Biomacht: verschil tussen versies
Verhelderd, hoop ik. |
|||
| (Een tussenliggende versie door een andere gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Biomacht''' is een vorm van [[macht (politiek)|machtsuitoefening]] door regulering van het [[biologie|biologische]] en [[Maatschappij (sociologie)|sociale]] [[leven]] op grote schaal. De term vindt |
'''Biomacht''' is een vorm van [[macht (politiek)|machtsuitoefening]] door regulering van het [[biologie|biologische]] en [[Maatschappij (sociologie)|sociale]] [[leven]] op grote schaal. De term vindt zijn oorsprong bij [[Michel Foucault|Foucault]], die er het gebruik van moderne [[wetenschap]] (vooral de [[Geneeskunde|medische wetenschap]] en [[statistiek]]) als machtsmiddel mee aanduidde.<ref>''Histoire de la sexualité I: La volonté de savoir.''</ref> Waar [[Middeleeuwen|middeleeuwse]] en [[Vroegmoderne Tijd|vroegmoderne]] staten vooral dreigden met geweld tegen het lichaam van de onderdaan (doodstraf, oorlog, foltering), gebruikt de moderne staat volgens Foucault de wetenschap om het leven juist in stand te houden en te reguleren. Moderne gezondheidszorg is zo bezien een machtsmiddel, omdat het de machthebber de mogelijkheid biedt om (lichamelijke of psychische) afwijkingen te medicaliseren en te corrigeren. [[Eugenetica]] en [[genocide]] zijn de meest extreme vormen van biomacht. |
||
| ⚫ | Andere filosofen die zich bezig hebben gehouden met biomacht zijn onder anderen [[Giorgio Agamben]], die biomacht vanaf de [[Griekse oudheid]] als een integraal onderdeel van [[soevereiniteit]] beschouwt, en [[Michael Hardt]] en [[Antonio Negri]] die Foucaults begrip van biomacht combineren met ideeën van [[Gilles Deleuze|Deleuze]] en [[Félix Guattari|Guattari]] (''Capitalisme et Schizophrenie'') en Italiaanse [[Autonomisme (radicaal-links)|autonomen]] in hun analyse van de [[geopolitiek]] in het tijdperk van de [[globalisering]] ([[Empire: De nieuwe wereldorde|''Empire'']]/''[[De menigte]]''). Hardt en Negri beschouwen biomacht als de reactie van hedendaagse machthebbers op [[biopolitiek]]. |
||
Biomacht is volgens Foucault essentieel voor de vorming van moderne [[natiestaat|natiestaten]]; de opkomst van biomacht plaatst hij in hetzelfde tijdskader als die van het [[kapitalisme]]. Ze verschilt van eerdere methodes van machtsuitoefening omdat ze niet slechts de dreiging met de dood behelst, die heersers eeuwenlang als machtsmiddel ingezet hebben, maar ook het behoud en de regulering van het leven. [[Eugenetica]] en [[genocide]] zijn in dat licht verregaande vormen van biomacht. |
|||
| ⚫ | Andere filosofen die zich bezig hebben gehouden met biomacht zijn onder anderen [[Giorgio Agamben]], die biomacht vanaf de [[Griekse oudheid]] als een integraal onderdeel van [[soevereiniteit]] beschouwt, en [[Michael Hardt]] en [[Antonio Negri]] die Foucaults begrip van biomacht combineren met ideeën van [[Gilles Deleuze|Deleuze]] en [[Félix Guattari|Guattari]] (''Capitalisme et Schizophrenie'') en Italiaanse [[ |
||
== Noten == |
|||
<references /> |
|||
== Zie ook == |
== Zie ook == |
||
* [[Menselijke verbeteringstechnologieën]] (Enhancement) |
* [[Menselijke verbeteringstechnologieën]] (Enhancement) |
||
Huidige versie van 13 apr 2018 om 18:55
Biomacht is een vorm van machtsuitoefening door regulering van het biologische en sociale leven op grote schaal. De term vindt zijn oorsprong bij Foucault, die er het gebruik van moderne wetenschap (vooral de medische wetenschap en statistiek) als machtsmiddel mee aanduidde.[1] Waar middeleeuwse en vroegmoderne staten vooral dreigden met geweld tegen het lichaam van de onderdaan (doodstraf, oorlog, foltering), gebruikt de moderne staat volgens Foucault de wetenschap om het leven juist in stand te houden en te reguleren. Moderne gezondheidszorg is zo bezien een machtsmiddel, omdat het de machthebber de mogelijkheid biedt om (lichamelijke of psychische) afwijkingen te medicaliseren en te corrigeren. Eugenetica en genocide zijn de meest extreme vormen van biomacht.
Andere filosofen die zich bezig hebben gehouden met biomacht zijn onder anderen Giorgio Agamben, die biomacht vanaf de Griekse oudheid als een integraal onderdeel van soevereiniteit beschouwt, en Michael Hardt en Antonio Negri die Foucaults begrip van biomacht combineren met ideeën van Deleuze en Guattari (Capitalisme et Schizophrenie) en Italiaanse autonomen in hun analyse van de geopolitiek in het tijdperk van de globalisering (Empire/De menigte). Hardt en Negri beschouwen biomacht als de reactie van hedendaagse machthebbers op biopolitiek.
Noten
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Histoire de la sexualité I: La volonté de savoir.
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]- Menselijke verbeteringstechnologieën (Enhancement)