Naar inhoud springen

Tony Martin (wielrenner): verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Interactief door geschiedenis bladeren
← Oudere bewerkingNieuwere bewerking →
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
VisueelWikitekst
Diamantino (overleg | bijdragen)
200.447 bewerkingen
Gronkel (overleg | bijdragen)
3.103 bewerkingen
Regel 157: Regel 157:
;2017
;2017
* 2e etappe [[Ronde van Valencia 2017|Ronde van Valencia]]
* 2e etappe [[Ronde van Valencia 2017|Ronde van Valencia]]
* [[Bestand:MaillotAlemania.PNG|25px|Duitse kampioenstrui]] [[Duits kampioenschap wielrennen op de weg#Tijdrit|Duits kampioen tijdrijden, Elite]]
{{Palmares eind}}
{{Palmares eind}}


Versie van 23 jul 2017 10:56

Tony Martin
Tony Martin
Persoonlijke informatie
Bijnaam Der Panzerwagen
Geboortedatum 23 april 1985
Geboorteplaats Cottbus, Oost-Duitsland
Nationaliteit Duitse
Lengte 186 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg Team Katjoesja Alpecin
Discipline(s) Weg
Specialisatie(s) Tijdrijder
Ploegen
2005
2006–2007
2008–2011
2012–2014
2015–2016
2017– 		→Gerolsteiner (stagiair)
Thüringer Energie
HTC-Columbia
Omega Pharma-Quick-Step
Etixx-Quick Step
Katjoesja Alpecin
Beste prestaties
Overige
Zeges:  
Eneco Tour
Parijs-Nice
Ronde van Peking 		2010
2011
2011, 2012
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Tony Martin (Cottbus, 23 april 1985) is een Duits wielrenner die op de weg actief is en vroeger ook op de baan reed. Hij is vooral bekend als tijdritspecialist. Martin won in 2011, 2012, 2013 en 2016 het wereldkampioenschap tijdrijden.

Loopbaan

Martin boekte zijn eerste grote overwinning op de fiets in 2003, toen hij Duits tijdritkampioen werd bij de junioren. Een jaar later behaalde hij samen met Christian Bach, Sascha Damrov en Jens Lehmann de nationale titel in de ploegenachtervolging op de baan.

Martin tijdens de Eneco Tour 2009

In 2005 reed hij als stagiair bij Team Gerolsteiner. In dat jaar won hij een lastige tijdrit in de Rothaus Regio-Tour en behaalde hij twee etappezeges in de Giro delle Regioni, een voorname wedstrijd voor beloften (renners onder 23). Hij nam in dat jaar ook deel aan het wereldkampioenschap in Madrid bij de beloften. In 2006 behaalde hij wederom de nationale tijdrittitel, ditmaal bij de beloften. Ook won hij de meerdaagse beloftenwedstrijd Ronde van Thüringen.

2007 was voor Martin een succesvol jaar, met verscheidene zeges en onder andere een tweede plaats in de Ronde van de Toekomst, achter de Nederlander Bauke Mollema. Na zijn goede resultaten kon hij in 2008 aan de slag bij Team Columbia. Wederom behaalde hij etappe- en eindoverwinningen en ook eindigde hij bij het wereldkampioenschap tijdrijden als zevende bij de eliterenners.

In 2009 verraste hij in de Ronde van Zwitserland door zijn prestaties bergop en in het tijdrijden; hij behaalde een etappezege, eindigde als tweede in het eindklassement en won het bergklassement. Kort daarna nam hij eveneens overtuigend deel aan de Ronde van Frankrijk: hij reed lange tijd rond in de witte trui en eindigde als tweede in twintigste etappe, met finish op de Mont Ventoux. Bij het wereldkampioenschap tijdrijden wist hij op het podium te eindigen. Voorts behaalde hij ritzeges in het Internationaal Wegcriterium en de Ronde van Beieren.

In 2010 was hij een van de weinige renners die Fabian Cancellara kon kloppen in een tijdrit. Ook won hij de laatste rit in de Eneco Tour, alsook het eindklassement en het jongerenklassement.

Op 1 september 2011 raakte bekend dat Martin voor drie seizoenen naar Quick Step zou gaan. Op 21 september 2011 won hij het Wereldkampioenschap tijdrijden in Kopenhagen en onttroonde zo viervoudig wereldkampioen Cancellara, die derde werd na Bradley Wiggins.

Op woensdag 5 oktober 2011 won Tony Martin zijn 1e wedstrijd in de regenboogtrui. Dit deed hij door de proloog van de Ronde van Peking te winnen.

In april 2012 brak hij tijdens een training na een aanrijding met een wagen zijn kaakbeen, jukbeen en oogkas.[1]

Op zondag 16 september won Martin op de wereldkampioenschappen samen met zijn ploeg Omega Pharma-Quickstep de WK-ploegentijdrit voor mannen. De andere vijf renners waren Niki Terpstra, Peter Velits, Tom Boonen, Kristof Vandewalle en Sylvain Chavanel. Het BMC van Philippe Gilbert strandde op drie seconden. Enkele dagen later prolongeerde Martin zijn wereldtitel op de individuele tijdrit. De nummer twee, Taylor Phinney, was slechts vijf seconden langzamer dan de Duitser.

Op donderdag 29 augustus 2013 verbaasde Martin de hele wereld door in de 6e etappe van de Ronde van Spanje de volle 175 km (de volledige rit) helemaal alleen op kop te blijven rijden. Door toedoen van Fabian Cancellara, die het peloton in de laatste hectometers in het wiel van Martin had teruggebracht, raasde de Deen Michael Mørkøv op een tiental meter van de meet hem voorbij; Martin eindigde zevende. Volgens wielercommentator Michel Wuyts leverde Martin hiermee de koersprestatie van het jaar.[2]

Op 25 september 2013 kroonde Tony Martin zich voor de derde keer tot individueel wereldkampioen tijdrijden in Florence voor Bradley Wiggins en viervoudig kampioen Cancellara. Dit gebeurde nadat hij enkele dagen eerder op hetzelfde parcours ook al de wereldtitel ploegentijdrit had geprolongeerd met zijn ploegmaats van Omega Pharma-Quickstep. Indien Martin in zijn eentje had meegedaan met de ploegentijdrit, was hij zesde geëindigd.[3]

In 2016 nam Martin deel aan de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro, maar reed deze niet uit. Vier dagen later werd hij twaalfde in de tijdrit. Op 12 oktober 2016 werd de Oost-Duitser wereldkampioen tijdrijden in Doha, Qatar.

Belangrijkste overwinningen

2005
2006
2007
2008
2009
2010
2011
2012
2013
2014
2015
2016
2017

Resultaten in voornaamste wedstrijden

Jaar Ronde van
Italië 		Ronde van
Frankrijk 		Ronde van
Spanje
2008 128e  
2009 36e  
2010 137e  
2011 44e (1)  opgave (1) 
2012 opgave   opgave  
2013 106e (1)  opgave  
2014 47e (2)  opgave (1) 
2015 opgave (1) 
2016 opgave  
2017
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Waalse Pijl Parijs-Tours WK op de weg Wereld­ranglijsten
2008 147e 136e 98e (UPT)
2009 99e opgave 67e opgave 40e (UWK)
2010 106e 71e 50e opgave 25e (UWK)
2011 52e 88e 166e 6e (UWT)
2012 28e (UWT)
2013 56e (UWT)
2014 72e opgave opgave 34e (UWT)
2015 77e 92e 102e opgave 92e (UWT)
2016 107e opgave 203e (UWT)
2017 opgave 76e

Martin droeg in 2015 3 etappe's de gele trui en in 2014 1 etappe de bolletjestrui en in 2009 13 etappe's en in 2010 3 etappe's de witte trui in de Ronde van Frankrijk.

Resultaten in kleinere rondes
Jaar Parijs-Nice Tirreno-Adriatico Ronde van het Baskenland Ronde van Romandië Ronde van België Critérium du Dauphiné Ronde van Zwitserland Eneco Tour Ronde van Duitsland Ronde van Peking
2008 94e 50e (1 etappe)
2009 85e 8e 2e (1 etappe) 68e
2010 opgave 6e (1 etappe) (1 etappe)
2011 (1 etappe) 107e (1 etappe) 2e 37e (1 etappe) (1 etappe)
2012 62e 5e (1 etappe) 23e (1 etappe)
2013 29e (1 etappe + 1 ploegentijdrit) 60e (1 etappe) 11e (1 etappe) (1 etappe) opgave (1 etappe) 6e
2014 75e (1 ploegentijdrit) 30e (2 etappes) 83e (1 etappe) 4e (2 etappes)
2015 38e 32e 30e (1 etappe) opgave
2016 116e 65e

Ploegen

Voorganger:
Fabian Cancellara 		Wereldkampioen tijdrijden
2011, 2012, 2013 		Opvolger:
Bradley Wiggins
Voorganger:
Vasil Kiryjenka 		Wereldkampioen tijdrijden
2016 		Opvolger:
-
Zie de categorie Tony Martin (cyclist) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tony_Martin_(wielrenner)&oldid=49525695"