The Beach Boys

The Beach Boys
The Beach Boys in hun huidige bezetting (v.l.n.r. Brian Wilson, David Marks, Mike Love, Bruce Johnston, Al Jardine)
Achtergrondinformatie
Jaren actief	1961 - heden
Oorsprong	Hawthorne, Californië
Genre(s)	Rock-'n-roll Pop Surf Psychedelische rock Sunshine pop
Label(s)	Capitol, Brother, Reprise, Caribou
Leden
Zang	Mike Love
Zang, basgitaar, keyboard	Brian Wilson (inactief op tournees)
Zang, gitaar	Al Jardine (inactief op tournees)
Zang, gitaar	David Marks (inactief op tournees)
Zang, keyboard	Bruce Johnston
Oud-leden
Zang, gitaar	Carl Wilson †
Drums	Dennis Wilson †
Zang, gitaar, basgitaar	Blondie Chaplin
Drums	Ricky Fataar
Officiële website
(en) IMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal    Muziek

The Beach Boys is een Amerikaanse rockband die in 1961 is opgericht in Hawthorne door de broers Brian, Dennis en Carl Wilson, hun neef Mike Love en schoolvriend Al Jardine.

The Beach Boys in hun originele bezetting (v.l.n.r. Al Jardine, Mike Love, Dennis Wilson, Brian Wilson, Carl Wilson)

Biografie

Beginjaren, 1958-1961

Met harde hand aangespoord door vader en manager Murry Wilson, zelf een weinig succesvolle liedjesschrijver, maakten de jongens muziek in de stijl van The Four Freshmen, waarbij harmonieuze zang de hoofdrol speelde. De instrumentale combo van de groep betrof aanvankelijk Brian Wilson op basgitaar en keyboards, Carl Wilson op gitaar en Dennis Wilson op drums. Aanvankelijk noemden ze zich The Pendletones, naar een merk overhemden. Negen maanden na het vormen van een goede groep met hun neef Mike Love en vriend Al Jardine, werd de single Surfin' uit 1961 een hit. Hij was typerend voor de richting die de band de eerstvolgende jaren zou volgen: een combinatie van surfmuziek, een stijl die tot dan toe vooral instrumentaal was geweest, en teksten over surfen, auto's en meisjes. In hoog tempo werden singles en albums uitgebracht.

In maart 1962 werd Jardine vervangen door slaggitarist David Marks. Jardine keerde terug in het voorjaar van 1963. Jardine begon basgitaar te spelen tijdens optredens zodat Brian minder tournees kon maken. Problemen tussen Marks, zijn ouders en manager Murry Wilson waren voor Marks reden om in oktober 1963 te stoppen, waardoor Brian weer fulltime op pad moest verschijnen en Jardine moest overschakelen op slaggitaar.

Eind 1964 besloot de verlegen Brian om niet langer live op te treden en zich meer op het schrijven van nummers en het produceren te richten. Hij werd op tournees vervangen door Bruce Johnston. Murry Wilson werd ontslagen, waarmee de artistieke vrijheid voor Brian compleet werd. Naarmate hij de mogelijkheden van de studio meer ontdekte schreef hij complexere muziek, die hij liet spelen door de beste studiomuzikanten van Los Angeles, tegenwoordig bekend onder de naam The Wrecking Crew. De andere leden van de groep voegden later de vocalen toe.

Pet Sounds

Toen in 1965 The Beatles het album Rubber Soul uitbrachten was dit voor Brian de inspiratie voor Pet Sounds, dat in 1966 verscheen en door het tijdschrift Rolling Stone werd uitgeroepen tot op-een-na-beste album ooit. Dit album, dat voor die tijd voor popmuziek ongekend complexe muziek en persoonlijke teksten bevatte, werd ontvangen met lovende recensies maar verkocht in Amerika slechter dan de vorige albums. In Europa nam de populariteit van The Beach Boys er echter flink door toe. De latere single Good vibrations, waarvan de opnames zes maanden duurden in drie verschillende studio's, werd een grote hit. Ook de opvolger, Then I kissed her, kwam in de hoogste regionen hoewel het een cover was van The Crystals uit 1963 die het uitbrachten als Then He Kissed Me.

Depressie

Aangemoedigd door dit succes vatte Brian het plan op voor een album dat Pet Sounds in alle opzichten zou overtreffen. Samen met tekstschrijver Van Dyke Parks en een keur aan sessiemuzikanten werkte Brian in de studio aan dit album, SMiLE geheten, terwijl de band op tournee was. Uren aan muziek werden opgenomen maar slechts weinig nummers werden echt afgemaakt. De negatieve reacties van de andere Beach Boys op de teksten van Van Dyke Parks en de ongekend complexe muziek maakten dat Brian de zin in het project verloor. Toen in 1967 The Beatles hun album Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band uitbrachten, nota bene geïnspireerd door Pet Sounds, betekende dit de definitieve nekslag. SMiLE werd officieel afgelast en Brian raakte in een zware depressie.

Als vervanger voor SMiLE verscheen Smiley Smile, dat een aantal Smile-nummers bevatte. De opvolger Wild Honey heeft een heel afwijkend, ongepolijst geluid doordat Brian zich als producer terugtrok. Het bevat zelfs een aantal pure soulnummers. Vanaf Friends uit 1968 traden de andere leden van de band meer op de voorgrond en bleken ook, naast Mike Love die al eerder met Brian Wilson meeschreef, allen goede songschrijvers te zijn. Hoewel het niveau van Pet Sounds nooit meer gehaald werd wist de band ook met een minimale betrokkenheid van Brian Wilson nog goede albums te maken, deels mede door het afmaken van nummers van Smile. 20/20 is een verzameling singles en overgebleven nummers, waaronder Cabinessence, dat bedoeld was als een van de hoekstenen van Smile. Ook bevat dit album het nummer Never learn not to love waaraan Dennis Wilson zijn naam verbond maar dat in werkelijkheid geschreven was door zijn vriend Charles Manson. Manson en zijn sekteleden woonden in het voorjaar van 1968 enige tijd in huis bij Dennis Wilson. The Beach Boys beloofde Manson en zijn mannen muzikaal te helpen. Manson nam in 1970 een album op, Lie: The love and terror cult, waarin Beach Boys-invloeden hoorbaar zijn.

Heropleving, 1970-1978

De band maakte een kortstondige artistieke heropleving door nadat ex-journalist Jack Rieley manager van de band werd. Sunflower uit 1970 profiteerde van sterke composities van alle leden, maar werd desondanks het slechtst verkopende album sinds de oprichting van de band. Het album Surf's up uit 1971 wordt tegenwoordig als een hoogtepunt in het oeuvre van The Beach Boys beschouwd, niet alleen vanwege het voor Smile bedoelde titelnummer maar zeker ook door nummers als Long promised road, geschreven door Carl Wilson, en Disney Girls van Bruce Johnston. Het door Rieley aangemeten nieuwe imago werpt zijn vruchten af en de band is weer "hip" in de Verenigde Staten.

Bruce Johnston verliet de band in 1972 uit onvrede over de rol van Rieley. Ten tijde van de albums Carl and the passions, so tough (1972) en het in het Nederlandse Baambrugge opgenomen Holland (1973) maakten twee zwarte Zuid-Afrikanen, Ricky Fataar en Blondie Chaplin, deel uit van de band, die daardoor aan dynamiek won. Deze bezetting maakte vooral tijdens optredens grote indruk. Het grote commerciële succes van het verzamelalbum Endless Summer zou in 1974 echter de artistieke teloorgang van de band inluiden. Manager Jack Rieley werd ontslagen en vervangen door Mike Loves broer, Steve, die een terugkeer naar de surfsound voorstond. Fataar en Chaplin verlieten de band; Fataar dook later op als lid van The Rutles, een persiflage op The Beatles. Ook werkte hij als sessiedrummer en was hij lid van de band van Bonnie Raitt. Chaplin maakte sindsdien enkele solo-albums en speelde onder meer met The Band en The Rolling Stones.

Brian's Back campagne: 15 Big Ones, Love You, Adult/Child en MIU (1976-1978)

Vanaf 1976 ging het met de band verder bergafwaarts, ondanks of misschien juist dankzij de terugkeer van Brian, die kortstondig onder therapeutische begeleiding stond van Eugene Landy. Met veel bombarie, de 'Brian's Back' campagne, werd Brians terugkeer in de band aangekondigd.

Eind januari 1976 was Brian terug als producer van de band, en werd het album 15 Big Ones geproduceerd, waaruit de band een hit scoorde met de cover Rock and Roll Music. En een kleine zomerhit met It's OK. Het album werd een combinatie van covers en nieuwe liedjes.

Van eind 1976 trad Brian af op in het openbaar en produceerde hij het volgende album van de band: Love You. Wilson beschouwde het album als de spirituele opvolger van Pet Sounds. Onder andere vanwege de autobiografische teksten en de artistieke vrijheid die hij genoot. Uitgebracht op 11 april 1977, piekte Love You op nummer 53 in de VS en nummer 28 in het VK. Talloze gewaardeerde critici schreven lovende recensies, maar toevallige luisteraars vonden het eigenaardige geluid van het album over het algemeen een nadeel. Desondanks werd het album Love You zeer invloedrijk. En wordt vaak het allerlaatste goede album van de Beach Boys genoemd. In 1978 keerde Bruce Johnston terug in de band. Adult/Child is een onuitgebracht album en MIU werd de vervanger van het album.

Dood van Dennis Wilson en verder vervolg van de band (1983)

In mei 1979 werd Dennis geschorst uit de toerband. Hij was afwezig bij vele concerten, maar hij keerde in juni 1980 terug. In 1981 verliet Carl de tourgroep vanwege een ongeluk met het nostalgische formaat en de matte live-optredens van de band, en streefde vervolgens een solocarrière na. Hij keerde terug in mei 1981 na ongeveer 14 maanden weg te zijn geweest - op voorwaarde dat de groep hun repetitie- en tourbeleid heroverweegt. Dennis Wilson verdronk in 1983, voordat zijn tweede album Bambu af was. Brian Wilson raakte in de ban van de omstreden psychiater Eugene Landy, die in 1982 opnieuw werd benaderd om Brian te helpen. Landy zou echter diens hele leven gaan beheersen tot de rechtszaak in de jaren 90. In 1988 verscheen Brian Wilsons eerste solo-album, getiteld Brian Wilson, waar Landy als medesongschrijver, producer en manager aan mee "zou" hebben gewerkt. Een dieptepunt was verder de rechtszaak die Mike Love aanspande tegen Brian Wilson over achterstallige auteursrechtenvergoedingen.

In 1987 maken ze een hit met Wipeout, een bijzondere samenwerking met de rapgroep The Fat Boys. Deze werd geproduceerd door The Latin Rascals. De laatste grote hit van de Beach Boys in Nederland was Kokomo (1989) uit de film Cocktail met Tom Cruise. Het allerlaatste Beach Boys-album zou Stars and stripes, Vol. 1 uit 1996 worden, waarop oude successen werden gezongen door beroemde countryzangers en de Beach Boys alleen de achtergrondvocalen verzorgden. In 1990 verliet Brian Wilson de toergroep om zich te focussen op zijn solocarrière. In 1997 werd bij Carl Wilson kanker vastgesteld waardoor David Marks zich weer bij de band voegde en Carls plek tijdens tournees innam. Carl Wilsons overlijden aan kanker in 1998 betekende het definitieve einde voor de groep. Al verliet de tourgroep en Mike Love en Bruce Johnston bleven optreden onder de naam The Beach Boys. In 1999 verliet David Marks de band vanwege zijn gezondheid.

Reüniealbum en tour 2012

In 2012 verscheen voor het eerst sinds 1996 een nieuw studioalbum van de groep. Het album met de titel That's why God made the radio is in 2011 en 2012 opgenomen naar aanleiding van het 50-jarig bestaan van de groep. De basissamenstelling van de groep werd Brian Wilson, Mike Love, Al Jardine, Bruce Johnston en David Marks. Het was ook het eerste studioalbum zonder Carl Wilson. Het album werd grotendeels geproduceerd door Brian Wilson en behaalde in de VS de vijfde plaats in de Billboard 200.

De reünietour eindigde in september 2012 zoals gepland. Love en Johnston bleven optreden onder de naam Beach Boys, terwijl Wilson, Jardine en Marks bleven toeren als trio en een daaropvolgende tour met Blondie Chaplin en Wilsons begeleidingsband. Sinds 2015 toeren Wilson en Jardine verder zonder Marks. De band bestaat officieel nog steeds uit Love, Wilson, Johnston, Marks en Jardine hoewel Marks, Wilson en Jardine niet meer optreden met The Beach Boys.

Leden

Huidige leden

• Mike Love - zang (1961-heden)
• Brian Wilson - zang, basgitaar (1961-heden), keyboard (1965-heden)
• Al Jardine - zang, gitaar (1961-1962, 1963-heden), basgitaar (1963)
• David Marks - zang, gitaar (1962-1963, 1997-1999, 2011-heden)
• Bruce Johnston - zang, keyboard (1965-1972, 1978-heden), basgitaar (1965-1972)

Voormalige leden

• Carl Wilson - zang, gitaar (1961-1998; overleden in 1998)
• Dennis Wilson - drums (1961-1983); zang, keyboard (1972–1974; overleden in 1983)
• Rickie Fataar - drums (1972-1974)
• Blondie Chaplin - zang, gitaar, basgitaar (1972-1973)

Tijdlijn

Discografie

Albums

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Surfin'	1961	-
Surfin' safari	1962	-
Surfin' U.S.A.	1963	-
Surfer girl	1963	-
Little deuce coupe	1963	-
Shut down vol. 2	1964	-
All summer long	1964	-
Today!	1965	-
Summer days (and summer nights!!)	1965	-
Beach Boys' party!	1965	-
Pet sounds	1966	-
Smiley smile	1967	-
Wild honey	1967	-
Friends	1968	-
20/20	1969	10 mei 1969	20	2
The definite album	1970	28 februari 1970	10	2	Verzamelalbum
Sunflower	1971	2 januari 1971	10	1
Surf's up	1971	-
Carl and the passions: So tough	1972	-
Holland	1973	10 februari 1973	9	1
The Beach Boys in Concert	1973	-			Livealbum
15 Big Ones	1976	10 juli 1976	14	7
Love You	1977	11 april 1977
Beach Boys best - 40 All time greatest hits	1977	22 januari 1977	9	12	Verzamelalbum
L.A. (The light album)	1979	14 april 1979	43	3
Keepin' the summer alive	1980	-
20 Greatest hits	1980	26 juli 1980	10	13	Verzamelalbum
The Beach Boys	1985	-
Still cruisin'	1989	23 september 1989	92	3
California gold	1991	22 juni 1991	17	15	Verzamelalbum
Summer in paradise	1992	-
The Dutch singles collection	1998	5 september 1998	46	3	Verzamelalbum
The platinum collection	11 maart 2005	9 juli 2005	33	7	Verzamelalbum
Smile	28 oktober 2011	5 november 2011	20	6	Opgenomen in 1967/1968
That's why god made the radio	5 juni 2012	9 juni 2012	24	7
Greatest hits [2012]	21 september 2012	13 oktober 2012	32	3	Verzamelalbum
Live - The 50th anniversary tour	17 mei 2013	-
Pet sounds	16 mei 1966	18 juni 2016	72	1
The Beach Boys with the Royal Philharmonic Orchestra	8 juni 2018	-			met The Royal Philharmonic Orchestra
Feel flows - The sunflower & surf's up sessions 1969 - 1971	27 augustus 2021	4 september 2021	13	2

Album met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 200 albums	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Smile	28 oktober 2011	12 november 2011	84	2	Opgenomen in 1967/1968
That's why god made the radio	5 juni 2012	9 juni 2012	35	14
Greatest hits [2012]	21 september 2012	29 september 2012	75	5	Verzamelalbum
Live - The 50th anniversary tour	17 mei 2013	1 juni 2013	145	2
Pet sounds	16 mei 1966	18 juni 2016	50	23
The Beach Boys with the Royal Philharmonic Orchestra	8 juni 2018	16 juni 2018	167	2	met The Royal Philharmonic Orchestra
Feel flows - The sunflower & surf's up sessions 1969 - 1971	27 augustus 2021	4 september 2021	87	2

Singles

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
I get around	1964	22 augustus 1964	38	6
Help me Rhonda	1965	19 juni 1965	27	7
California girls	1965	11 september 1965	28	4
Barbara Ann	1966	12 februari 1966	18	9	Nr. 17 in de Parool Top 20
Sloop John B	1966	16 april 1966	1(4wk)	20	Nr. 1 in de Parool Top 20 / Hit van het jaar 1966
God only knows	1966	27 augustus 1966	11	8	Nr. 12 in de Parool Top 20
Good vibrations	1966	5 november 1966	4	14	Nr. 4 in de Parool Top 20
Then I kissed her	1967	27 mei 1967	2	13	Nr. 3 in de Parool Top 20
Heroes and villains	1967	19 augustus 1967	11	7	Nr. 10 in de Parool Top 20
Wild honey	1967	2 december 1967	26	4	Nr. 20 in de Parool Top 20
Darlin'	1968	13 januari 1968	21	6	Nr. 17 in de Parool Top 20
Friends	1968	27 april 1968	tip8	-
Friends	1968	25 mei 1968	tip14	-
Do It Again	1968	27 juli 1968	5	14	Nr. 3 in de Parool Top 20
Bluebirds over the mountain	1968	28 december 1968	9	6	Nr. 9 in de Parool Top 20
I can hear music	1969	22 maart 1969	6	7	Nr. 4 in de Parool Top 20
Break away	1969	14 juni 1969	17	6	Nr. 20 in de Hilversum 3 Top 30
Cottonfields	1969	9 augustus 1969	12	8	Nr. 13 in de Hilversum 3 Top 30
Tears in the morning	1970	5 december 1970	6	9	Nr. 4 in de Hilversum 3 Top 30 / Alarmschijf
Long promised road	1971	3 juli 1971	tip21	-
Student demonstration time	1971	11 december 1971	21	5	Nr. 21 in de Daverende Dertig / Alarmschijf
You need a mess of help to stand alone	1972	17 juni 1972	31	3	Nr. 29 in de Daverende Dertig
Marcella	1972	2 september 1972	20	6	Nr. 20 in de Daverende Dertig
Sail on sailor	1973	20 januari 1973	tip3	-	Nr. 28 in de Daverende Dertig
California saga (On my way to sunny California)	1973	7 april 1973	tip12	-
Rock and roll music	1976	19 juni 1976	tip3	-
Here comes the night	1979	31 maart 1979	tip10	-
Good timin'	1979	9 juni 1979	tip18	-
Lady Lynda	1979	18 augustus 1979	tip18	-
Getcha back	1985	20 juli 1985	tip21	-
Rock 'n roll to the rescue	1986	2 augustus 1986	tip2	-	Nr. 33 in de Nationale Hitparade
Wipeout	1987	26 september 1987	11	8	met The Fat Boys / Nr. 13 in de Nationale Hitparade Top 100
Kokomo	1989	8 april 1989	6	10	Nr. 4 in de Nationale Hitparade Top 100 / Alarmschijf

Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Barbara Ann	20 december 1965	23 april 1966	11	5
Sloop John B	21 maart 1966	4 juni 1966	5	11
Good vibrations	10 oktober 1966	17 december 1966	6	8
Then I kissed her	28 april 1967	1 juli 1967	9	6
Tears in the morning	12 oktober 1970	9 januari 1971	14	5	Nr. 8 in de Radio 2 Top 30
Student demonstration time	30 augustus 1971	-			Nr. 27 in de Radio 2 Top 30
Wipeout !	12 oktober 1987	10 oktober 1987	17	5	met The Fat Boys / Nr. 23 in de Radio 2 Top 30
Happy endings	23 november 1987	16 januari 1988	40	1	met Little Richard
Kokomo	18 juli 1988	22 april 1989	19	8	Nr. 13 in de Radio 2 Top 30
That's why God made the radio	23 april 2012	23 juni 2012	tip57	-

NPO Radio 2 Top 2000

Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000	'99	'00	'01	'02	'03	'04	'05	'06	'07	'08	'09	'10	'11	'12	'13	'14	'15	'16	'17	'18	'19	'20	'21	'22	'23
Barbara Ann	1516	1656	1610	1970	1648	1531	1662	1774	1507	1617	-	1941	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
California girls	-	-	-	-	-	-	-	1516	1143	1890	1286	1248	1294	1446	1937	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Cottonfields	-	-	-	1556	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Do it again	1468	-	1584	1808	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
God only knows	123	117	137	110	117	88	80	68	42	59	20	20	31	44	59	13	19	18	29	46	59	63	62	70	60
Good vibrations	52	54	75	83	85	73	91	117	68	83	98	105	116	245	265	253	313	217	221	448	532	600	583	681	747
Help me Rhonda	-	1556	1601	1733	1585	1563	1852	1857	1835	1711	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Heroes and villains	-	1436	1380	1006	-	1203	1285	1587	1329	1504	1780	1902	1823	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
I can hear music	1086	858	878	981	1022	1002	1100	1269	1226	1139	1161	1078	1338	-	1887	1887	-	-	-	-	-	-	-	-	-
I get around	1602	1076	1421	1753	1686	1564	1843	1986	-	1923	1995	1920	1698	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Kokomo	-	-	1402	1651	1987	1825	1831	1905	-	1959	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Sloop John B	202	227	174	240	240	262	281	301	180	227	299	318	445	716	770	721	831	1236	1326	1350	1328	1528	1528	1680	1750
Tears in the morning	453	470	406	508	448	578	607	789	775	629	632	618	768	1433	1048	997	1334	1184	1101	1749	1906	1897	1920	-	-
Then I kissed her	1120	1228	1186	1352	1775	1344	1427	1638	1270	1429	1632	1515	1965	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Wouldn't it be nice	-	1410	1792	1184	1437	1223	1630	1693	1400	1471	1299	1136	1106	1581	1305	1780	1914	1343	1185	1640	1862	-	-	-	-

Bronnen, noten en/of referenties

Mediabestanden

Zie de categorie The Beach Boys van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.