Naar inhoud springen

Fokker D.XXIII: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Interactief door geschiedenis bladeren
← Oudere bewerking
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
VisueelWikitekst
k WPCleaner v1.27 - Code 073: Optelsom ISBN bij ISBN-13 (Opgelost met behulp van WP:CW)
k Ombouw ISBN naar sjabloon ivm uitschakeling magische link
 
(9 tussenliggende versies door 8 gebruikers niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
{{Infobox gevechtsvliegtuig
{{Infobox gevechtsvliegtuig
| Naam=D.23
| Naam=D.23
| Plaatje=Fokker D.XXIII kl1.png
| Plaatje=Fokker D.XXIII.jpg
| Rol=aanvalsjager
| Rol=aanvalsjager
| Bemanning=1 vlieger
| Bemanning=1 vlieger
Regel 33: Regel 33:
| Raketten=
| Raketten=
}}
}}
De '''Fokker D.23''' was een eenpersoons-, tweemotorige jager ontwikkeld door [[Fokker (bedrijf)|Fokker]]. Het toestel had twee Walter Sagitta I-SR lijnmotoren, één in de neus en de ander aan de achterkant van de romp. Het voordeel van deze constructie is dat het toestel een klein frontaal oppervlak en een aerodynamische schone vleugel heeft<ref>Vredeling, Willem (2012), Fokker D.23, Uitgeverij Geromy B.V., ISBN 978-90-78573-01-2</ref>. Het toestel is niet verder gekomen dan het prototypestadium.
De '''Fokker D.23''' was een eenpersoons-, tweemotorige [[jachtvliegtuig|jager]] ontwikkeld door het [[Nederland]]se bedrijf [[Fokker (bedrijf)|Fokker]]. Het toestel had twee Walter Sagitta I-SR lijnmotoren, één in de neus en de ander aan de achterkant van de romp. Het voordeel van deze constructie is dat het toestel een klein frontaal oppervlak en een aerodynamische schone vleugel heeft.<ref>Vredeling, Willem (2012), Fokker D.23, Uitgeverij Geromy B.V., {{ISBN|978-90-78573-01-2}}</ref> Het toestel is niet verder gekomen dan het prototypestadium.


De maximumsnelheid was 525 km/u, een redelijke snelheid in die tijd. Het toestel beschikte over een intrekbaar landingsgestel. Het neuswiel werd achterwaarts ingetrokken en de achterwielen werden zijwaarts ingetrokken.
De maximumsnelheid was 525 km/u, een redelijke snelheid in die tijd. Het toestel beschikte over een intrekbaar landingsgestel. Het neuswiel werd achterwaarts ingetrokken en de achterwielen werden zijwaarts ingetrokken.


==Ontwikkeling ==
==Ontwikkeling ==
Het ontwerp van het vliegtuig begon in 1937 en kreeg het nummer 155. Op instigatie van [[Anthony Fokker]] werd besloten een [[mockup]] te bouwen voor de 16<sup>e</sup> Parijse luchtvaartsalon in 1938. Het toestel kreeg daar zowel bewondering als kritiek. Na afloop van deze tentoonstelling bood Fokker het vliegtuig aan met motoren als de Junkers Jumo 210 G, Rolls Royce Kestrel XV en Isotta Fraschini Delta RC ID.
Het ontwerp van het vliegtuig begon in 1937 en kreeg het nummer 155. Op instigatie van [[Anthony Fokker]] werd besloten een [[mock-up]] te bouwen voor de 16<sup>e</sup> Parijse luchtvaartsalon in 1938. Het toestel kreeg daar zowel bewondering als kritiek. Na afloop van deze tentoonstelling bood Fokker het vliegtuig aan met motoren als de Junkers Jumo 210 G, Rolls Royce Kestrel XV en Isotta Fraschini Delta RC ID.


De D.23 maakte zijn eerste vlucht op 30 mei 1939 met [[Gerben Sonderman]] als testpiloot. Het toestel kreeg de registratie X-4. In totaal zijn er 11 testvluchten gemaakt. Een van de grootste problemen was de hoge temperatuur van de achtermotor. Ook de veiligheid van de piloot was een issue; in geval van nood zou de piloot bij het verlaten van het toestel geraakt kunnen worden door de achterste propeller.
De D.23 maakte zijn eerste vlucht op 30 mei 1939 met [[Gerben Sonderman]] als testpiloot. Het toestel kreeg de registratie X-4. In totaal zijn er elf testvluchten gemaakt. Een van de grootste problemen was de hoge temperatuur van de achtermotor. Ook de veiligheid van de piloot was een probleem; in geval van nood zou de piloot bij het verlaten van het toestel geraakt kunnen worden door de achterste propeller.


Het toestel heeft na de Duitse inval in mei 1940 niet meer gevlogen. De Duitse bezetter had vooral belangstelling voor het neuswielonderstel en het duw- en trekschroefprincipe. De belangstelling verslapte en op 10 mei 1941 besloot men het toestel te demonteren.
Het toestel heeft na de [[Duitse aanval op Nederland in 1940|Duitse inval in mei 1940]] niet meer gevlogen. De Duitse bezetter had vooral belangstelling voor het neuswielonderstel en het duw- en trekschroefprincipe. De belangstelling verslapte en op 10 mei 1941 besloot men het toestel te demonteren.
[[Bestand:Fokker DXXIII.svg|miniatuur|rechts]]


==Soortgelijke toestellen==
==Soortgelijke toestellen==
Regel 52: Regel 53:
== Noten ==
== Noten ==
{{References}}
{{References}}
⚫
{{Commonscat|Fokker D.XXIII}}

⚫
{{commonscat|Fokker D.XXIII}}

{{Navigatie vliegtuigen Fokker}}
{{Navigatie vliegtuigen Fokker}}


[[Categorie:Fokker|D023]]
[[Categorie:Vliegtuig van Fokker|D023]]
[[Categorie:Jachtvliegtuig|Fokker D023]]
[[Categorie:Jachtvliegtuig|Fokker D023]]

Huidige versie van 25 mrt 2024 om 12:36

D.23
Fokker D.XXIII
Algemeen
Rol aanvalsjager
Bemanning 1 vlieger
Status
Eerste vlucht 30 mei 1939
Aantal gebouwd 1
Afmetingen
Lengte 10,2 m
Hoogte 3,8 m
Spanwijdte 11,5 m
Vleugeloppervlak 18,5 m²
Gewicht
Leeggewicht 2300 kg
Brandstofgewicht: 400 kg
Wapenlast 220 kg
Krachtbron
Motor(en) Walter Sagitta I SR
Prestaties
Kruissnelheid 390
Topsnelheid 525
Vliegbereik 670 km
Dienstplafond 9200 m
Bewapening
Boordgeschut 2 FN Browning 7,9 mm en 2 FN Browning 13,2 mm
Portaal  Portaalicoon   Luchtvaart

De Fokker D.23 was een eenpersoons-, tweemotorige jager ontwikkeld door het Nederlandse bedrijf Fokker. Het toestel had twee Walter Sagitta I-SR lijnmotoren, één in de neus en de ander aan de achterkant van de romp. Het voordeel van deze constructie is dat het toestel een klein frontaal oppervlak en een aerodynamische schone vleugel heeft.[1] Het toestel is niet verder gekomen dan het prototypestadium.

De maximumsnelheid was 525 km/u, een redelijke snelheid in die tijd. Het toestel beschikte over een intrekbaar landingsgestel. Het neuswiel werd achterwaarts ingetrokken en de achterwielen werden zijwaarts ingetrokken.

Ontwikkeling

[bewerken | brontekst bewerken]

Het ontwerp van het vliegtuig begon in 1937 en kreeg het nummer 155. Op instigatie van Anthony Fokker werd besloten een mock-up te bouwen voor de 16e Parijse luchtvaartsalon in 1938. Het toestel kreeg daar zowel bewondering als kritiek. Na afloop van deze tentoonstelling bood Fokker het vliegtuig aan met motoren als de Junkers Jumo 210 G, Rolls Royce Kestrel XV en Isotta Fraschini Delta RC ID.

De D.23 maakte zijn eerste vlucht op 30 mei 1939 met Gerben Sonderman als testpiloot. Het toestel kreeg de registratie X-4. In totaal zijn er elf testvluchten gemaakt. Een van de grootste problemen was de hoge temperatuur van de achtermotor. Ook de veiligheid van de piloot was een probleem; in geval van nood zou de piloot bij het verlaten van het toestel geraakt kunnen worden door de achterste propeller.

Het toestel heeft na de Duitse inval in mei 1940 niet meer gevlogen. De Duitse bezetter had vooral belangstelling voor het neuswielonderstel en het duw- en trekschroefprincipe. De belangstelling verslapte en op 10 mei 1941 besloot men het toestel te demonteren.

Soortgelijke toestellen

[bewerken | brontekst bewerken]

Noten

[bewerken | brontekst bewerken]
  1. ↑ Vredeling, Willem (2012), Fokker D.23, Uitgeverij Geromy B.V., ISBN 978-90-78573-01-2
Zie de categorie Fokker D.XXIII van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Fokker_D.XXIII&oldid=67264095"