clamitare

Latijn

Uitspraak

• IPA: /ˈklaː.mi.taːrɛ/

Woordafbreking

• cla·mi·ta·re

Woordherkomst en -opbouw

• frequentatief clamare "schreeuwen"

stamtijd
infinitief	1e pers. enk. ind. praes. act.	1e pers. enk. ind. perf. act.	supinum
clāmitāre	clāmitō	clāmitāvī	clāmitātum
eerste vervoeging	volledig

Werkwoord

clāmitāre

1. actief infinitief praesens van clāmitāre
   1. hard roepen, uitschreeuwen
2. passief imperatief praesens enkelvoud van clāmitāre
   1. word uitgeschreeuwd!