Naar inhoud springen

Ingo Kühl: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Sylt-Tinto (overleg | bijdragen)
Externe links: https = http
Regel 71: Regel 71:
== Externe links ==
== Externe links ==
* {{de}} [https://d-nb.info/gnd/11856756X Ingo Kühl] in de [[Nationale Bibliotheek van Duitsland]]
* {{de}} [https://d-nb.info/gnd/11856756X Ingo Kühl] in de [[Nationale Bibliotheek van Duitsland]]
* [https://www.ingokuehl.com Website Ingo Kühl]
* [http://www.ingokuehl.com Website Ingo Kühl]


== Literatuur ==
== Literatuur ==

Versie van 22 mei 2024 19:23

Ingo Kühl
Ingo Kühl in Atelier Berlin 2015
Ingo Kühl in Atelier Berlin 2015
Persoonsgegevens
Geboren Bovenau, 29 juni 1953
Geboorteland Duitsland
Nationaliteit Duits
Beroep(en) schilder, beeldhouwer, graficus en architect
Oriënterende gegevens
Jaren actief circa 1977 – heden
Stijl(en) Neo-expressionisme
Website
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur
Geboorteplaats van Ingo Kühl, voormalig politiebureau aan de Bundesstraße 202 in Bovenau, 1957
Ingo Kühl en Tomulopa Deko met enkele inheemse mannen in een Haus tambaran in Papoea-Nieuw-Guinea, regio Oost-Sepik, 2012

Ingo Kühl (Bovenau, 29 juni 1953) is een Duitse schilder, beeldhouwer en architect.

Leven

Ingo Kühl studeerde van 1973 tot 1976 architectuur aan de Universiteit voor toegepaste wetenschappen in Kiel en van 1977 tot 1984 architectuur en beeldende kunst aan de Universiteit voor de Kunsten Berlijn. Al schilderend reisde hij door vele landen binnen en buiten Europa, waaronder IJsland, Nieuw-Zeeland, Papoea-Nieuw-Guinea en Vuurland. Gedurende één jaar woonde hij in de Stille Zuidzee. Sinds 2003 heeft hij een studio op Sylt naast Berlijn.

Oeuvre

Schilderen

Beeldhouwwerken

Tentoonstellingen

Solotentoonstellingen

Groepstentoonstellingen

  • Hommage (à Hermann Finsterlin)[8], Obere Galerie – Haus am Lützowplatz, Kunstamt Tiergarten, Berlijn, 1984.[9]
  • Tod und Leben, Obere Galerie – Haus am Lützowplatz, Kunstamt Tiergarten, Berlijn, 1986.[10]
  • Villa Massimo Bewerbungen für das Rom-Stipendium, Schleswig-Holsteinisches Landesmuseum, Schloss Gottorf, Schleswig, 1988[11] en Wilhelm-Hack-Museum, Ludwigshafen am Rhein, 1991.[12]
  • Felsenküste – Azoren, Schleswig-Holsteinisches Landesmuseum, Norddeutsche Galerie, Schloss Gottorf, Schleswig, 2018-2023.[13]
  • H2O, Galerie Michael W. Schmalfuss, Contemporary Fine Arts, Berlijn, 2020/2021.[14]

Literatuur

  • Sarah Kirsch, Ingo Kühl: Luft und Wasser, 1988; ISBN 978-3-88243-096-6
  • Kühl, Ingo: Winterreise. 24 Bilder zum gleichnamigen Liederzyklus von Franz Schubert, 1996;[15]
  • Kühl, Ingo: Auf dem Weg ins Unbekannte. Monografie und Werkverzeichnis der Ölbilder 1978–2007, 2007; ISBN 978-3-939825-32-6
  • Kühl, Ingo: Papua New Guinea (duits / engels), 2011; ISBN 3-86206-122-8
  • Kühl, Ingo: Architektur-Phantasien, Werkverzeichnisse der Zeichnungen, Ölbilder, Skulpturen / Architectural fantasies, catalogues raisonné of the drawings, paintings, sculptures (duits / engels), 2015; ISBN 978-3-86206-470-0
  • Kühl, Ingo: In der Nähe des Meeres. Monografie und Werkverzeichnis der Ölbilder 2007–2017, 2018; ISBN 978-3-86206-693-3
  • Irro, Werner: Ingo Kühl. Tagebuch eines Malers, biografie, 2023; ISBN 978-3-98741-065-9
Zie de categorie Ingo Kühl van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.