Wieczna zmarzlina (opowiadanie): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Skomasowanie kategorii
drobne redakcyjne
 
Linia 1:
{{inne znaczenia|opowiadania Rogera Zelazny’ego|[[Wieczna zmarzlina]]}}
'''Wieczna zmarzlina''' (inny tytuł ''Wieczna marzłoć''; tytułtyt. oryg. ''Permafrost'') – opowiadanie autorstwa [[Roger Zelazny|Rogera Zelazny’ego]], otwierające zbiór ''[[Mróz i ogień]]''. Zostało ono wydane po raz pierwszy w kwietniu [[1986]] roku w magazynie ''[[Omni (czasopismo)|Omni]]'', a rok później nagrodzone [[Nagroda Hugo za najlepszą nowelę|nagrodą Hugo]].
 
Jego geneza sięga pobytu autora w Zatoce Lodowców w maju 1980 roku, kiedy to pojawiły się pierwsze zamysły opowiadania. Miesiąc później Roger Zelazny brał udział jako gość honorowy w konwencie [[Westercon]] w [[Los Angeles]], skąd pojechał wynajętym samochodem w podróż w głąb [[Kalifornia Dolna|Baja California]], aż do San Q. Podczas pobytu w starym hotelu Zelazny miał wrażenie, że jest tam praktycznie sam. Na to wrażenie nałożyły się wspomnienia z lodowca oraz odbytej na konwencie dyskusji o [[sztuczna inteligencja|sztucznej inteligencji]]. Katalizatorem do napisania opowiadania stała się kłótnia pomiędzy pewną parą, której świadkiem był po powrocie, na lotnisku w Los Angeles - jednak zaczął je pisać dopiero 2 lata później.