Ralph Prins
Ralph Prins (Amsterdam, 3 mei 1926 - Den Haag, 26 januari 2015) was een Nederlandse beeldend kunstenaar, die zich beroepsmatig bezighoudt met typografie, fotografie, tekenen, schilderen, grafische vormgeving, reclames, drukwerk en monumentaal werk.
Levensloop
Ralph Prins werd geboren als Raphaël Mozes zoon van Izak Prins. Hij behoorde tot een Joodse familie. De gebeurtenissen tijdens de Tweede Wereldoorlog waren van beslissende invloed voor zijn verdere leven. Tijdens de Tweede Wereldoorlog belandde hij op de Joodse Kunstnijverheidsschool. Hij bleek talent voor kunst te bezitten en dat talent hield hem min of meer uit de Duitse vernietigingskampen. Hij kwam in aanmerking voor Plan-Frederiks, een plan dat met goedkeuring van de Duitse bezetter werd opgesteld door de Nederlandse secretaris-generaal van Binnenlandse Zaken K.J. Frederiks en bedoeld was om Joden met een specifieke maatschappelijke waarde (tijdelijk) te sparen, en belandde uiteindelijk in De Schaffelaar, een Barnevelds landhuis. Toen één van de sleutelfiguren achter Plan-Frederiks overleed, werd Ralph Prins, zij het met een speciale behandeling, toch overgeplaatst naar Kamp Westerbork. Daar kreeg hij tekenles van de beeldhouwer Jobs Wertheim. Uiteindelijk is hij op transport gezet naar Theresienstadt. Vanuit dit concentratiekamp werd hij tegen het einde van de oorlog met 200 andere Joden naar Zwitserland gebracht. Daar werden de Joden geruild tegen Duitse generaals. Zijn motief om in Zürich (Zwitserland) aan de Kunstgewerbeschule grafische kunst te willen studeren was bij de commandant van Theresienstadt doorslaggevend om Prins en zijn familie aan dit transport toe te voegen. Na de oorlog trad Prins in het huwelijk met de zangeres Heent Smits. Uit dit huwelijk werden drie kinderen geboren. In 1994 kreeg hij de H.N. Werkmanprijs. Hij exposeerde in musea over de hele wereld. Zijn collectie is in beheer bij het Nederlands Fotomuseum te Rotterdam.
Leerling en leraar
Na de Duitse capitulatie in 1945 begon Prins met een studie typografie aan de Kunstnijverheidsschool Quellinus te Amsterdam. Hij oriënteerde zich daarbij zo breed mogelijk met de bijstudies fotografie, tekenen, schilderen, grafische vormgeving, reclames, drukwerk en monumentaal werk. Daarna liet hij zich scholen in Den Haag aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten. Uiteindelijk volgde hij ook lessen aan de Hochschule für Gestaltung in Ulm, de Fotoschool Martha Hoepffer en de Ecole de Mime te Parijs (1950). Prins kreeg les van: Gerard Kiljan, Jaap d' Oliveira, Paul Schuitema en Gerard Vries. Van 1960-1963 gaf Prins les aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten te Den Haag. Van 1966 t/m 1986 was hij leraar bij de Academie Minerva te Groningen. In 1967 gaf hij een jaar les aan de Vrije Academie te Den Haag. Leerlingen van Prins waren onder anderen Stella van Acker, Wil Agaatsz, Berto Rietema, Marike Stokker, Kees Versloot en Eva Vorfeld.
Monumenten
In 1970 werd het Nationaal Monument in herinneringscentrum Kamp Westerbork door Koningin Juliana onthuld. Het monument, een ontwerp van Ralph Prins, bestaat uit een veertig meter lange spoorlijn, 97 bielzen, omhoog gebogen rails, twee stootblokken, vuile en schone kiezels, een muur van Drentse keien en een tweetal tekstplaten.
In 1987 werd in Barneveld, op het terrein van De Schaffelaar, een monument toegankelijk gemaakt ter herinnering aan de historie van Plan Frederiks. Ook dit monument is ontworpen door Ralph Prins.
In 1990 maakte hij het herdenkingsmonument 'Het Apeldoornsche Bosch', ter nagedachtenis aan ongeveer 1500 patiënten en personeelsleden van een Joodse psychiatrische kliniek, die op 22-01-1943 werden gedeporteerd naar Auschwitz-Birkenau.
Nog een bekend ontwerp (uit 2000) van Prins is het gedenkteken aan de gevel van het vroegere Joods Lyceum in de Voormalige Stadstimmertuin in Amsterdam. Het gedenkteken stelt een ernstig verwrongen davidsster voor.
Verder heeft Prins diverse fotoreportages, affiches en portretten gemaakt.
Wereldburger
Prins was een wereldburger. Hij werkte achtereenvolgens in Amsterdam (1945), Den Haag (1946), Parijs (1950), Italië, waar hij industrieel vormgever was voor Olivetti (1950), Nijmegen (1951). In de volgende jaren werkte en exposeerde hij in Cuba, Moskou, Japan, Frankrijk, Portugal, Spanje, Curaçao, Roemenië, Italië, Turkije, Griekenland, Rusland en Zwitserland. Het werk van Prins bestaat uit kunstenaarsportretten, kinderen (als thema), architectuur (als genre), portretten en reportagefotografie.
Literatuur
- Fotografie in Nederland 1940-1975, 1978 (Biografieën) (NFM)
- Bool, F. e.a.: Ogenblikken. Een keuze uit het werk van twaalf haagse fotografen (exh. cat. Den Haag, 1989) (NFM)
- Zien en gezien worden (exh. cat. Leiden, 1983) (NFM)
- Leijerzapf, I. / Doris Wintgens Hötte: Foto's van vijftig (2003) (NFM)
- Biografische gegevens bij het RKD-Nederlands Instituut voor Kunstgeschiedenis
- Ralph Prins staat vermeld in de Scheen 1969-1970, de Jacobs 2000, p. 17 (als; Prins, Raphaël Mozes (Ralph)) en de Leijerzapf e.a.1984 - , dl. 6 (aflevering 28 Geschiedenis Nederlandse Fotografie, april 1997) (als: Prins, Ralph).
- Literatuur, zie boven
· 
· 