | 0 | 2 | 10 | 6 |
Palestina Cup
bewerkenPalestina Cup (1972–1977) | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Jaar | Ronde | Wed. | W | G | V | DV | DT | |
1973 | Kampioen | 6 | 6 | 0 | 0 | 19 | 3 | |
1975 | Groepsfase | 2 | 1 | 1 | 0 | 3 | 1 |
Interlands
bewerken1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
32 | 30 | 22 | 23 | 23 | 21 | 31 | 26 | 28 | 41 | 45 | 35 | 28 | 32 | 47 | 46 | 53 | 45 | 59 | 45 | 48 | 22 | 40 | 35 | 27 | 26 | 27 | 26 |
Huidige selectie
bewerkenDe volgende spelers werden opgeroepen voor de Afrika Cup 2023.
Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de wedstrijd tegen Mauritanië op 21 november 2023.
Nr. | Naam | Wed. | Dlpnt. | Club | |
---|---|---|---|---|---|
Doel | |||||
1 | Mouez Hassen | 21 | 0 | Club Africain | |
16 | Aymen Dahmen | 15 | 0 | Al-Hazm | |
22 | Bechir Ben Saïd | 13 | 0 | Monastir | |
Verdediging | |||||
2 | Ali Abdi | 22 | 2 | SM Caen | |
3 | Montassar Talbi | 36 | 2 | FC Lorient | |
4 | Yassine Meriah | 75 | 4 | Espérance | |
12 | Ali Maâloul | 88 | 3 | Al-Ahly | |
13 | Hamza Jelassi | 3 | 0 | Étoile du Sahel | |
15 | Oussama Haddadi | 30 | 0 | Greuther Fürth | |
20 | Yan Valery | 7 | 0 | Angers SCO | |
21 | Wajdi Kechrida | 31 | 0 | Atromitos | |
26 | Alaa Ghram | 2 | 0 | Club Sfaxien | |
Middenveld | |||||
5 | Mohamed Ali Ben Romdhane | 33 | 1 | Ferencváros | |
6 | Houssem Tka | 1 | 0 | Espérance | |
8 | Hamza Rafia | 25 | 2 | Lecce | |
10 | Anis Ben Slimane | 31 | 4 | Sheffield United | |
14 | Aïssa Laïdouni | 39 | 2 | Union Berlin | |
17 | Ellyes Skhiri | 61 | 3 | Eintracht Frankfurt | |
25 | Hadj Mahmoud | 0 | 0 | FC Lugano | |
Aanval | |||||
7 | Youssef Msakni | 98 | 22 | Al-Arabi | |
9 | Haythem Jouini | 9 | 2 | Stade Tunisien | |
11 | Taha Yassine Khenissi | 50 | 9 | Kuwait | |
18 | Sayfallah Ltaief | 6 | 0 | FC Winterthur | |
19 | Bassem Srarfi | 16 | 1 | Club Africain | |
23 | Naïm Sliti | 73 | 14 | Al-Ahli SC | |
24 | Seifeddine Jaziri | 31 | 10 | Al-Zamalek | |
27 | Elias Achouri | 9 | 0 | FC Kopenhagen |
Bekende (oud-)spelers
bewerkenExterne links
bewerken- ↑ http://www.rsssf.com/tablest/tun-intres.html
- ↑ Tunesië neemt afscheid met eerste WK-zege sinds 1978, NOS (28 juni 2018)
- ↑ (en) Libya replaces Tunisia for Total CHAN Cameroon 2020. CAF (25 januari 2021).
- ↑ FIFA-ranking