Naar inhoud springen

Gaetano Donizetti

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Gaetano Donizetti
Gaetano Donizetti
Gaetano Donizetti
Algemene informatie
Volledige naam Gaetano Domenico Maria Donizetti
Geboren 29 november 1797
Geboorteplaats BergamoBewerken op Wikidata
Overleden 8 april 1848
Overlijdensplaats BergamoBewerken op Wikidata
Land Vlag van Italië Italië
Werk
Genre(s) Klassiek
Beroep Componist, pianist
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Handtekening
Handtekening
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Gaetano Domenico Maria Donizetti (Bergamo, 29 november 1797 – aldaar, 8 april 1848) was een Italiaans operacomponist. Verscheidene opera's van zijn hand houden tot op de dag van vandaag repertoire.

Biografie

[bewerken | brontekst bewerken]

De eerste jaren (tot 1830)

[bewerken | brontekst bewerken]

Donizetti werd geboren in het Borgo Canale (het lagere gedeelte) van het op een heuvel gebouwde Bergamo, als telg van een eenvoudige familie. De familie staat niet bekend als muzikaal, wel had hij een oudere broer Giuseppe, die ook musicus zou worden. Donizetti kreeg een uitstekende opleiding van Johann Simon Mayr (1763-1845), die -zelf een vernieuwend en in de tijd voor Rossini succesvol componist- tot zijn dood een goede relatie met Donizetti onderhield. Mayr was kapelmeester in Bergamo, waar Donizetti ook naar terugkeerde na het Liceo Filarmonico te Bologna bezocht te hebben. In Bologna had hij les van Mattei Stanislao (een grondige theoretische opleider van -later- Rossini). Al op jonge leeftijd viel hij op door het grote gemak waarmee hij melodieën en complete composities uit de pen liet vloeien en ook door bekwaamheden die aan Mozart deden denken. Zo heeft hij de complete partituur van een opera van zijn leermeester weten te reproduceren alleen door naar drie live-uitvoeringen te luisteren. Dit gemak van componeren was natuurlijk voor het hectische operabedrijf, zeker in het toenmalige Italië dat in elke provincieplaats operagezelschappen met premières kende, een geweldig pre. Hij werkte gedisciplineerd in een strak schema en zo haalde hij de deadlines.

Vanaf 1818 begon hij -aanvankelijk zonder opdracht- opera's te schrijven. Zijn eerste opera Enrico di Borgogna had succes in Venetië. En daarna werd hij in Italië steeds vaker uitgevoerd. Donizetti legde enorme afstanden af aanvankelijk onder andere gewapend met aanbevelingen van Mayr. Zijn diensttijd in het Oostenrijkse leger werd afgekocht door een vermogende dame, wier beschermeling Donizetti werd. Dit zijn de jaren, dat hij ervaring opdeed en zijn faam zich verbreidde in alle operahuizen van Italië.

De doorbraak (tot 1839)

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Anna Bolena (Milaan, 1830) was de doorbraak en ook de eerste opera in zijn uitgerijpte stijl: niet langer (zoals bij Rossini) ironie en geestigheid maar Romantische passie en pijn: Anna Bolena kan men typeren als de eerste belangrijke Romantische Italiaanse opera. Donizetti gebruikte het libretto van Felice Romani, die zich baseerde op het leven van Anna Boleyn, de vrouw van Hendrik VIII. Er was een topcast van zangers met Giuditti Pasta als sopraan. Het is een van de drie koninginnenopera's.
  • L'elisir d'amore (Milaan, 1832) is wat zijn ontstaan betreft omringd met (waarschijnlijk onjuiste) anekdotes: Donizetti zou dit in veertien dagen hebben moeten componeren en Felice Romani zou het libretto in een week vertaald hebben uit het origineel (Le Philtre van Scribe). Het is in elk geval het tweede uiterst succesvolle meesterwerk: de eerste belangrijke komische opera. Het zette herkenbare personen uit - nieuw - het Italiaanse platteland neer zonder te vervallen tot de wat zoete Rossinistijl. Ook wordt de zanglijn ontdaan van niet functionele versieringen. Niet alles ging over rozen: een belangrijke opera als Lucrezia Borgia werd gehandicapt door de librettoschrijver (die zeer traag werkte); de eerste sopraan (die op een onmogelijke plaats in de opera een coloratuuraria wilde); de censuur (die extra waakzaam was bij een opera over een dochter van een paus). En de Franse versie moest voorzien worden van een compleet nieuw verhaal en libretto, omdat Victor Hugo het niet eens was met de bewerking van zijn stuk. Elders was het net als in Italië toch een groot succes.

Maatschappelijk ging het goed met Donizetti. Hij had functies in Napels op bestuurlijk vlak en als docent harmonieleer. Rossini nodigde hem uit voor een productie in het Theatre Italien te Parijs. Daar raakte hij overigens in botsing op persoonlijk vlak met Vincenzo Bellini, die daar met zijn I Puritani veel succes scoorde. Qua mens waren deze mannen elkaars tegengestelde: Bellini reviseerde bijvoorbeeld zijn werken zeer vaak; Donizetti reviseerde eigenlijk nooit en schreef snel.

In 1835 -weer terug in Napels- koos hij voor "Lucia di Lammermoor" als script. Waarschijnlijk vertaalde de librettist Salvatore Cammarano -uit tijdnood- niet de roman van Scott maar een van de Franse toneelversies tot een libretto. Donizetti zette -gezien opnieuw de tijdnood- elk vers geschreven vel van het libretto direct op muziek. Het verhaal wil dat Donizetti de laatste akte zelf zou hebben herschreven. De première (met zeer goede solisten) was een fabuleus succes in september 1835.
Hierna schreef hij nog enkele kleinere opera's die geen repertoire hebben gehouden, alsmede twee in Italië erg succesvolle kluchten -eenakters- Il Campanello en Betly waarvan hij zelf het libretto schreef.

Uiteindelijk werden dit jaren van diepe triestheid. Er waren veel cholera-epidemieën; mensen overleden, operahuizen sloten. Op 1 juni 1828 was Donizetti in Rome getrouwd met Virginia Vaselli, een zuster van zijn beste vriend “Toto” Vaselli. Zij kregen drie kinderen die evenwel allen vlak na of voor de geboorte zijn overleden. Een diepe crisis volgde toen hij ook zijn jonge vrouw verloor in haar derde kraambed (juli 1837).

Bovendien verloor hij de strijd -hij was al waarnemend hoofd- om de opvolging van Nicola Antonio Zingarelli als directeur van het Real Collegio di Musica di Napoli (Koninklijke Muziekschool) te Napels. Saverio Mercadante had de voorkeur gekregen -alhoewel erkend de mindere van de twee componisten-, omdat hij van Napolitaanse afkomst was. Misschien ging het ook lichamelijk minder: Donizetti werd toen hij bezig was met de "Lucia di Lammermoor" vaak door hoofdpijn gekweld. Vermoedelijk was Donizetti in deze tijd al aangetast door de syfilis waaraan hij later zou overlijden.

  • Het schandaal rond Poliuto (naar Polyeucte van Corneille) was de laatste druppel die Donizetti deed besluiten Napels te verlaten. Het is het verhaal van een vroeg-christelijke martelaar. De censuur meende dat dit in de godsdienstige sfeer te gevoelig lag. De tenor die voor de hoofdrol gepland stond, pleegde zelfmoord en Donizetti verliet Napels.
Gaetano Donizetti.

Vanaf 1839

[bewerken | brontekst bewerken]

Donizetti presenteerde zich in 1839 in Parijs.

  • La Fille du regiment. Hector Berlioz gaf meteen als kritiek dat er te weinig nieuwe gedeelten in zaten. Donizetti antwoordde verbolgen, dat hij het niet nodig had om zichzelf te plagiëren. Aanvankelijk koel ontvangen is dat toch een opera gebleven, die soms nog wordt opgevoerd.
  • Poliuto omgewerkt tot Les Martyrs was een succes. In Napels werd elke berichtgeving daarover verboden.

Na La Favorite (1840) en verschillende nu minder bekende opera's, bracht hij voor Rossini zijn Stabat Mater in Bologna op de planken. Rossini waardeerde dit zeer, gaf Donizetti diamanten manchetknopen cadeau en een aanbevelingsbrief aan graaf Metternich te Wenen. Verder maakte hij voor Wenen Linda di Chamounix (1842). Het hof in Wenen bood hem een functie aan als kapelmeester met het recht elk jaar 6 maanden in het buitenland door te brengen. Donizetti accepteerde gretig, wat hem door patriottische Italianen verweten is: in hun ogen was Oostenrijk een bezettende macht.

  • Voor Don Pasquale keerde hij - eind 1842 - terug naar Parijs, terwijl hij toen al toenemende ziekteverschijnselen had. Hij deed over de compositie voor zijn doen ongewoon lang: 3 maanden. Hem was een opera buffa opgedragen naar een ouder script dat door Ruffini zou worden bewerkt. Uiteindelijk heeft Donizetti waarschijnlijk grote gedeelten van het script zelf moeten schrijven. Ondanks weerspannige musici maar met weer een goede cast aan zangers, bleek de opera een doorslaand succes. Met de "Nozze", de "Barbiere" is het de meest populaire komische opera geworden.

Inmiddels was zijn ziekte verergerd. Hij werd langzamerhand een schim van zichzelf. Toch heeft hij ook na Don Pasquale nog opera's geschreven. Geconsulteerde artsen stelden de diagnose cerebro-spinale syfilis; deze diagnose is later bij de autopsie bevestigd. Vanaf 1845 was hij te ziek om zelfstandig naar Italië te reizen. In februari 1846 werd hij opgenomen in een kliniek in Ivry, in de nabijheid van Parijs. De Fransen hebben een tijd de wens van de familie en vrienden om Donizetti terug te laten keren naar Italië geblokkeerd. Onder Oostenrijkse politieke druk kon Donizetti op 19 september 1847 Parijs verlaten, als een dement, verlamd en incontinent wrak.

Zijn dood in het huis van vrienden in Bergamo kwam op 8 april 1848. Zijn begrafenis was de grootste die Bergamo ooit zou zien. In 1875 werd hij herbegraven naast zijn goede vriend Mayr in de Basilica di Santa Maria Maggiore. Wrang detail bij de herbegrafenis was dat een deel van zijn schedel bleek te ontbreken (uiteindelijk is dit deel teruggevonden bij de lijkschouwer). Ook het nagelaten werk (met name de onvoltooide Duc d'Albe) leverde nog een luidruchtig naspel op, toen een leerling van Donizetti in 1875 met een reconstructie kwam van Il Duca d'Alba.

  • Voor het grote aantal hier niet genoemde door Donizetti gecomponeerde opera's: zie onderstaande lijst

Composities

[bewerken | brontekst bewerken]

Aan Donizetti wordt de compositie toegeschreven van 75 opera's, 16 symfonieën, 19 strijkkwartetten, 193 liederen, 45 duetten, 3 oratoria, 28 cantates, soloconcerten, sonates en kamermuziek.

Muziektheater

[bewerken | brontekst bewerken]

Opera's

[bewerken | brontekst bewerken]
Voltooid in titel aktes première libretto
1816 Il Pigmalione (Pygmalion) 1 akte 13 oktober 1960, Teatro Donizetti, Bergamo niet bekend; naar Ovidius, Metamorfoses, 10e boek
1817 Olimpiade niet bekend, mogelijk Pietro Metastasio
1817 L'ira di Achille 1 akte niet bekend, naar Homerus, Ilias, Ie boek
1818 Enrico di Borgogna 2 aktes 14 november 1818, Teatro San Luca, Venetië Bartolomeo Merelli
1818 Una follia 1 akte 17 december 1818, Teatro San Luca, Venetië Bartolomeo Merelli
1819 Le nozze in villa (Bruiloft in het landhuis) 1 akte 1820 of 1821, Teatro Vecchio, Mantua Bartolomeo Merelli
1819 Piccioli virtuosi ambulanti
(of: Piccoli Virtuosi di Musica ambulanti) 		1 akte 1819, door leerlingen uit de muziekschool van Mayr, Bergamo Bartolomeo Merelli
1819 Il falegname di Livonia,
(of: Pietro il grande, Czar della Russia) 		2 aktes 26 december 1819, Teatro San Samuele, Venetië Gherardo Bevilacqua-Aldoyrandini, naar Alexandre Duval
1821-1822 Zoraïda di Granata 2 aktes 28 januari 1822, Teatro Argentina, Rome Bartolomeo Merelli, naar een roman van Florian Gonzales
1822 La zingara 2 aktes 12 mei 1822, Teatro Nuovo, Napels Andrea Leone Tottola, naar een Intermezzo van Rinaldo di Capua
1822 La lettera anonima 1 akte 29 juni 1822, Teatro del Fondo, Napels Giulio Genoino
1822 Chiara e Serafina
(of: I pirati) 		2 aktes 26 oktober 1822, Teatro alla Scala, Milaan Felice Romani, naar René Charles Guilbert de Pixérécourt, La Cisterne
1823 Alfredo il grande 2 aktes 2 juli 1823, Teatro San Carlo, Napels Andrea Leone Tottola
1823 Il fortunato inganno 2 aktes 3 september 1823, Teatro Nuovo, Napels Andrea Leone Tottola
1823-1824 L'ajo nell'imbarazzo 2 aktes 4 februari 1824, Teatro Valle, Rome Iacopo Ferretti, naar een blijspel van Giovanni Giraud
1823-1824 rev. als Don Gregorio 2 aktes 11 juni 1826, Teatro Nuovo, Napels Iacopo Ferretti, naar een blijspel van Giovanni Giraud
1824 Emilia di Liverpool 2 aktes 28 juli 1824, Teatro Nuovo, Napels Giuseppe Checcherini, naar het melodrama van Scatizzi, Emilia di Liverpool
1824 rev. L'eremitaggio di Liverpool 2 aktes 8 maart 1828, Teatro Nuovo, Napels Giuseppe Checcherini, naar het melodrama van Scatizzi, Emilia di Liverpool
1824 rev. Zoraïda di Granata 2 aktes 7 januari 1824, Teatro Argentina, Rome Bartolomeo Merelli, naar een roman van Florian Gonzales
1825 Alahor in Granata 2 aktes 7 januari 1826, Teatro Carolino, Palermo niet bekend, misschien naar Ginès Perez de Hita, "Guerras civiles de Grenada"
1826 Il Castello degli invalidi 1 akte in de lente 1826, Teatro Carolino, Palermo
1826 Elvida 1 akte 6 juli 1826, Teatro San Carlo, Napels Giovanni Federico Schmidt
1826 Gabriella di Vergy 2 aktes 29 oktober 1869, Teatro San Carlo, Napels Andrea Leone Tottola, (oud tekstboek voor Colobrano),
naar de tragedie van Pierre du Belloy, "Gabrielle de Vergy"
1826 La bella prigioniera 1 akte
1826 Olivo e Pasquale 2 aktes 7 januari 1827, Teatro Valle, Rome Iacopo Ferretti, naar "Olivo e Pasquale", blijspel van Antonio Sografi
1827 Otto mesi in due ore 3 aktes 13 mei 1827, Teatro Nuovo, Napels Domenico Gilardoni, naar "Elisabeth ou Les exilés en Sibérie", roman van Sophie Cottin
1827 Il borgomastro di Saardam 2 aktes 19 augustus 1827, Teatro del Fondo, Napels Domenico Gilardoni, naar een stuk van Anne-Honoré-Joseph Duveyrier
genoemd: Mélesville, Jean-Toussaint Merle en Eugène Cantiran de Boirie
1827 Le convenienze ed incovenienze teatrali 1 akte 21 november 1827, Teatro Nuovo, Napels van de componist, naar twee blijspelen van Antonio Sografi,
"Le convenienze teatrali" en "Le inconvenienze teatrali"
1827 rev. Le convenienze ed incovenienze teatrali 2 aktes 20 september 1831, Teatro Canobbian, Milaan van de componist, naar twee blijspelen van Antonio Sografi,
"Le convenienze teatrali" en "Le inconvenienze teatrali"
1827 L'esule di Roma
(of: Il proscritto) 		2 aktes 1 januari 1828, Teatro San Carlo, Napels Domenico Gilardoni, naar L. Marchionni
1828 Alina, regina di Golconda
(of: La Regina di Golconda) 		2 aktes 12 mei 1828, Teatro Carlo Felice, Genua Felice Romani, naar de roman van Stanislas Jean de Bouffler, «La reine de Golconde»
1828 Gianni di Calais 3 aktes 2 augustus 1828, Teatro del Fondo, Napels Domenico Gilardoni, naar een roman van Charles-Victor Prévôt d'Arlincourt
1828 Il giovedì grasso
(of: Il nuovo Pourceaugnac) 		1 akte herfst 1828 of: 26 februari 1829, Teatro del Fondo, Napels Domenico Gilardoni
1828-1829 Il paria 2 aktes 12 januari 1829, Teatro San Carlo, Napels Domenico Gilardoni, naar een tragedie van Casimir Delavigne
1829 Il castello di Kenilworth
(of: Elisabetta al Castello di Kenilworth) 		3 aktes 6 juli 1829, Teatro San Carlo, Napels Andrea Leone Tottola, naar "Kenilworth", roman van Walter Scott
1829-1830 Il diluvio universale 3 aktes 28 februari 1830, Teatro San Carlo, Napels Domenico Gilardoni, naar de Bijbel,
Lord Byrons "Heaven and Earth", en een tragedie van Padre Ringhieri, "Il diluvio"
1830 I pazzi per progetto 1 akte 6 februari 1830, Teatro San Carlo, Napels Domenico Gilardoni
1830 Imelda de Lambertazzi 2 aktes 5 september 1830, Teatro San Carlo, Napels Andrea Leone Tottola
1830 Anna Bolena 2 aktes 26 december 1830, Teatro Carcano, Milaan Felice Romani, naar het drama "Henri VIII" van Marie-Joseph de Chénier
en de tragedie "Anna Bolena" van Alessandro Ercole Graf Pepoli
1831 Francesca di Foix 1 akte 30 mei 1831, Teatro San Carlo, Napels Domenico Gilardoni, naar Charles-Simon Favart en Saint-Amans, «Ninette à la cour»
1831 La romanziera e l'uomo nero 1 akte 18 juni 1831, Teatro del Fondo, Napels Domenico Gilardoni
1831 Gianni di Parigi 2 aktes 10 september 1839, Teatro alla Scala, Milaan Felice Romani (oud tekstboek voor de opera van Francesco Morlacchi)
naar het tekstboek van Claude Godard d'Aucort de Saint-Just
voor Boieldieus opera Jean de Paris (1812)
1831 Fausta 2 aktes 12 januari 1832, Teatro San Carlo, Napels Domenico Gilardoni, van Donizetti gecompleteerd
1832 Ugo, conte di Parigi 2 aktes 13 maart 1832, Teatro alla Scala, Milaan Felice Romani, naar «Blanche d'Aquitaine» van Hippolyte-Louis-Florent Bis
1832 rev. Gli esiliati in Siberia 3 aktes 4 februari 1832, Teatro Valle, Rome Iacopo Ferretti
1832 L'elisir d'amore 2 aktes 12 mei 1832, Teatro Canobbiana, Milaan Felice Romani, naar «Le Philtre», het tekstboek van
Augustin Eugène Scribe voor Adolphe Adams opera uit 1831
1832 Il furioso all'isola di San Domingo 2 aktes 2 januari 1833, Teatro Valle, Rome Iacopo Ferretti, naar de episode uit "El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha"
(1e deel, kapittel XVI ff.) van Miguel de Cervantes Saavedra
1832 Sancia di Castiglia 2 aktes 4 november 1832, Teatro San Carlo, Napels Pietro Salatino
1832 Parisina d'Este 3 aktes 17 mei 1833, Teatro della Pergola, Florence Felice Romani, naar de gelijknamig roman van Lord Byron
1833 Torquato Tasso 3 aktes 9 september 1833, Teatro Valle, Rome Iacopo Ferretti, naar het gelijknamige stuk van Giovanni Rosini,
Johann Wolfgang von Goethe en anderen
1833 Lucrezia Borgia prolog en 2 aktes 26 december 1833, Teatro alla Scala, Milaan Felice Romani, naar Victor Marie Hugos drama «Lucrèze Borgia»
1834 Rosmonda d'Inghilterra 2 aktes 27 februari 1834, Teatro della Pergola, Florence Felice Romani (oud tekstboek voor een opera van Carlo Coccia uit 1829)
naar de legendes om Fair Rosamund
1834 Maria Stuarda (Maria Stuart) 3 aktes 18 oktober 1834, Teatro San Carlo, Napels Giuseppe Bardari, naar het drama "Maria Stuart" van Friedrich von Schiller
1834 Marin Faliero (Marino Faliero) 3 aktes 12 maart 1835, Parijs, Théâtre-Italien Giovanni Emanuele Bidèra, naar Marin Sanudo il Giovane "Vite dei dogi"
en de gelijknamig tragedie van Jean François Casimir Delavigne;
Lord Byrons "Marino Faliero", rev. door Agostino Ruffini
1834 Gemma di Vergy 2 aktes 26 december 1834, Teatro alla Scala, Milaan Giovanni Emanuele Bidèra, naar het drama «Charles VII chez ses grands vassaux»
van Alexandre Dumas
1835 Lucia di Lammermoor 2 aktes 26 september 1835, Teatro San Carlo, Napels Salvatore Cammarano, naar de roman "The Bride of Lammermoor" (1819)
van Walter Scott
1835-1836 Belisario 3 aktes 4 februari 1836, Teatro La Fenice, Venetië Salvatore Cammarano, naar Eduard von Schenk;
Jean-François Marmontel, «Bélisaire»
1836 Il campanello di notte
(of: Il campanello dello speziale) 		1 akte 1 juni 1836, Teatro Nuovo, Napels de componist, naar Léon Lévy Brunswick en
Mathieu-Barthelémy Troin, «La sonnette de nuit»
1836 Betly (of: La capanna svizzera) 1 akte 21 augustus 1836, Teatro Nuovo, Napels de componist, naar het tekstboek van Augustin Eugène Scribe
en Anne-Honoré-Joseph Duveyrier genoemd: Mélesville
tot de opera Le Chalet van Adolphe Adam
1836 L'assedio di Calais 3 aktes 19 november 1836, Teatro San Carlo, Napels Salvatore Cammarano, naar Pierre du Belloy, «Le siège de Calais»
1837 Pia de' Tolomei 18 februari 1837, Teatro Apollo, Venetië
1837 Roberto Devereux
(of: Il conte di Essex) 		3 aktes 28 oktober 1837, Teatro San Carlo, Napels Salvatore Cammarano, naar de tragedie van
Jacques Arsène François Polycarpe Ancelot, «Elisabeth d'Angleterre»
1837 Maria de Rudenz 3 aktes 30 januari 1838, Teatro La Fenice, Venetië Salvatore Cammarano, naar A. Bourgeois, J.-G.-A. Cuvelier
en J. de Mallian; de tragedie van Jacques Arsène François Polycarpe Ancelot,
«La nonne sanglante»
1838 Poliuto 3 aktes 30 november 1848, Teatro San Carlo, Napels Salvatore Cammarano en Adolphe Nourrit,
naar «Polyeucte», tragedie van Pierre Corneille
1839-1840 Les Martyrs
(Poliuto is hier omgewerkt) 		4 aktes 10 april 1840, Opéra Garnier, Parijs Augustin Eugène Scribe, naar het "Poliuto" - Salvatore Cammarano
1839 Le duc d'Albe
(ook: Il duca d'Alba) 		22 maart 1882, Teatro Apollo, Rome Augustin Eugène Scribe en Charles Duveyrier;
de Italiaanse versie van Angelo Zanardini
1839-1840 La fille du régiment 2 aktes 11 februari 1840, Opéra Comique, Parijs Jean-François Alfred Bayard en Jules-Henry Vernoy de Saint-Georges
1839 L'ange de Nisida
(later: La Favorita (La Favorite)) 		3 aktes (later: 4 aktes) 31 oktober 1840, Théâtre-Italien, Parijs Alphonse Royer en Gustave Vaëz,
naar Baculard d'Arnaud, «Le comte de Comminges»
1839-1840 rev.Elisabeth 3 aktes december 1997, Royal Opera House Covent Garden, Londen Adolphe de Leuven en Léon Lévy Brunswick
1840-1841 Adelia
(of: La figlia dell'arciere) 		3 aktes 11 februari 1841, Teatro Apollo, Rome Felice Romani (oud tekstboek voor de gelijknamig opera van Carlo Coccia, 1834);
Girolamo Maria Marini (die een nieuwe 3e akte scheef),
naar het Franse stuk «Adèle de Lusignan ou La fille de l'archer»
1841 Rita
(of: Le mari battu) 		1 akte 7 mei 1860, Opéra Comique, Parijs Gustave Vaëz
1841 Maria Padilla
(of: Deux hommes et une femme) 		3 aktes 26 december 1841, Teatro alla Scala, Milaan Gaetano Rossi, naar de tragedie van
Jacques Arsène François Polycarpe Ancelot, «Maria Padilla»
1842 Linda di Chamounix 3 aktes 19 mei 1842, Kärntnertortheater, Wenen Gaetano Rossi, naar «La Grâce de Dieu» van
Adolphe Philippe d'Ennery en Gustave Lemoine
1842 Linda di Chamounix 3 aktes 17 november 1842, Théâtre-Italien, Parijs Gaetano Rossi, naar «La Grâce de Dieu» van
Adolphe Philippe d'Ennery en Gustave Lemoine
1842 Don Pasquale 3 aktes 3 januari 1843, Théâtre-Italien, Parijs Michele Accursi (pseudoniem: van Giovanni Domenico Ruffini)
en de componist, naar het libretto van Angelo Anelli
voor Pavesis opera Ser Marc'Antonio (1810)
1842-1843 Caterina Cornaro prolog en 2 aktes 18 januari 1844, Teatro San Carlo, Napels Giacomo Sacchèro, naar het tekstboek van Jules Henri Vernoy Marquis de Saint-Georges
tot de oper La reine de Cypre van Jacques-François-Fromental-Elie Halévy
1842-1843 Maria di Rohan
(of: Il Conte de Chalais) 		3 aktes 5 juni 1843, Kärntnertortheater, Wenen Salvatore Cammarano (oud tekstboek van Lockroy en Edmond Badon
voor opera's van Lillo en Luigi Ricci: Un Duello sotto Richelieu)
1843 Dom Sébastien de Portugal 5 aktes 13 november 1843, Opéra Garnier, Parijs Augustin Eugène Scribe, naar de tragedie van
Paul Henri Foucher «Don Sébastian de Portugal»
1843 rev. Dom Sébastien 3 aktes 6 februari 1845, Kärntnertortheater, Wenen Duitse vertaling: Leo Herz
rev. 1853 Elisabeth ou La Fille du proscrit di Uranio Fontana 3 aktes 31 december 1853, Théâtre Lyrique, Parijs

Muziek voor koor

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Ave Maria
  • Grande offertorio
  • Il sospiro
  • Messa da requiem
  • Messa di gloria e credo
  • Miserere (psalm 50)

Muziek voor orkest

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Allegro voor strijkers in C
  • L'ajo nell'imbarazzo: sinfonia
  • Larghetto, tema e variazioni in Es
  • Roberto Devereux: Sinfonia
  • Sinfonia Concertante in D (1818)
  • Sinfonia in A
  • Sinfonia in C
  • Sinfonia in D
  • Sinfonia in D
  • Ugo, conte di Parigi: sinfonia

Concerten

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Concertino voor klarinet in Bes
  • Concertino voor althobo in G (1816)
  • Concertino in c voor fluit en kamerorkest (1819)
  • Concertino voor fluit en orkest in C
  • Concertino voor fluit en orkest in D
  • Concertino voor hobo in F
  • Concertino voor viool en cello in d
  • Concerto voor 2 klarinetten Maria Padilla
  • Concerto voor viool en cello in d

Kamermuziek

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Andante sostenuto voor hobo en harp in f
  • Introduction voor strijkers in D
  • Larghetto en allegro voor viool en harp in g
  • Largo/Moderato voor cello en piano in g
  • Nocturnes (4) voor blazers en strijkers
  • Strijkkwartet in D
  • Strijkkwartet nr. 3 in c: 2e deel: Adagio ma non troppo
  • Strijkkwartet nr. 4 in D
  • Strijkkwartet nr. 5 in e
  • Strijkkwartet nr. 5 in e: Larghetto
  • Strijkkwartet nr. 6 in g
  • Strijkkwartet nr. 7 in f
  • Strijkkwartet nr. 8 in Bes
  • Strijkkwartet nr. 9 in d
  • Strijkkwartet nr. 10 in g
  • Strijkkwartet nr. 11 in C
  • Strijkkwartet nr. 12 in C
  • Strijkkwartet nr. 13 in A
  • Strijkkwartet nr. 14 in D
  • Strijkkwartet nr. 15 in F
  • Strijkkwartet nr. 16 in B
  • Strijkkwartet nr. 17 in D
  • Strijkkwartet nr. 18 in e: Allegro
  • Kwintet voor gitaar en strijkers nr. 2 in C
  • Solo de concert
  • Sonate voor fluit en harp
  • Sonate voor fluit en piano in c
  • Sonate voor hobo en piano in F
  • Etude voor klarinet nr. 1 in Bes
  • Trio voor fluit, fagot en piano in F

Piano

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Adagio en allegro voor piano in G
  • Allegro voor piano in C
  • Allegro voor piano in f
  • Fuga voor piano in g
  • Grote wals voor piano in A
  • Larghetto voor piano in a Una furtiva lagrima
  • Larghetto voor piano in C
  • Pastorale voor piano in E
  • Presto voor piano in f
  • Sinfonia voor piano in A
  • Sinfonia voor piano nr. 1 in C
  • Sinfonia voor piano nr. 1 in D
  • Sinfonia voor piano nr. 2 in C
  • Sinfonia voor piano nr. 2 in D
  • Sonate voor piano in C
  • Sonate voor piano in F
  • Sonate voor piano in G
  • Variaties voor piano in E
  • Variaties voor piano in G
  • Wals voor piano in A
  • Wals voor piano in C
  • Wals voor piano in L' Invitation

Werken voor harmonieorkest

[bewerken | brontekst bewerken]
  • 1817 Sinfonia voor blazers in g (opdracht van Signor Nebbia Luige Deleidi)
  • 1835 Mars voor de Turkse Sultan Abdul Medjid
  • 1842 Luge qui legis (Weent die dit leest), treurmars
  • 1843-1844 Mars naar motieven uit de opera "La fille du régiment", als AM II, 124
  • Mars naar motieven uit de opera "Belisar", als HM II, 131
[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie Gaetano Donizetti van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gaetano_Donizetti&oldid=68109399"