Hugo de Ridder

Hugo de Ridder
	Hugo de Ridder (2002)
Algemene informatie
Geboren	18 juni 1932
Geboorteplaats	Borgerhout
Overleden	20 oktober 2018
Overlijdensplaats	Antwerpen
Land	België
Beroep	journalist
	Dbnl-profiel
Portaal	Literatuur

Hugo de Ridder (Borgerhout, 18 juni 1932 – Antwerpen, 20 oktober 2018) was een Vlaams journalist en essayist.^[1]

Levensloop

De Ridder studeerde aan het Xaveriuscollege in Borgerhout. In zijn jeugd was hij actief scoutslid. Na zijn studie letteren en wijsbegeerte aan de universiteiten van Namen en Leuven, ging hij in 1954 aan de slag bij de studiedienst van de CVP. Hij werd bovendien politiek journalist voor de Antwerpse krant Het Handelsblad. In die jaren maakte hij kennis met de politici Leo Tindemans en Frank Swaelen. Tussen hen ontstond een hechte vriendschap. Toen Tindemans in 1961 werd verkozen tot partijsecretaris van de CVP, bood hij De Ridder een baan aan als diens secretaris. Op die manier leerde hij de partij van binnenuit kennen.

In 1966 verliet hij de politiek en werd hij redacteur bij de krant De Standaard. De Ridder stond bekend om zijn gedegen onderzoeksjournalistiek. Hij heeft onder meer een aantal schandalen rond de RTT en de Belgische ziekenfondsen gedocumenteerd. Tien jaar later werd hij chef van de politieke redactie. Toen De Standaard na het faillissement in 1976 in handen kwam van de VUM, stonden Manu Ruys en De Ridder ervoor garant dat de identiteit en de onafhankelijkheid van de redactie gewaarborgd bleven. Hij schreef zijn ervaringen als Wetstraatjournalist neer in verschillende boeken, waarin de intriges, gewoonten en achtergronden van de Belgische politiek werden geschetst. In 1971 ontving hij de Vlaamse Persprijs voor de reeks politieke portretten die hij samen met Frans Verleyen schreef.

In 1990 diende hij zijn ontslag in bij De Standaard. De voornaamste redenen daarvoor waren groeiende onvrede over de gang van zaken bij de krant, de almaar toenemende commercialisering en het vertrek van Ruys bij de krant in 1989. In 1991 onthulde Hugo de Ridder het verhaal van de gesprekken van Poupehan, waaruit bleek dat er een intens informeel contact bestond tussen politicus Wilfried Martens, vakbondsleider Jef Houthuys, bankier Hubert Detremmerie en kabinetsmedewerker Fons Verplaetse. Van 2000 tot 2002 was hij jurylid bij de toewijzing van middelen voor werkbeurzen bij het Fonds Pascal Decroos.

Publicaties

Waar is nu mijn mooie boomgaard? 10 politieke portretten, Lannoo, 1971 (met Frans Verleyen)
Zes maanden met dossier Demaegt, DNB, 1974
De keien van de Wetstraat, Davidsfonds, 1982
Veertien campagnes: verkiezingen 1946-1985, VUM, 1986
Had Orwell volkomen ongelijk?: De pijnstillers van de demokratie, 198x
Geen winnaars in de Wetstraat, Davidsfonds, 1986
- Léo, Wilfried, Mark et les autres, Duculot, 1987
Politica aan de top, VUM, 1986
Politici uitgevraagd, VUM, 1987
Sire, geef mij 100 dagen, Davidsfonds, 1989
- Sire, donnez-moi cent jours, Duculot, 1989
Omtrent Wilfried Martens, Lannoo, 1991
- Le cas Martens, Duculot, 1991
Brussel. Geschiedenis van een Brabantse stad, 1991
Sint-Goedele. Geschiedenis van een monument, 1992
Het ultieme transfer, Lannoo, 1992
De strijd om de 16, Lannoo, 1993
De omheinde kamer, Lannoo, 1994
Het ultieme transfer, Lannoo, 1994
Mont Ducal: Een Biografictie uit de Wetstraat, Lannoo, 1995
Jean-Luc Dehaene. Mét commentaar, Lannoo, 1996
- Le cas Dehaene, Racine, 1996
Nazaad: een verhaal over morgen, Lannoo, 1997
Vijftig jaar stemmenmakerij: 17 verkiezingscampagnes 1946-1995, Scoop, 1999
Persvrijdal: Een Vlucht uit de Emocratie, Lannoo, 2000
Geen blad voor de mond: Notities voor een biografie, Lannoo, 2001
Het geknakte riet: Toppolitici met oppositiepijn, Lannoo, 2004
Brief aan mijn kleinkinderen, Lannoo, 2012
Een charismatisch politicus, Witsand Uitgevers, 2015

Referenties

↑ Oud-journalist Hugo de Ridder (86) overleden, De Standaard, 20 oktober 2018. Gearchiveerd op 19 januari 2021.

Bronnen

Ridder, Hugo de, Geen blad voor de mond: Notities voor een biografie. Tielt: Lannoo, 2001, ISBN 90-209-4533-5

[1] Oud-journalist Hugo de Ridder (86) overleden, De Standaard, 20 oktober 2018. Gearchiveerd op 19 januari 2021.

[1]