Son
Un son (deu latin: sŏnus)[1] qu'ei ua onda mecanica o vibracion transmesa aus elements constitutius d'un gas, d'un liquid o d'un solid.
Un son que's caracteriza per ua intensitat (qui defineish la soa poténcia), ua frequéncia (qui hè que sia percevut com agut o grave) e per lo son timbre (qui varia segon lo perhiu armonic de la corba deu son).
L'unitat de mesura de la frequéncia d'un son qu'ei lo hertz (simbòl SI: Hz) mentre qui l'intensitat qu'ei mesurada en decibels (simbòl SI: dB).
D'un biais generau, l'aurelha umana be pòt percéber los sons inclús enter ua frequéncia de 20 Hz e 20 kHz. En devath d'aquesta horca lo son qu'ei qualificat d'infrason, e, en dessús, d'ultrason.
Aqueth biais de percéver los sons que varia d'ua espécia animau a ua auta, com ac illustra, per exemple, lo cas de las ratapenadas conegudas per la loas capacitats e mià's mercés aus ultrasons (de cap a 100 kHz).
