Wikipedia

Joazaf II (patriarcha Moskwy): Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycja
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
drobne merytoryczne, drobne techniczne
 
(Nie pokazano 44 wersji utworzonych przez 19 użytkowników)
Linia 1:
{{wyróżnienie|DA|Patriarchowie moskiewscy i całej Rusi}}
{{Duchowny infobox
|imię iprzybrane nazwisko = =Joazaf
|imię iprzybrane org nazwisko oryginalne = Иоасаф
|imię przybrane i nazwisko = Joazaf
|imię przybranei nazwisko org oryginalne =
|tytuł = [[patriarcha moskiewski i całej Rusi]]
|grafika = Joasaphus II =from Tsarsky titulyarnik.jpg
|opis grafiki = =
|herbalt grafiki = =
|dewiza herb =
|dewiza - j. polski =
|państwo dewiza - j. polski = RUS
|wariantkraj flagidziałania = [[Carstwo =Rosyjskie]]
|data urodzenia = 1591
|miejsce urodzenia = =[[Twer]]?
|data śmierci = 17 lutego 1672
|miejsce śmierci = [[Moskwa]]
|miejsce pochówku =
|1. funkcja = patriarcha moskiewski i całej Rusi
|1. funkcja - okres = 1667-1672Patriarcha moskiewski i całej Rusi
|21. funkcja - okres = =1667–1672
|2. funkcja - okres =
|wyznanie 2. funkcja - okres = [[prawosławie]]
|kościół wyznanie = [[Rosyjski Kościół PrawosławnyPrawosławie|prawosławne]]
|inkardynacjakościół = [[Rosyjski Kościół Prawosławny]]
|datainkardynacja ślubów zakonnych = przed 1667 =
|data diakonatuślubów zakonnych = przed =1667
|data ordynacjidiakonatu = =
|data święceńordynacji = =
|data nominacji święceń =
|data sakry nominacji = 1667
|data patriarchatusakry = 1667
|data kreacjipatriarchatu = =1667
|papieżdata kreującykreacji =
|kościół tytularnypapież kreujący =
|datakościół pontyfikatutytularny = =
|odznaczenia faksymile =
|commonsopis faksymile = =
|wikiźródłaodznaczenia = =
|wikicytatycommons =
|wikinewswikiźródła = =
|wwwwikicytaty = =
|wikinews =
|www =
}}
'''Joazaf II ''' (ur. [[1591]]<ref name="shu132"/>, zm. {{data|1672-02-17 lutego 1672}} w [[Moskwa|Moskwie]]) – siódmy (''de facto'' ósmy<ref group="uwaga">Po uwzględnieniu [[Ignacy (patriarcha Moskwy)|Ignacego]], uznawanego za kanonicznego patriarchę za życia, następnie jednak wykreślonego z oficjalnych wykazów patriarchów.</ref>) patriarcha moskiewski i całej Rusi.
 
Najprawdopodobniej pochodził z ziemi [[twer]]skiej. Dzięki wsparciu patriarchy moskiewskiego i całej Rusi [[Nikon (patriarcha Moskwy)|Nikona]] w 1654 został przełożonym monasteru Narodzenia Matki Bożej we [[Włodzimierz (Rosja)|Włodzimierzu]]. Dwa lata później awansował na urząd przełożonego [[Ławra Troicko-Siergijewska|ławry Troicko-Siergijewskiej]]. Na patriarchę moskiewskiego i całej Rusi został wybrany przez [[Sobór moskiewski (1666–1667)|sobór moskiewski]] w styczniu 1667. O jego wyborze przesądził car [[Aleksy I Romanow|Aleksy I]], który pragnął, by urząd ten objął duchowny gotowy całkowicie podporządkować się wytycznym władz świeckich. Joazaf został intronizowany 10 lutego tego samego roku.
Niewielki wpływ Joazafa na politykę państwa wynikał nie tyle ze słabości jego charakteru, ile z polityki cara, zdecydowanego podporządkować sobie [[Rosyjski Kościół Prawosławny]]<ref name="pat"/>.
 
W okresie sprawowania urzędu patriarchy przez Joazafa II w [[Rosyjski Kościół Prawosławny|Rosyjskim Kościele Prawosławnym]] zostały wdrożone [[reforma liturgiczna patriarchy Nikona|zreformowane]] księgi i obrzędy, czemu towarzyszyły prowadzone przez carską administrację prześladowania [[staroobrzędowcy|staroobrzędowców]]. Joazaf II w pełni je popierał. W 1668 polecił pozbawiać [[parafia|parafii]] kapłanów, którzy odmawiali wykorzystywania w pracy duszpasterskiej zreformowanych ksiąg liturgicznych, zaś osoby wypiekające [[prosfora|prosfory]] z krzyżem o ośmiu końcach kierować do monasterów w celu odbycia pokuty. Patriarcha wrogo odnosił się również do wszelkich przejawów wpływu cywilizacji zachodnioeuropejskiej na kulturę rosyjską. Organizował działalność misyjną na [[Rosyjska Północ|Rosyjskiej Północy]] i na [[Syberia|Syberii]]. Inicjował publikowanie ksiąg liturgicznych oraz tekstów teologiczno-polemicznych, broniących prawd wiary prawosławnej przeciwko stanowisku katolików i staroobrzędowców. Zmarł w 1672 i został pochowany w [[Sobór Uspieński w Moskwie|soborze Zaśnięcia Matki Bożej]] na [[Kreml moskiewski|Kremlu moskiewskim]].
== Biografia ==
 
== Życiorys ==
=== Działalność do czasu wyboru na patriarchę ===
RozwójPochodził karierynajprawdopodobniej duchownejz przyszłegoziemi patriarchy[[twer]]skiej<ref Joazafaname="cypin">{{cytuj książkę | autor r = D. Połozniew | rozdział = Russkaja Prawosławnaja Cerkow w XVII wiekie | tytuł = Prawosławnaja Encikłopiedija| wydawca = Cerkowno-Naucznyj Centr „Prawosławnaja Encikłopiedija”| miejsce = Moskwa| rok = 2000| tom = RPC |strony = 91–92| isbn = 5-89572-005-6}}</ref>. Rozwój jego kariery duchownej był związany z patriarchą [[Nikon (patriarcha Moskwy)|Nikonem]]. Uznając Joazafa za utalentowanego duchownego, Nikon w 1654 doprowadził do powierzenia mu godności przełożonego monasteru Narodzenia Pańskiego we Włodzimierzu<ref name="shu132">{{cytuj książkę |nazwisko = Shubin | imięautor = D.| Shubin|tytuł = A History of Russian Christianity| wydawca = Algora Publishing| rok = 2005| tom = II |strony = 132-133| isbn = 9780875863467}}</ref>. Dwa lata później Joazaf został przełożonym [[Ławra Troicko-Siergijewska|Ławry Troicko-Siergijewskiej]]<ref group="uwaga">Ławra była w tym okresie najważniejszym i najbardziej szanowanym ośrodkiem życia monastycznego w Patriarchacie Moskiewskim.</ref> z godnością [[archimandryta|archimandryty]]<ref name="shu132"/>. Sprawując wymienione obowiązki, archimandryta zwrócił na siebie uwagę cara; w 1661, w czasie [[Wojna polsko-rosyjska (1654–1667)|wojny z Polską]], car [[Aleksy I Romanow|Aleksy I]] oficjalnie ogłosił, że odniesione przez wojska rosyjskie zwycięstwo było efektem odbycia przez mnichów Ławry Troicko-Siergijewskiej trzydniowego ścisłego [[post]]u. Podobne zasługi przypisano Joazafowi w związku z sukcesami wojsk carskich na ziemiach białoruskich i [[Ukraina (Naddnieprze)|ukraińskich]]<ref name="shu132"/>. Współcześni opisywali archimandrytę Joazafa jako wzorowego mnicha, sprawiedliwego i prowadzącego życie godne najwyższego uznania<ref name="nikon250"/>.
 
=== Wybór na patriarchę ===
Joazaf został wybrany na patriarchę moskiewskiego i całej Rusi przez [[Sobór moskiewski (1666–1667)|sobór z lat 1666–1667]], po usunięciu z urzędu [[Nikon (patriarcha Moskwy)|Nikona]].
Joazaf został wybrany na patriarchę moskiewskiego i całej Rusi przez [[sobór moskiewski (1666-1667)|sobór z lat 1666-1667]], zwołany przez cara [[Aleksy I Romanow|Aleksego Romanowa]] w celu usunięcia z urzędu patriarchy Nikona. Jego kandydaturę wskazał car w porozumieniu z biskupami rosyjskimi<ref>{{cytuj książkę |autor = Łobaczew S.| tytuł = Patriarch Nikon| wydawca = Isskustwo SPB| miejsce = Petersburg| rok = 2003| strony = 224–227| isbn = 5-210-01561-0}}</ref>. Wybierając Joazafa, który był nadal jedynie archimandrytą, Aleksy I pragnął doprowadzić do objęcia najwyższego urzędu w Rosyjskim Kościele Prawosławnym przez człowieka, który nie brał udziału w sporach wokół osoby patriarchy Nikona i jego [[reforma liturgiczna patriarchy Nikona|reformy liturgicznej]]<ref name="shu132"/>. Uważał również, że przełożony Ławry Troicko-Siergijewskiej nie ma ambicji politycznych, skupi się natomiast na uporządkowaniu sytuacji wewnętrznej w Kościele<ref name="shu132"/>. Dowiedziawszy się o swojej nominacji, duchowny odmawiał przyjęcia urzędu, powołując się na swój podeszły wiek, brak doświadczenia i niedostateczne wykształcenie<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Longworth | imię = P.| tytuł = Alexis. Tsar of All the Russias| wydawca = Secker & Warburg| rok = 1984| strony = 184| isbn = 0436256886}}</ref>. Car przekonał jednak Joazafa, by zgodził się zostać nowym patriarchą. Jego intronizacja odbyła się 10 lutego 1667<ref name="pat">{{cytuj stronę | url = http://www.patriarchia.ru/db/text/559417.html| autor = Pietruszko W. |tytuł = 17 fiewrala - dień koncziny Patriarcha Moskowskogo i wsieja Rusi Joasafa II| data dostępu = 2012-02-22| opublikowany = krotov.info| język = ru}}</ref>.▼
 
▲JoazafJego zostałkandydaturę wybranywskazał na patriarchę moskiewskiego i całej Rusi przez [[sobór moskiewski (1666-1667)|sobór z lat 1666-1667]], zwołany przez caracar [[Aleksy I Romanow|AleksegoAleksy RomanowaI]] w celu usunięcia z urzędu patriarchy Nikona. Jego kandydaturę wskazał car w porozumieniu z biskupami rosyjskimi<ref name="nikon250">{{cytuj książkę |autor = Łobaczew S. Łobaczew| tytuł = Patriarch Nikon| wydawca = Isskustwo SPB| miejsce = Petersburg| rok = 2003| strony = 224–227250–251| isbn = 5-210-01561-0}}</ref>, zaś 31 stycznia 1667 została ona zatwierdzona przez sobór biskupów<ref name="pascal390"/>. Wybierając Joazafa, który był nadal jedynie archimandrytą, Aleksy Imonarcha pragnął doprowadzić do objęcia najwyższego urzędu w Rosyjskim Kościele Prawosławnym przez człowieka, który nie brał udziału w sporach wokół osoby patriarchy Nikona i jego [[reforma liturgiczna patriarchy Nikona|reformy liturgicznej]]<ref name="shu132"/>. Uważał również, że przełożony Ławry Troicko-Siergijewskiej nie ma ambicji politycznych, skupi się natomiast na uporządkowaniu sytuacji wewnętrznej w Kościele<ref name="shu132"/>. Dowiedziawszy się o swojej nominacji, duchowny odmawiał przyjęcia urzędu, powołując się na swój podeszły wiek, brak doświadczenia i niedostateczne wykształcenie<ref>{{cytuj książkę |nazwiskoautor = P. Longworth | imię = P.| tytuł = Alexis. Tsar of All the Russias| wydawca = Secker & Warburg| rok = 1984| strony = 184| isbn = 0436256886}}</ref>. Car przekonał jednak Joazafa, by zgodził się zostać nowym patriarchą. JegoZ powodu choroby patriarchy aleksandryjskiego Paisjusza, uczestnika soboru moskiewskiego<ref name="pascal390"/>, jego intronizacja odbyła się dopiero 10 lutego 1667<ref name="pat">{{cytuj stronę | url = http://www.patriarchia.ru/db/text/559417.html| autor = Pietruszko W. Pietruszko |tytuł = 17 fiewrala -– dień koncziny Patriarcha Moskowskogo i wsieja Rusi Joasafa II| data dostępu = 2012-02-22| opublikowany = krotov.info| język = ru}}</ref>. Na tę okazję [[Symeon Połocki]] napisał ''Priwietswije k nowoizbrannomu patriarchu''<ref name="nikon250"/>.
 
Car i jego otoczenie byli zdecydowani, by nie dopuścić do podejmowania przez patriarchę samodzielnych inicjatyw, w szczególności ingerowania w sprawy niezwiązane bezpośrednio z Kościołem. Miał on wyłącznie realizować polecenia Aleksego I<ref name="cypin"/><ref name="pat"/>. Jedynym przedsięwzięciem Joazafa II w sferze pozacerkiewnej (prawdopodobnie również zainspirowanym przez cara) był wystosowany w 1667 list do sułtana tureckiego z prośbą o przywrócenie Paisjusza i Makarego III na zajmowane przez nich przed 1666 urzędy patriarchów Jerozolimy i Antiochii<ref name="cypin"/><ref group="uwaga">Duchowni ci przebywali w Rosji od grudnia 1666 i zostali usunięci z urzędów z inicjatywy [[Turcja|tureckiej]] administracji, z powodu przedłużającej się nieobecności na terenie swojej jurysdykcji. Por. {{cytuj książkę |autor = S. Łobaczew| tytuł = Patriarch Nikon| wydawca = Isskustwo SPB| miejsce = Petersburg| rok = 2003| strony = 251| isbn = 5-210-01561-0}}</ref> Doprowadzając do odzyskania urzędów przez wymienionych hierarchów Joazaf pragnął doprowadzić do ich wyjazdu z Rosji, nie chcąc, by nadal wtrącali się oni w wewnętrzne sprawy Patriarchatu Moskiewskiego. Zamiar ten pokrywał się z intencjami cara<ref name="cypin"/>.
 
Najpewniej z tych samych powodów Joazaf II zwrócił się do patriarchy jerozolimskiego Dosyteusza II, by ten ponownie przyjął w poczet episkopatu swojego Kościoła byłego metropolitę Gazy Paisjusza, również przebywającego w Rosji (od 1662)<ref name="cypin"/><ref group="uwaga">Paisjusz odebrał wykształcenie [[teologia|teologiczne]] w [[Rzym]]ie i przyjmował pierwsze święcenia jako [[Kościół unicki|unita]]. Następnie wrócił do Palestyny i przyjął w prawosławnym Patriarchacie Jerozolimskim [[chirotonia|chirotonię]] biskupią (jego przynależność konfesyjna nie została zweryfikowana), po czym został zwierzchnikiem mało prestiżowej metropolii Gazy. Utrzymywał przy tym stałą korespondencję z Kościołem katolickim. Odegrał znaczącą rolę w usunięciu patriarchy Nikona z urzędu, przedstawiając teologiczne uzasadnienie postawionych mu następnie przez sąd kościelny zarzutów. W czasie soboru moskiewskiego w latach 1666–1667 patriarcha Dosyteusz II dowiedział się o jego wcześniejszej działalności i pozbawił go godności. Por. {{cytuj książkę |autor = J. H. Billington | tytuł = Ikona i topór. Historia kultury rosyjskiej| wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego| miejsce = Kraków| rok = 2008| strony = 135| isbn = 978-83-233-2319-8}} i {{cytuj książkę | autor r = D. Połozniew | rozdział = Russkaja Prawosławnaja Cerkow w XVII wiekie | tytuł = Prawosławnaja Encikłopiedija| wydawca = Cerkowno-Naucznyj Centr "Prawosławnaja Encikłopiedija"| miejsce = Moskwa| rok = 2000| tom = RPC |strony = 90–92| isbn = 5-89572-005-6}}</ref>. Prośba patriarchy moskiewskiego i całej Rusi została jednak odrzucona<ref name="cypin"/>.
 
=== Kwestia staroobrzędowców ===
Po wyborze i intronizacji Joazafa II sobór kontynuował swoje prace, analizując treść reform liturgicznych patriarchy Nikona i opracowując ostateczne stanowisko Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego wobec [[staroobrzędowcy|ich przeciwników]]<ref>{{cytuj książkę |autor name= Łobaczew S.| tytuł = Patriarch Nikon| wydawca = Isskustwo SPB| miejsce = Petersburg| rok = 2003| strony = 228-230| isbn = 5-210-01561-0}}<"nikon250"/ref>. Patriarcha moskiewski i całej Rusi nie miał jednak praktycznie żadnego wpływu na jego decyzje, jedynie honorowo przewodniczył niektórym sesjom<ref name="kar">{{cytuj stronę | url = http://krotov.info/library/k/kartash/kart205.html| autor = Kartaszow A. Kartaszow| tytuł = Istoria Russkoj Cerkwi| data dostępu = 2012-02-26| opublikowany = krotov.info| język = ru| archiwum = https://web.archive.org/web/20081202050950/http://www.krotov.info/library/k/kartash/kart205.html| zarchiwizowano = 2008-12-02}}</ref>. Obrady zdominowali zaproszeni na sobór przez cara patriarchowie aleksandryjski Paisjusz oraz antiocheński Makary III, jak również towarzyszący im hierarchowie [[Grecja|greccy]]. Sobór, który potępił wcześniej Nikona i pozbawił go wszystkich godności kościelnych, w dniu 13 maja 1667<ref name="pat"/> uznał jego reformy za ważne, ogłosił stare obrzędy [[herezja|herezją]] i obłożył staroobrzędowców klątwą. Rosyjski Kościół Prawosławny nie tylko stwierdził, że wszyscy zwolennicy liturgii sprzed reform podlegają [[anatema|anatemie]], ale i polecił przekazywać ich sądom świeckim, zgadzając się tym samym na ich prześladowania przez władze świeckie, czy wręcz zachęcając do nich<ref>{{cytuj książkę | autor = Crummey R. Crummey| tytuł = The Old Believers & The World of Antichrist. The Vyg community & the Russian state| wydawca = The University of Wisconsin Press| miejsce = Madison, Milwaukee and London| rok = 1970| strony = 4}}</ref>. Treść postanowień soborowych została opracowana przez hierarchów greckich. Biskupi rosyjscy nie protestowali, przerażeni losem [[Metropolici kruticcy|metropolity krutickiego]] Pawła oraz arcybiskupa riazańskiego [[Hilarion (arcybiskup riazański)|Hilariona]]. Wymienieni duchowni zostali [[suspensa|suspendowani]] przez sobór za sprzeciw wobec sformułowanego przez Greków nakazu całkowitego posłuszeństwa patriarchów wobec cara<ref name="pat"/> i przywróceni do służby liturgicznej dopiero po złożeniu publicznego aktu pokuty<ref name="pascal390">{{cytuj książkę |autor = P. Pascal | tytuł = Avvakum et les débuts du raskol| wydawca = Mouton & Co| miejsce = Paris-The Hague| rok = 1963| strony = 390| isbn = 978-83-233-2319-8}}</ref>.
 
Po zakończeniu soboru władze carskie podjęły zmasowane represje przeciwko staroobrzędowcom, przyczyniając się, paradoksalnie, do wzrostu społecznego poparcia dla tego ruchu<ref>{{cytuj książkę | rozdział = Światowe migracje staroobrzędowców od wieku XVII do czasów współczesnych | autor = I. Grek-Pabisowa |tytuł = Staroobrzędowcy. Szkice z historii, języka, zwyczajów| wydawca = Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy| miejsce = Warszawa| rok = 1999| strony = 14–15| isbn = 838661918X}}</ref>. Do zwolenników starych obrzędów dołączali niezadowoleni wobec polityki carskiej w ogólności<ref>{{cytuj książkę | autor = M. SymbolemHeller| surowości,tytuł z= jakąHistoria zwalczanoImperium staroobrzędowców,Rosyjskiego| stałowydawca się= [[powstanieKsiążka sołowieckiei Wiedza|stłumienie powstaniamiejsce mnichów]]= [[MonastyrWarszawa| rok = Sołowiecki2009|Monasteru Sołowieckiego]]strony = 261–262| isbn = 978-83-05-13522-1}}</ref>. Chociaż Joazaf II nie inspirował osobiście wszystkich środków represyjnych przeciwko staroobrzędowcom, jego stosunek do nich był równiejednoznacznie negatywny<ref name="pat"/>. WPatriarcha 1668natychmiast patriarchapo poleciłzakończeniu pozbawiaćsoboru [[parafia|parafii]]moskiewskiego podjął działania na rzecz wdrażania jego postanowień we wszystkich administraturach Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego<ref name="cypin"/><ref group="uwaga">Przed kapłanówsoborem, którzymimo odmawialiklątwy wykorzystywaniarzuconej w pracy1656 duszpasterskiejna zreformowanychżegnających ksiągsię dwoma liturgicznychpalcami, zaśstare osobyobrzędy wypiekające''de facto'' funkcjonowały w Patriarchacie Moskiewskim równolegle ze zreformowanymi. Por. {{cytuj książkę [[prosfora|prosfory]]autor z= krzyżemP. oPascal ośmiu| końcachtytuł kierować= doAvvakum monasterówet wles celudébuts odbyciadu pokuty<refraskol| wydawca name="pat" Mouton & Co| miejsce = Paris-The Hague| rok = 1963| strony = 343| isbn = 978-83-233-2319-8}}</ref>.
 
W 1668 patriarcha polecił pozbawiać [[parafia|parafii]] kapłanów, którzy odmawiali wykorzystywania w pracy duszpasterskiej zreformowanych ksiąg liturgicznych, zaś osoby wypiekające [[prosfora|prosfory]] z krzyżem o ośmiu końcach kierować do monasterów w celu odbycia pokuty<ref name="pat"/>.
 
=== Organizacja działalności misyjnej i sprzeciw wobec wpływów zachodnich ===
Joazaf II wrogo odnosił się do wszelkich wpływów cywilizacji zachodnioeuropejskiej na Rosję. W 16781668 wydał ''Wypiskę ot Bożestwiennych pisanij o błagolepnom pisanii ikon i obliczenije na nieistowo piszuszczych onyja''<ref name="cypin"/> – dokument dotyczący zasad [[ikona|ikonopisania]], który wydałukazał się jako gramotęgramota trzech patriarchów (siebieJoazafa II, patriarchy aleksandyjskiegoaleksandryjskiego Paisjusza i antiocheńskiego Makarego III). Nakazywał w nim pisać ikony wyłącznie w oparciu o tradycje rosyjskie, sprzeciwiając się wykorzystaniu środków artystycznych zaczerpniętych ze sztuki zachodniej<ref name="pat"/>. Zrealizował w tym zakresie zamysły swojego poprzednika<ref name="shu132"/>. Rok później ten sam tekst został ponownie opublikowany z inicjatywy cara, jako zarządzenie wagi państwowej<ref name="cypin"/>.
 
Joazaf II popierał rozwój działalności misyjnej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego na [[Rosyjska Północ|Rosyjskiej Północy]] (za jego czasów powstały pierwsze cerkwie na [[Nowa Ziemia|Nowej Ziemi]]<ref name="shu132"/>), [[Zabajkale|Zabajkalu]], Syberii Zachodniej oraz nad [[Amur (rzeka)|Amurem]], wzdłuż granicy z [[Chiny|Chinami]]. W 1671 patriarcha polecił otworzyć w strefie przygranicznej monaster Przemienienia Pańskiego<ref name="pat"/>.
 
Joazaf II kontynuował szeroką działalność wydawniczą swoich poprzedników. W czasie sprawowania urzędu wydał szereg ksiąg liturgicznych oraz opracowań teologiczno-polemicznych. W 1667 wydał ''Skazanije o sobornych diejanijach'' i ''Żezł prawlenija'' – pracę Symeona Połockiego wymierzoną przeciwko staroobrzędowcom (podpisaną imieniem patriarchy<ref name="cypin"/>), a następnie także ''Wielki'' i ''Mały Katechizm''<ref name="pat"/>. Zakończono również podjęte przez Nikona korekty ksiąg liturgicznych. W 1670 opublikowana została poprawiona ''Triod' Cwietnaja'', zaś dwa lata później – ''Triod Postnaja''<ref name="cypin"/>.
 
=== Działania na rzecz poprawy dyscypliny w Kościele ===
Joazaf II działał na rzecz przywrócenia tradycji wygłaszania kazań w czasie każdej [[Boska liturgiaLiturgia|Świętej Liturgii]], która praktycznie zamarła w latach poprzedzających jego wybór<ref name="pat"/>. Patriarcha zabronił również uznawania nierozłożonych ludzkich szczątków za [[relikwie]] świętych bez przeprowadzenia oficjalnej procedury kanonizacyjnej. Zwrócił ponadto uwagę na wygląd zewnętrzny kapłanów, zabraniając duchownym ubierać się w dowolnie dobrane stroje<ref name="pat"/>. Inny ukaz Joazafa II zabraniał pracy, handlu i prowadzenia spraw sądowych w dni najważniejszych świąt cerkiewnych. Patriarcha zakazał także kapłanom uczestnictwa w weselach, na których występowali [[skomorochy (aktorzy)|skomorochy]] lub odbywały się inne wulgarne zabawy<ref name="pat"/>. Wdrażanie jego decyzji w tym zakresie nie było jednak skuteczne<ref name="bog">{{cytuj stronę | url = http://www.sedmitza.ru/text/443628.html| autor = Bogdanow A. Bogdanow |tytuł = Joasaf II| data dostępu = 2012-02-04| opublikowany = sedmitza.ru| język = ru}}</ref>.
 
Joazaf II zmarł 17 lutego 1672 w [[Moskwa|Moskwie]] i został pochowany w [[Sobór Zaśnięcia Matki BożejUspieński w Moskwie|soborze Zaśnięcia Matki Bożej]] na [[Kreml moskiewski|Kremlu moskiewskim]] obok grobu patriarchy [[Hermogen (patriarcha Moskwy)|Hermogena]]<ref name="pat"/>.
 
== Uwagi ==
{{Uwagi}}
== Przypisy ==
{{Przypisy}}
{{Patriarchowie Moskwy}}
 
{{Metropolici i patriarchowie Moskwy}}
 
{{Kontrola autorytatywna}}
 
{{SORTUJ:Joazaf II, patriarcha Moskwy}}
[[Kategoria:Patriarchowie moskiewscy i całej Rusi]]
[[Kategoria:Zmarli w 1672]]▼
[[Kategoria:Zakonnicy Ławry Troicko-Siergijewskiej]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1591]]
 
▲[[Kategoria:Zmarli w 1672]]
[[af:Patriarg Joasaf II van Moskou]]
[[en:Joasaphus II]]
[[fr:Joasaph II (patriarche de Moscou)]]
[[ru:Иоасаф II]]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Joazaf_II_(patriarcha_Moskwy)”