Naar inhoud springen

Mike Oldfield

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Mike Oldfield
Mike Oldfield tijdens een optreden bij Night of the Proms in Frankfurt am Main in 2006
Mike Oldfield tijdens een optreden bij Night of the Proms in Frankfurt am Main in 2006
Algemene informatie
Volledige naam Michael Gordon Oldfield
Geboren 15 mei 1953
Geboorteplaats Reading
Land Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Werk
Jaren actief 1967-2018
Genre(s) ambient, blues, chill-out, country, experimenteel, folk, klassiek, minimalistisch, new age, pop, progressieve rock, rock-'n-roll, symfonische rock, trance, wereld
Label(s) Virgin (1973-1991)
Warner (1992-2004)
Mercury (2005-heden)
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Michael Gordon Oldfield (Reading (Engeland), 15 mei 1953) is een Brits popmusicus.

Carrière

[bewerken | brontekst bewerken]

In zijn jeugd maakte Oldfield muziek met zijn zus, zangeres Sally, die ook in zijn latere werk nog te horen zou zijn. Met haar vormde hij het folkduo The Sallyangie. In 1969 bracht het duo de lp Children of the Sun uit; Mike was toen zestien jaar. Daarna speelde hij met broer Terry een korte periode in een bluestrio genaamd Barefoot. Kort daarop werd hij lid van The Whole World, de band van Kevin Ayers (voormalig lid van Soft Machine), waarin hij bas en gitaar speelde en soms ook zong.

Oldfields grote doorbraak kwam in 1973 met de lp Tubular Bells, waarop vrijwel alle instrumenten door hemzelf worden bespeeld. Dit album zonder lyrics of losse nummers (met als enige nummers Part One en Part Two, ofwel respectievelijk de eerste en tweede kant van de lp, beide duren langer dan twintig minuten) bevat een mix van verschillende stijlen waarmee Oldfield ook in de rest van zijn carrière zou experimenteren: rock, new age, folk, ambient en blues. Later kwamen ook Afrikaanse invloeden en zelfs invloeden van elektronische dansmuziek naar voren.

Tubular Bells werd uitgebracht door Virgin Records, de toen nog beginnende platenmaatschappij van Richard Branson. Branson runde destijds een opnamestudio, The Manor House, waar Tubular Bells werd opgenomen. Omdat geen enkele van de benaderde platenmaatschappijen verkoop zag in Tubular Bells, besloot Branson zijn eigen Virgin Records op te richten en Tubular Bells werd hierop het eerste album.

In 1974 volgde het album Hergest Ridge, dat gecomponeerd werd in Herefordshire bij een heuvelrug waarnaar het album is vernoemd. Het album kwam op de eerste plaats van de Britse hitlijst, waarna deze positie drie weken later door Tubular Bells werd ingenomen. In de jaren 70 volgden de albums The Orchestral Tubular Bells (1975), Ommadawn (1975), Incantations (1978) en Platinum (1979). In 1979 verscheen tevens Exposed, het livealbum van Oldfields Europese tournee die begon na de uitgave van Incantations. Eerder schrok Oldfield ervoor terug om zich in de openbaarheid te laten zien, waaraan de titel van het livealbum ('blootgesteld') refereert. Na het volgen van therapie voelde hij zich in staat om te gaan optreden.

In de jaren 80 scoorde hij enkele hits met toegankelijke liedjes als Moonlight Shadow (1983) en To France (1984). Op beide nummers wordt gezongen door Maggie Reilly. In 1983 stond Moonlight Shadow in Nederland op nummer 1 in de Nationale Hitparade. Shadow on the Wall met zanger Roger Chapman werd in 1983 eveneens een hit.

In 1984 verzorgde Oldfield de soundtrack voor The Killing Fields; met deze soundtrack werd hij genomineerd voor een Golden Globe. Zijn video-album Islands verscheen in 1987 en werd vergezeld van videoclips met voor die tijd moderne digitale animaties.

Aangezien Oldfield van Branson maar beperkte opnametijd kreeg, was Tubular Bells in grote haast opgenomen, wat te horen is aan het simpele arrangement en hier en daar een valse toon. Omdat Oldfield contractueel binnen 25 jaar geen nieuwe opname ervan mocht maken, bracht hij Tubular Bells II (1992) uit, een succesvol, analoog aan zijn debuut opgebouwd album. Het was Oldfields eerste album op een nieuw label: Warner Music (de overstap was het gevolg van Oldfields onvrede over Bransons Virgin-label, die onder andere naar voren komt op het album Amarok uit 1990). In 2003 werd een opnieuw opgenomen versie van Tubular Bells uitgebracht onder de titel Tubular Bells 2003, als viering van het 30-jarig jubileum van het origineel.

Het openingsthema van Tubular Bells is een van Oldfields bekendste nummers geworden. Dit nummer is nog altijd zeer populair, mede door het gebruik ervan in de horrorfilm The Exorcist en de Nederlandse kindertelevisieserie Bassie en Adriaan.

In 2002 experimenteerde Oldfield met 3D virtual reality, een project genaamd "Music VR" waarbij ook de muziek een belangrijke rol speelt. Het dat jaar uitgebrachte Tres Lunas bevat naast een audio-cd ook het gelijknamige spel. Tres Lunas werd gevolgd door Maestro (2003), een nieuw virtueel epos. Dit spel was te downloaden via de officiële website van Oldfield. Er is van Maestro geen audio-cd verschenen.

Eind september 2005 bracht Oldfield het dubbelalbum Light + Shade uit op zijn derde label Mercury Records (onderdeel van Universal Music Group).

Een autobiografie, getiteld Changeling, verscheen in mei 2007 bij Virgin Books, vlak voor Oldfields 54e verjaardag.

In 2008 kreeg Oldfield van Virgin Records de rechten over zijn op dat label uitgebrachte albums terug, 35 jaar na de release van het debuutalbum Tubular Bells. Vanaf 2009 werden opnieuw gemixte en gemasterde edities van deze albums inclusief veel bonusmateriaal uitgebracht op Mercury Records. Tubular Bells was hierbij als eerste aan de beurt, een nieuwe uitgave van dat album verscheen in juni 2009.

Oldfield maakte met een optreden deel uit van de openingsceremonie van de Olympische Zomerspelen 2012.

Stijlkenmerken

[bewerken | brontekst bewerken]

Tubular Bells bestaat evenals veel van Oldfields latere werk uit gecompliceerde symfonische muziek. De meeste van zijn albums zijn grotendeels instrumentaal en op bijna al zijn albums speelt hij de meeste tot alle instrumenten zelf. Dit zijn veelal verschillende snaarinstrumenten, meerdere toetsinstrumenten, enkele slaginstrumenten en sommige blaasinstrumenten. In latere jaren is zijn muziek echter steeds elektronischer geworden en is hij steeds meer gebruik gaan maken van synthesizers en software. Kenmerkend is Oldfields elektrische gitaar. Oldfield zegt zichzelf in de eerste plaats als gitarist te zien. Hij heeft zichzelf ook wel omschreven als "een technicus die ideeën krijgt en deze vertaalt in geluid".

Discografie

[bewerken | brontekst bewerken]

Albums

[bewerken | brontekst bewerken]
Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100 Datum van
verschijnen		 Datum van
binnenkomst		 Hoogste
positie		 Aantal
weken		 Opmerkingen
Tubular Bells 25-05-1973 08-03-1975 2 18
Hergest Ridge 31-08-1974 14-09-1974 12 3
The Orchestral Tubular Bells 1975 - met Royal Philharmonic Orchestra /
livealbum
Ommadawn 21-10-1975 08-11-1975 2 14
Incantations 1978 30-12-1978 27 7
Exposed 1979 - livealbum
Platinum 1979 -
Impressions 1980 - verzamelalbum
QE2 1980 -
Mike Oldfield's Wonderland 1981 - verzamelalbum
Music Wonderland 1981 18-04-1981 12 18 verzamelalbum
Episodes 1981 - verzamelalbum
Five Miles Out 1982 03-04-1982 34 6
Crises 1983 11-06-1983 2 30
Discovery 1984 07-07-1984 2 15
The Killing Fields 1984 - soundtrack
The Complete Mike Oldfield 1985 - verzamelalbum
Islands 1987 31-10-1987 71 2
Earth Moving 1989 29-06-1989 55 7
Amarok 21-05-1990 16-06-1990 66 7
Heaven's Open 1991 09-03-1991 80 4
Tubular Bells II 1992 12-09-1992 15 13
Elements: The Best of Mike Oldfield 24-09-1993 09-10-1993 54 7 verzamelalbum
The Songs of Distant Earth 18-11-1994 17-12-1994 81 4
Voyager 23-08-1996 07-09-1996 41 8
XXV: The Essential 1997 - verzamelalbum
Tubular Bells III 31-08-1998 12-09-1998 46 4
Guitars 25-05-1999 -
The Millennium Bell 29-11-1999 -
The Best of Tubular Bells 2001 - verzamelalbum
Collection 2002 - verzamelalbum
Tres Lunas 03-06-2002 -
Tubular Bells 2003 26-05-2003 07-06-2003 41 6
Light + Shade 26-09-2005 -
The Platinum Collection 2006 - verzamelalbum
Music of the Spheres 17-03-2008 -
The Collection 2009 - verzamelalbum
Icon: Mike Oldfield 2012 - verzamelalbum
Two Sides: The Very Best of Mike Oldfield 24-07-2012 - verzamelalbum
Tubular Beats 2013 09-02-2013 54 2 met Torsten Stenzel /
remixalbum
Moonlight Shadow: The Collection 30-04-2013 - verzamelalbum
Man on the Rocks 03-03-2014 08-03-2014 16 2
The Best Of : 1992-2003 27-04-2015 - verzamelalbum
Lo Mejor de... Mike Oldfield 2015 - verzamelalbum
The Space Movie 16-10-2015 - soundtrack /
cd & dvd
The 1984 Suite 29-01-2016 - verzamelalbum/remixalbum
Collaborations 02-12-2016 - verzamelalbum
Return to Ommadawn 20-01-2017 28-01-2017 28 3
Album met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 200 albums Datum van
verschijnen		 Datum van
binnenkomst		 Hoogste
positie		 Aantal
weken		 Opmerkingen
Two Sides: The Very Best of Mike Oldfield 2012 04-08-2012 113 3 verzamelalbum
Tubular Beats 2013 16-02-2013 67 3 met Torsten Stenzel /
remixalbum
Man on the Rocks 2014 15-03-2014 50 6
Return to Ommadawn 2017 28-01-2017 31 8

Singles

[bewerken | brontekst bewerken]
Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 Datum van
verschijnen		 Datum van
binnenkomst		 Hoogste
positie		 Aantal
weken		 Opmerkingen
Tubular Bells 1974 13-04-1974 tip13 -
Don Alfonso 21-02-1975 - met David Bedford
In Dulci Jubilo 1975 10-04-1976 3 7 #2 in de Nationale Hitparade
Portsmouth 1976 -
The William Tell Overture 11-02-1977 -
Cuckoo Song 1977 - met Les Penning
Guilty 1979 -
Blue Peter 1979 -
Arrival 1980 -
Sheba 1980 -
Five Miles Out 1982 - met Maggie Reilly
Family Man 1982 - met Maggie Reilly
Mistake 1982 - met Maggie Reilly
Moonlight Shadow 1983 25-06-1983 2 12 met Maggie Reilly /
#1 in de Nationale Hitparade / #3 in de TROS Top 50
Shadow on the Wall 1983 12-11-1983 10 7 met Roger Chapman /
#9 in de Nationale Hitparade / #9 in de TROS Top 50
Crime of Passion 1983 - met Barry Palmer
To France 1984 30-06-1984 3 10 met Maggie Reilly /
#4 in de Nationale Hitparade / TROS Paradeplaat Hilversum 3 / #3 in de TROS Top 50
Tricks of the Light 1984 - met Maggie Reilly & Barry Palmer
Étude 1984 -
Pictures in the Dark 1985 - met Anita Hegerland, Barry Palmer & Aled Jones
Shine 1986 - met Jon Anderson
In High Places 1987 - met Jon Anderson
Islands 1987 - met Bonnie Tyler
The Time Has Come 1987 - met Anita Hegerland
Flying Start 1988 - met Kevin Ayers
Magic Touch 1988 - met Jim Price, op de VS-uitgave Max Bacon
Earth Moving 1989 - met o.a. Nikkie Bentley & Max Bacon
Hostage 1989 - met Max Bacon & Nikkie Bentley
Innocent 1989 22-07-1989 tip18 - met Anita Hegerland /
#45 in de Nationale Top 100
One Glance Is Holy 1989 - met Adrian Belew
Heaven's Open 1991 -
Gimme Back 1991 -
Sentinel 22-09-1992 -
Sentinel Total Overhaul 1992 - met The Orb
Tattoo 1992 -
The Bell / Sentinel-Restructure 1992 -
The Bell 1993 -
Hibernaculum 1994 -
Let There Be Light 1995 -
Woman of Ireland 1997 -
Man in the Rain 02-11-1998 - met Cara Dillon
Far Above the Clouds 05-04-1999 -
To Be Free 27-05-2002 - met Jude Sim
Thou Art in Heaven: The Remixes 2002 -
Spheres 2008 -
Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50 Datum van
verschijnen		 Datum van
binnenkomst		 Hoogste
positie		 Aantal
weken		 Opmerkingen
In Dulci Jubilo 1976 - nr. 3 in de Radio 2 Top 30
Moonlight Shadow 1983 - met Maggie Reilly /
nr. 1 in de Radio 2 Top 30
To France 1984 - met Maggie Reilly /
nr. 3 in de Radio 2 Top 30
Shadow on the Wall 1983 - met Roger Chapman /
nr. 5 in de Radio 2 Top 30
To Be Free 2002 20-07-2002 tip9 - met Jude Sim

NPO Radio 2 Top 2000

[bewerken | brontekst bewerken]
Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000 '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19 '20 '21 '22 '23
In Dulci Jubilo 833 956 1133 1044 1492 1340 1388 1385 1891 1462 1691 1663 1875 1773 1952 - - - - - - - - - -
Moonlight Shadow (met Maggie Reilly) 207 276 139 318 373 428 444 442 660 431 604 539 652 680 657 819 846 1068 1122 1024 908 870 902 914 871
To France (met Maggie Reilly) - 1084 1060 1552 1315 1457 1522 1827 - 1826 1999 1877 - - 1869 - - - - - - - - - -
Tubular Bells 159 178 211 257 316 302 291 291 536 332 335 336 299 346 366 416 513 680 575 747 819 840 950 854 800

Zie ook

[bewerken | brontekst bewerken]
[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie Mike Oldfield van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mike_Oldfield&oldid=67227278"