Sant Pèire de Mesoarga
|
Vilatge d'Occitània | 
|
|
Sant Pèire de Mesoarga
Saint-Pierre-de-Mézoargues | ||
|---|---|---|
 | ||
| La glèisa de Sant Pèire de Mesoarga. | ||
| ||
| ||
| Geografia fisica | ||
| ||
| Coordenadas | 43° 51′ 35″ N, 4° 38′ 59″ E | |
| Superfícia | 4,13 km² | |
| Altituds · Maximala · Mejana · Minimala |
18 m 11 m 9 m | |
| Geografia politica | ||
| País |  Provença | |
| Estat |  França | |
| Region 93 |
Provença Aups e Còsta d'Azur  | |
| Departament 13 |
Bocas de Ròse  | |
| Arrondiment 132 |
Arle | |
| Canton 1333 |
Castèurainard | |
| Intercom 241300417 |
Comunautat d'aglomeracions d'Arle-Crau-Camarga-Montanheta | |
| Cònsol | Jacky Picquet (2008-2014) | |
| Geografia umana | ||
| Populacion Populacion totala (2018) |
210 ab.  215 ab. | |
| Densitat | 54,96 ab./km² | |
| Autras informacions | ||
| Còde postal | 13150 | |
| Còde INSEE | 13061 | |
.svg)
Sant Pèire de Mesoarga (Saint-Pierre-de-Mézoargues en francés) es una comuna provençala situada dins lo departament dei Bocas de Ròse e la region de Provença-Aups-Còsta d'Azur.
Geografia
[modificar | Modificar lo còdi]Sant Pèire de Mesoarga es una comuna pichona, 4,32 km² per una populacion de 200-250 abitants, que se situa lòng de Ròse entre Avinhon e Arle. Sa topografia presenta pas de relèus e l'altitud de son territòri varia de 9 a 18 m. Fins ais ans 1960-1970, èra sovent tocat per d'inondacions. Per aquela rason, es favorable a l'agricultura. En 2018, 81,4 % de la superficia disponibla èra ocupada per de culturas permanentas, 10,3 % per d'autrei tipes de zònas agricòlas e 8,4 % per d'aigas continentalas. La comuna fa partida de l'airau urban de Bèucaire.
Lo clima i es de tipe mediterranèu.
Istòria
[modificar | Modificar lo còdi]La fondacion dau vilatge data dau sègle X après la decision dei còmtes de Provença de chausir una branca cadeta de l'Ostau dei vescòmtes d'Avinhon per tenir lo territòri de Bolbon. Aquò entraïnèt la construccion d'un castèu e, après de trabalhs per assecar lei paluns, la formacion d'un borg. L'existéncia dau castèu es atestada en 1125 e sei senhors venguèron d'aliats de l'Ostau dei Bauç durant lei guèrras de succession comtala dau sègle XII. L'endrech èra alora dich « Mesoarga », probablament en causa deis inondacions frequentas.
Au sègle XIII, la perseguida dei guèrras intèrnas dins lo Comtat de Provença entraïnèt la destruccion dau castèu de Mesorga en 1252. Sei senhors emigrèron dins la vigariá d'Arle. Pasmens, la destruccion dau castèu foguèt pas definitiva car es encara mencionat dins un document dau sègle XIV. De mai, la senhoriá de Mesoarga foguèt l'objècte de cambis durant lo meteis periòde. Dins aquò, perdiguèt pauc a cha pauc tota importància.
Dempuei la fin de l'Edat Mejana, lo vilatge a una vocacion agricòla. La proximitat de Ròse e leis inondacions frequentas limitèron sa populacion. Lo nombre d'abitants es ansin relativament estable dempuei l'aparicion dei recensaments : 198 estatjants en 1793 e 215 en 2019 amb un maximom de 258 en 1936 e de 119 en 1881[1]. La glèisa dau castèu subrevisquèt a la disparicion de l'abitat fortificat. Venguèt la glèisa dau vilatge. Dedicada a Sant Pèire, es a l'origina dau nom actuau dau vilatge.
Cultura
[modificar | Modificar lo còdi]L'edifici pus important dau vilatge es sa glèisa que data de la segonda mitat de l'Edat Mejana. Sa forma actuala provèn de trabalhs realizats en 1715 e en 1858 per l'agrandir.
Annèxas
[modificar | Modificar lo còdi]Liames intèrnes
[modificar | Modificar lo còdi]- Ròse.
Bibliografia
[modificar | Modificar lo còdi]- (fr) A. M. Durupt, « La monographie de Mézoargues » dins « Le château au Moyen Age dans le diocèse d’Avignon », Université d’Aix-Marseille, 1991.
- (fr) Basa de donadas Ldh/EHESS/Cassini « Saint-Pierre-de-Mézoargues » : donadas demografricas de 1793 a 2006,[1]
- (fr) Basa de donadas de l'INSEE, « Populations légales 2019 - Commune de Saint-Pierre-de-Mézoargues (13061) » : donadas demograficas de 2006 a 2019, [2].
Nòtas e referéncias
[modificar | Modificar lo còdi]- ↑ Aquela valor de 119 abitants sembla anormala car lei recensaments de 1876 e de 1886 trobèron 219 e 224 abitants dins la comuna.
.svg){kind=small}