Nærleiksbrannrøyr

Nærleik fuze MK53 fuze fjerna frå shell. Circa 1950-talet

Eit nærleiksbrannrør er eit brannrør som detonerer sprengstoffet i stridshovudet automatisk når avstanden til målet vert mindre enn ein førehandsbestemt verdi. Nærleiksbrannrør er eigna for mål som til dømes fly, rakettar, skip på havet, og bakkestyrkar. Dei gir ei meir sofistikert utløysermekanisme enn det vanlege kontaktbrannrøret eller tidsbrannrør (tempering), og det er anslått at det aukar dødsrata med 5 til 10 gonger i tilhøve til andre brannrør.

Sensortypar

Radio

Radiofrekvenssensor er den viktigaste sensoren for artillerigranatar. Den eininga som er skildra i World War II patent fungerer som følgjer: shell inneheld ein micro-sendaren som brukar shell kroppen som ei antenne , og sender ut ei kontinuerleg bølgje av omtrent 180-220 MHz. Som skalla nærmar seg eit reflekterande objekt, ein interferens mønster er oppretta. Dette mønsteret forandrar seg med minkande avstand: kvar halve bølgjelengda i avstand (ei halv bølgjelengd på denne frekvensen er om 0.7 meter), sendaren er i eller ut av resonans. Dette fører til ein liten syklus på utstrålt effekt og følgjeleg vil ein oscillator levera straum av omkring 200-800 Hz Dopplerfrekvens. Dette signalet vert sendt gjennom eit band pass filter, forsterka, og utløyser detonasjon når den overstig ein gjeven storleik.

Optisk

Optisk sensor vart utvikla i 1935, og patentert i Storbritannia i 1936, av ein svensk oppfinn, sannsynlegvis Edward W. Brandt, ved hjelp av ein petoscope. Det vart først testa som ein del av ein detonasjon eining for bombar som vart sloppe bombar over flyet, som er ein del av STORBRITANNIAS Air Ministry "bombar på bombers" - konseptet. Det vart sett på som (og seinare patentert av Brandt) for bruk med anti-fly missil avfyrt frå bakken. Det vert då brukt ein toroidal objektiv, som konsentrert lys frå ein plan vinkelrett på missilet viktigaste aksen på eit bilete celle. Når cella gjeldande endra eit visst beløp i ei viss tid intervall, detonasjon vart utløyst.

Noka moderne luft-til-luft missil (t.d. ASRAAM og AA-12 Adder) nytter laserar for å utløysa detonasjon. Dei prosjektet smale bjelkar av laser lys vinkelrett å fly av missilet. Som rakett cruise mot sit mål laser energi rett og slett strålar ut i verdensrommet. Som rakett som passerer målet nokon av energi treffer målet, og det vert reflektert tilbake til rakett, der detektorar følar det og detonera stridhovud.

Akustisk

Akustisk sensor brukar ein mikrofon i missilet. Karakteristisk frekvens av ein motor som er filtrert og utløyser detonasjon. Dette prinsippet vart brukt i Britiske eksperiment med bombar, anti-fly missil, og airburst skjel (ca 1939). Det vart seinare brukt i tyske anti-fly missil, som for det meste varet enno i utvikling då krigen slutta.

Naval minar kan òg bruka akustiske sensing, med moderne versjonar i stand til å programmerast til å "lytta" til signatur på eit bestemt skip.

Magnetisk

Tyske andre Verdskrig magnetisk mine som landa på bakken i staden for vatn.

Magnetisk sensor kan berre brukast til å oppdaga store massane av jarn, til dømes skip. Det er brukt i miner og torpedoar. Fuzes av denne typen kan overvinnast av degaussing, ved hjelp av ikkje-metallskrog for skip (spesielt minesveipere) eller ved magnetisk induksjon loopar montert på fly eller slepebøyer.

Lufttrykk

Nokon sjøminer er i stand til å oppdaga trykkbølgje av eit skip som passerer over.