Naar inhoud springen

Megatherium

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door 82.174.232.33 (overleg) op 4 mrt 2013 om 01:00.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Megatherium
Fossiel voorkomen: Laat-Plioceen - Vroeg-Holoceen
Megatherium
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Mammalia (Zoogdieren)
Superorde:Xenarthra
Orde:Pilosa (Luiaards en miereneters)
Onderorde:Folivora (Luiaards)
Familie:Megatheriidae
Geslacht
Megatherium
Cuvier, 1796
Typesoort
Megatherium americanum Cuvier, 1796
Soorten[1]
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Megatherium op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Zoogdieren

Megatherium is een uitgestorven geslacht van zoogdieren, en de bekendste vertegenwoordiger van de grondluiaards. Het geslacht leefde tijdens het Pleistoceen in Zuid-Amerika. Vooral in Argentinië zijn veel resten van deze grondluiaards gevonden. Er zijn ten minste vijf soorten benoemd.

Soorten uit dit geslacht werden tot vijftien meter lang, zes meter hoog bij de heup, en wogen tot 3,8 ton - 500 maal zwaarder dan de hedendaagse luiaards. De grootste grondluiaard ooit was Eremotherium laurillardi uit Centraal-Amerika en de zuidelijke Verenigde Staten.

Het waren niet kieskeurige planteneters, hoewel soms wordt beweerd dat ze ook vlees aten. Vlak onder de huid zaten kiezelsteenachtige huidbotjes. Deze vormden mogelijk een ondoordringbaar "maliënkolder". De voetsporen laten zien dat grondluiaards op de zijkant van hun voeten liepen. De sporen hebben de vorm van een komma. Megatherium liep ook regelmatig op twee poten, wat voor een dier van deze omvang uitzonderlijk is. Het gebruikte hierbij zijn brede gespierde staart om balans te houden. Op deze manier kon het dier bij hoger hangende bladeren komen, en waarschijnlijk had het dier een lange tong om bladeren mee te eten, net als de hedendaagse luiaard.


Reuze luiaarden zijn goedaardig van aard maar er 

Zijn bewijzen van aanslagen op boten en gebouwen. Dit is omdat houdkap ze uit hun eigen habitat drijft. Net als olifanten kunnen ze goed onthouden en zo komt er van generatie op generatie meer haat aan de mens.