Demi Schuurs
Demi Schuurs | ||||
---|---|---|---|---|
Roland Garros 2022
| ||||
Persoonlijke informatie | ||||
Nationaliteit | Nederland | |||
Geboorteplaats | Sittard | |||
Geboortedatum | 1 augustus 1993 | |||
Woonplaats | Nieuwstadt[1] | |||
Lengte | 1,70 m[2] | |||
Gewicht | 65 kg[2] | |||
Slaghand | rechts, backhand tweehandig | |||
Totaal prijzengeld | 2.892.859 US dollar | |||
Coach | Philippe Goijens, Torsten Peschke | |||
Profiel | (en) WTA-site | |||
Enkelspel | ||||
Winst-verliesbalans | 61–53 | |||
Titels | 0 WTA, 1 ITF | |||
Hoogste positie | 512e (23 februari 2015) | |||
Dubbelspel | ||||
Winst-verliesbalans | 396–222 | |||
Titels | 19 WTA, 20 ITF | |||
Hoogste positie | 7e (22 oktober 2018) | |||
WTA Finals | halve finale (2022) | |||
Olympische Spelen | 2e ronde (2020) | |||
Grandslamresultaten
| ||||
Australian Open | halve finale (2021) | |||
Roland Garros | 3e ronde (2020, 2021, 2023) | |||
Wimbledon | kwartfinale (2019) | |||
US Open | kwartfinale (2018, 2020, 2022, 2024) | |||
Gemengd dubbelspel | ||||
Winst-verliesbalans | 18–24 | |||
Olympische Spelen | halve finale (2024) | |||
Grandslamresultaten
| ||||
Australian Open | 2e ronde (2018, 2019, 2023, 2024) | |||
Roland Garros | halve finale (2021) | |||
Wimbledon | kwartfinale (2018) | |||
US Open | kwartfinale (2019, 2021, 2023) | |||
Laatst bijgewerkt op: 19 februari 2024 | ||||
|
jaar | rang enkelspel |
rang dubbelspel |
---|---|---|
2010 | – | 583 |
2011 | 1103 | 659 |
2012 | – | 605 |
2013 | – | 292 |
2014 | 561 | 239 |
2015 | 783 | 72 |
2016 | – | 71 |
2017 | – | 45 |
2018 | – | 8 |
2019 | – | 14 |
2020 | – | 12 |
2021 | – | 11 |
2022 | – | 17 |
2023 | – | 19 |
Demi Schuurs (Sittard, 1 augustus 1993) is een Nederlands tennisspeelster. Haar favoriete ondergrond is gras. Zij speelt rechtshandig en heeft een tweehandige backhand. Als junior nam zij al aan alle vier grandslamtoernooien deel, zowel in het enkel- als in het dubbelspel. In 2011 bereikte zij in ieder der vier jeugdgrandslamtoernooien de dubbelspelfinale – twee van de vier keren won zij de titel (het Australian Open met An-Sophie Mestach en het US Open met Irina Chromatsjova).
Ook in het volwassenencircuit is zij in het dubbelspel succesvoller dan in het enkelspel.
In de periode 2012–2024 maakte Schuurs deel uit van het Nederlandse Fed Cup-team – zij behaalde daar een winst/verlies-balans van 11–5, geheel in het dubbelspel.
Loopbaan
[bewerken | brontekst bewerken]Enkelspel
[bewerken | brontekst bewerken]Schuurs nam voor het eerst deel aan een professioneel toernooi in 2009: het ITF-toernooi van Bree. In 2014 won zij het ITF-toernooi van Sharm-el-Sheikh.
Dubbelspel
[bewerken | brontekst bewerken]Tijdens haar eerste dubbelspeltoernooi (eveneens in Bree, 2009) drong zij meteen door tot de finale, samen met de Belgische An-Sophie Mestach. Het jaar daarop won zij de dubbelspeltitel in Bree, samen met de Belgische Sofie Oyen. In de periode 2010–2016 won Schuurs twintig ITF-dubbelspeltoernooien.
2015 – 2017
[bewerken | brontekst bewerken]In april 2015 won zij haar eerste WTA-titel, samen met de Belgische Ysaline Bonaventure, op het dubbelspeltoernooi van Katowice. Drie maanden later volgde de tweede, samen met de Georgische Oksana Kalasjnikova, op het toernooi van Boekarest. Zij speelde voor het eerst op een grandslamtoernooi op het US Open 2015, samen met de Duitse Annika Beck. In 2016 nam zij voorts deel aan het Australian Open (samen met de Tsjechische Denisa Allertová) en aan Wimbledon (met de Tsjechische Renata Voráčová aan haar zijde). Met Voráčová won zij in de zomer van 2016 twee ITF-titels – dit koppel bereikte vervolgens een WTA-finale, in Tasjkent, en in 2017 nogmaals in Auckland. Later in 2017 stond zij nog in de finale in Rosmalen (samen met Kiki Bertens) en in Boekarest (samen met Elise Mertens). Met diezelfde Mertens won zij in september 2017 het toernooi van Guangzhou.
2018
[bewerken | brontekst bewerken]In januari 2018 won zij twee titels op rij: in Brisbane aan de zijde van Kiki Bertens en een week later in Hobart samen met Elise Mertens. In mei/juni volgden titels in Rome (met de Australische Ashleigh Barty), in Neurenberg (met de Sloveense Katarina Srebotnik) en in Rosmalen (met Mertens). Na haar volgende titel, in Montréal (met Barty), steeg Schuurs in augustus 2018 naar de top tien in het dubbelspel op de WTA-ranglijst.[3] Haar zevende titel van 2018 greep zij, weer samen met Mertens, in september in Wuhan – daarmee kwalificeerde het koppel Schuurs/Mertens zich voor het eindejaarskampioenschap dubbelspel.
2019
[bewerken | brontekst bewerken]Dit jaar leverde haar vijf finaleplaatsen op, samen met Anna-Lena Grönefeld – geen daarvan konden zij verzilveren.
2020
[bewerken | brontekst bewerken]In augustus won Schuurs haar elfde titel, op het WTA-toernooi van Cincinnati samen met de Tsjechische Květa Peschke. Vier weken later won zij op het toernooi van Straatsburg haar twaalfde titel, nu met de Amerikaanse Nicole Melichar aan haar zijde.
2021
[bewerken | brontekst bewerken]Schuurs ging verder met Melichar, en bereikte met haar halvefinaleplaatsen in Melbourne (Yarra Valley Classic) en op het Australian Open waar zij in twee sets verloren van het Belgisch/Wit-Russisch koppel Elise Mertens en Aryna Sabalenka. Het was voor het eerst dat Schuurs de halve finale van een grandslamtoernooi bereikte.[4] Op het WTA-toernooi van Doha won zij haar dertiende WTA-titel; de veertiende in Charleston, beide weer met de Amerikaanse Nicole Melichar.
In april stapte Schuurs over op de Canadese Gabriela Dabrowski – zij bereikten de finale van het WTA-toernooi van Madrid. Terug met Melichar bereikte zij in juni de finale van het WTA-toernooi van Berlijn en die in Eastbourne.
2022 – 2024
[bewerken | brontekst bewerken]In april 2022 won Schuurs, met nieuwe partner Desirae Krawczyk, haar vijftiende WTA-titel op het toernooi van Stuttgart. Een jaar later prolongeerde dit koppel hun titel. Op het WTA-toernooi van Eastbourne 2023 won Schuurs, met de zelfde partner, haar zeventiende titel. Op het WTA 1000-toernooi van Doha 2024 won zij haar achttiende titel, met de Braziliaanse Luisa Stefani aan haar zijde. Op de Olympische Spelen van Parijs 2024 bereikte zij met Wesley Koolhof de halve finale in het gemengd dubbelspel. Enkele maanden later won zij haar negentiende titel, op het WTA-toernooi van Ningbo geflankeerd door de Chinese Yuan Yue.
Palmares
[bewerken | brontekst bewerken]Legenda |
---|
Grandslamtoernooi |
Olympische Spelen |
Year-End Championships |
Premier Mandatory |
Premier Five / WTA 1000 |
Premier / WTA 500 |
International / WTA 250 |
Challenger / WTA 125 |
WTA-finaleplaatsen enkelspel
[bewerken | brontekst bewerken]geen
WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel
[bewerken | brontekst bewerken]Gewonnen ITF-toernooien enkelspel
[bewerken | brontekst bewerken]nr. | finale | toernooi | dotatie | tegenstandster in finale | score |
---|---|---|---|---|---|
1. | 2014-03-02 | Sharm-el-Sheikh | $ 10.000 | Emily Webley-Smith | 6-4, 6-2 |
Gewonnen ITF-toernooien dubbelspel
[bewerken | brontekst bewerken]Jeugdgrandslamfinaleplaatsen dubbelspel
[bewerken | brontekst bewerken]nr. | finale | toernooi | ondergrond | partner | tegenstandsters | score | |
---|---|---|---|---|---|---|---|
gewonnen finales | |||||||
1. | 2011-01-30 | Australian Open | hardcourt | An-Sophie Mestach | Eri Hozumi Miyu Kato |
6-2, 6-3 | details |
2. | 2011-09-12 | US Open | hardcourt | Irina Chromatsjova | Gabrielle Andrews Taylor Townsend |
6-4, 5-7, [10-5] | details |
verloren finales | |||||||
1. | 2011-06-05 | Roland Garros | gravel | Viktorija Kan | Irina Chromatsjova Maryna Zanevska |
4-6, 5-7 | details |
2. | 2011-07-03 | Wimbledon | gras | Tang Haochen | Eugenie Bouchard Grace Min |
7-5, 2-6, 5-7 | details |
Resultaten grote toernooien
[bewerken | brontekst bewerken]Enkelspel
[bewerken | brontekst bewerken]geen deelname
Dubbelspel
[bewerken | brontekst bewerken]toernooi | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
grandslamtoernooien | ||||||||||
Australian Open | – | 1R | 1R | 1R | 1R | 2R | HF | – | KF | KF |
Roland Garros | – | – | 1R | 1R | 2R | 3R | 3R | 2R | 3R | – |
Wimbledon | – | 1R | 3R | 3R | KF | g.t. | 1R | 2R | 2R | 1R |
US Open | 1R | – | 2R | KF | 2R | KF | 1R | KF | 2R | KF |
Premier Mandatory | ||||||||||
Indian Wells | – | – | – | 2R | 1R | g.t. | 2R | 2R | 2R | KF |
Miami | – | – | 1R | HF | 2R | g.t. | 1R | 2R | 1R | 1R |
Madrid | – | – | – | – | KF | g.t. | F | F | 1R | 2R |
Peking | – | – | 2R | HF | KF | g.t. | g.t. | g.t. | 1R | 1R |
Premier Five | ||||||||||
Dubai/Doha | – | – | – | 2R | KF | 1R | KF | 1R | HF | W |
Rome | – | – | – | W | F | 2R | 2R | HF | HF | 1R |
Montréal/Toronto | – | – | – | W | F | g.t. | 2R | KF | F | 1R |
Cincinnati | – | – | 1R | F | F | W | KF | HF | KF | KF |
Wuhan | – | 1R | – | W | HF | g.t. | g.t. | g.t. | g.t. | 1R |
Gemengd dubbelspel
[bewerken | brontekst bewerken]toernooi | 2017 | 2018 | 2019 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | – | 2R | 2R | 1R | – | 2R | 2R | |
Roland Garros | – | KF | 1R | HF | 2R | 1R | – | |
Wimbledon | 1R | KF | 2R | 2R | 1R | – | 1R | |
US Open | – | 1R | KF | KF | 1R | KF | 1R |
Persoonlijk
[bewerken | brontekst bewerken]Haar vader Lambert Schuurs is record international (312 caps) en voormalig handballer, haar broer Perr Schuurs is profvoetballer.
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- (en) Profiel van Demi Schuurs op de website van de WTA
- (en) Profiel van Demi Schuurs op de website van de ITF
- (en) Profiel van Demi Schuurs op de website van de Billie Jean King Cup
- (en) Profiel van Demi Schuurs op olympedia.org
- (en) Profiel van Demi Schuurs op de website van Wimbledon
- Officiële website
- ↑ Tennisster Demi Schuurs gaat voor olympisch brons na nederlaag in halve finale, L1 (1 augustus 2024)
- ↑ a b Biografie op haar eigen website
- ↑ Tim Colijn, Schuurs dankt weergoden en wil nieuwe status in New York waarmaken. NOS (28 augustus 2018). Gearchiveerd op 18 oktober 2021.
- ↑ Demi Schuurs mist met dubbelpartner finale Australian Open. 1Limburg | Nieuws en sport uit Limburg (17 februari 2021). Gearchiveerd op 17 februari 2021. Geraadpleegd op 17 februari 2021.