Snajperskaja Vintovka Dragoenova
| Snajperskaja Vintovka Dragoenova | ||
|---|---|---|
| ||
| Type | semiautomatisch sluipschuttersgeweer | |
| Land van oorsprong | Rusland (voormalige USSR) | |
| Gebruiksgeschiedenis | ||
| In gebruik | 1963- | |
| Gebruikt door | China, voormalige Oostbloklanden | |
| Productiegeschiedenis | ||
| Ontwerper | Jevgeni Dragoenov | |
| Ontworpen | 1958–1963 | |
| Fabrikant | Norinco | |
| Eigenschappen | ||
| Kaliber | 7,62 x 54 mm R | |
| Actie | Gasdruklader | |
| Vuursnelheid | 30/min. | |
| Mondingssnelheid | 830 m/s | |
| Maximale bereik | 1300 m | |
| Effectief bereik | 800+ m | |
| Massa (niet geladen) | 4,3 kg (met telescoopvizier en kolfverhoger, zonder bajonet) | |
| Lengte | 1225 mm | |
| Loop | 610 mm, 4 trekken, rechtsom gedraaid | |
| Grootte magazijn | verwijderbaar magazijn voor 10 patronen | |
De Snajperskaja Vintovka Dragoenova (Russisch: Снайперская винтовка Драгунова) (SVD) is een Russisch scherpschuttersgeweer. Het wapen is ontwikkeld door Jevgeni Dragoenov en werd in 1963 door het Russische leger in gebruik genomen. Kort erna kregen ook de andere Warschaupactlanden de beschikking over dit geweer. Het moest het Mosin-Nagant M1891/30 scherpschuttersgrendelgeweer uit de Tweede Wereldoorlog vervangen.
De SVD wordt op dit moment ook door China geproduceerd en geëxporteerd door de Chinese firma Norinco onder de naam NDM-86. Ook andere, voormalige Oostbloklanden, produceren de SVD in licentie. De SVD heeft magazijnen die tien patronen van het kaliber 7,62 x 54R kunnen bevatten. De SVD is na de Kalasjnikov een van de bekendste Russische vuurwapens.
Vizier
[bewerken | brontekst bewerken]De SVD is bedoeld voor gebruik met een telescoopvizier, maar heeft ook een normaal laddervizier.
Het laddervizier heeft 13 standen, aangegeven met de Cyrillische letter P (П) en de getallen een tot en met twaalf. Deze eerste stand is een gevechtsvizierstand die overeenkomt met 400 meter, terwijl de getallen elk een afstand van honderden meters aangeven.[1]
Het telescoopvizier is een 4×24 ПСО-1 (PSO-1), en wordt bevestigd aan de linkerkant van het wapen. Dit vizier kan van 100 tot 1000 meter in stappen van 100 meter worden aangepast, waarna men op 1000 meter bovendien drie mikpunten heeft voor respectievelijk 1100, 1200, en 1300 meter. Bovendien beschikt het vizier over een afstandsmeter, waarbij een soldaat van 1,70m lang tussen twee lijnen wordt geplaatst. Deze afstandsmeter is bruikbaar tussen 200 en 1000 meter, in stappen van 100 meter.[2]
De PSO-1 kan met enige aanpassing en een extra accessoire ook bij duisternis functioneren.
Toebehoren
[bewerken | brontekst bewerken]Aan elke Dragoenov-schutter wordt standaard een Kalasjnikov-bajonet, schoonmaakgereedschap voor het wapen, afstel- en onderhoudsgereedschap voor het optische vizier, een foedraal ter bescherming van het telescoopvizier en twee tassen verstrekt. De grotere tas dient ter opberging van vier patroonmagazijnen, terwijl de kleinere tas bedoeld is voor een olieflesje, batterijen, en nachtzicht apparatuur.[3]
Gebruik
[bewerken | brontekst bewerken]Elk BTR- en BMP-pantserinfanteriepeloton heeft één Dragoenov-geweer, ingedeeld in een tirailleurgroep.[4]
Verwijzingen
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ НАСТАВЛЕНИЕ ПО СТРЕЛКОВОМУ ДЕЛУ 7,62-мм СНАЙПЕРСКАЯ ВИНТОВКА ДРАГУНОВА (СВД), p. 49
- ↑ НАСТАВЛЕНИЕ ПО СТРЕЛКОВОМУ ДЕЛУ 7,62-мм СНАЙПЕРСКАЯ ВИНТОВКА ДРАГУНОВА (СВД), p. 46-47
- ↑ НАСТАВЛЕНИЕ ПО СТРЕЛКОВОМУ ДЕЛУ 7,62-мм СНАЙПЕРСКАЯ ВИНТОВКА ДРАГУНОВА (СВД), p. 58
- ↑ FM 100-2-3: The Soviet Army: Troops, Organization, and Equipment, Juni 1991, Department of the Army, p. 32 + 55
