Wikipedia

Arrows

To jest stara wersja tej strony, edytowana przez AlohaBOT (dyskusja | edycje) o 02:00, 16 lut 2016. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 16 lut 2016, była oparta na tej wersji.

Arrows właśc. Arrows Grand Prix International – nieistniejący obecnie brytyjski zespół i konstruktor Formuły 1, który wziął udział w Mistrzostwach Świata Formuły 1 w sezonach 1978-1990 i 1997–2002. W sezonach 1991-1996 stajnia startowała pod nazwą Footwork. W ekipie Arrowsa jeździli m.in. Riccardo Patrese, Thierry Boutsen czy Damon Hill. Zespół wystartował w 291 wyścigach, w których zdobył 142 punkty. Największym sukcesem brytyjskiego zespołu było pięciokrotne zajęcie drugiego miejsca – po raz ostatni zdobył Damon Hill podczas Grand Prix Węgier 1997, natomiast najlepszym sezonem był sezon 1988, w którym Arrows zajął piąte miejsce.

Arrows
Ilustracja
Arrows A21 (2000)
Pełna nazwa

Arrows Grand Prix International

Aktywna

1978–1990, 1997–2002

Siedziba

Milton Keynes, Wielka Brytania (1978-1990)
Leafield, Wielka Brytania (1997-2002)

Ważni ludzie
Założyciel

Franco Ambrosio
Alan Rees
Jackie Oliver
Dave Wass
Tony Southgate

Dyrektor

Tom Walkinshaw (1997-2002)

Kierowcy

Riccardo Patrese
Thierry Boutsen
Eddie Cheever
Derek Warwick
Damon Hill
Pedro de la Rosa
Jos Verstappen

Inne
Debiut

Grand Prix Brazylii 1978

Ostatni wyścig

Grand Prix Niemiec 2002

Multimedia w Wikimedia Commons

Początki

Arrows Grand Prix International został założony w 1977 roku przez włoskiego finansistę Franco Ambrosio oraz czterech członków zespołu Shadow – Alana Reesa, Jackie Olivera, Dave'a Wassa i Tony'ego Southgate'a, którzy zdecydowali się opuścić zespół. Nazwa stajni wzięła się od pierwszych liter nazwisk założycieli. Zespół z siedzibą w Milton Keynes postanowił zbudować swój pierwszy samochód w 53 dni a jego pierwszym kierowcą był Riccardo Patrese, który w ich trzecim wyścigu zdobył pierwszy punkt.

Franco Ambrosio został aresztowany za oszustwa podatkowe we Włoszech natomiast Arrows został podany do sądu przez ekipę Shadow. Zespół z Northampton twierdził, że Arrows FA1 jest kopią samochodu Shadow DN9. Oba te samochody zostały zaprojektowane przez Tony'ego Southgate'a. Arrows postanowił w ciągu 52 dni wybudować model A1 i został pokazany dzień po ogłoszeniu wyroku w Wysokim Sądzie Sprawiedliwości, który zakazał zespołowi używania FA1.

Historia

Arrows Grand Prix International

 
Arrows A1

Pierwotnie pierwszym kierowcą Arrowsa miał zostać Gunnar Nilsson. Kierowca Lotusa w sezonach 1976-1977 nie mógł już wziąć udziału w wyścigach z powodu wykrytego raka jądra, który został u Szweda wykryty w grudniu 1977[1]. Szwedzki kierowca zmarł w październiku 1978. Wobec tego zespół zatrudnił Riccardo Patrese, dotychczasowego kierowcę Shadow oraz Rolfa Stommelena, który wniósł do zespołu sponsoring firmy Warsteiner. Patrese zdobył dla zespołu pierwsze podium, zajmując drugie miejsce w Szwecji ulegając jedynie Niki Laudzie w Brabhamie, który użył wtedy samochodu posiadającego wentylator z tyłu (tzw. fan car). Kilka wyścigów później, podczas Grand Prix Włoch Włoch uczestniczył w karambolu na starcie do wyścigu, w którym śmierć poniósł Ronnie Peterson. Początkowo uważano włoskiego kierowcę za winnego spowodowania wypadku dzięki czemu nie dopuszczono go do kolejnego wyścigu. Nagrania telewizyjne pokazały jednak, że kierowcą, który spowodował karambol był James Hunt. Zespół swój pierwszy sezon zakończył na dziesiątym miejscu z jedenastoma punktami[2].

Na sezon 1979 postanowiono zastąpić drugiego kierowcę – Rolf Stommelen został zastąpiony przez swojego rodaka, Jochena Massa. Sezon jest nieco gorszy niż poprzedni, gdyż czterokrotnie kierowcy punktowali w wyścigach a pięć punktów zebranych przez Włocha i Niemca dały w rezultacie dziewiąte miejsce[3].

Ten sam skład kierowców został zachowany na sezon 1980. Podczas kwalifikacji do wyścigu o Grand Prix Austrii Mass miał poważny wypadek i na dwa wyścigi został zastąpiony przez Mike'a Thackwella (w Holandii) i Manfreda Winkelhocka (we Włoszech). Żaden z tych kierowców nie zakwalifikował się do wyścigu. Arrows zakończył sezon na siódmym miejscu z liczbą jedenastu punktów[4].

Do sezonu 1981 zespół przystąpił z nowymi oponami oraz kierowcą. Nowym dostawcą został Michelin, którego po Grand Prix Francji zastąpiło Pirelli natomiast Jochena Massa, który na rok wycofał się z Formuły 1 zastąpił rodak Patrese, Siegfried Stohr. Włoch w czternastu wyścigach nie zakwalifikował się do czterech, wziął udział w wypadku podczas Grand Prix Belgii w wyniku którego ranny został mechanik zespołu. Na dwa wyścigi Stohra zastąpił Jacques Villeneuve, który na te wyścigi się nie kwalifikował. W całym sezonie Patrese zdobył dwa miejsca na podium i pole position do wyścigu o Grand Prix Stanów Zjednoczonych – Zachód. Było to pierwsze i jedyne pole position w historii zespołu. Zespół z dziesięcioma punktami znalazł się na ósmym miejscu[5].

 
Arrows A4

Po sezonie Patrese odszedł do zespołu Brabham. Nowymi kierowcami na sezon 1982 zostają Marc Surer i Mauro Baldi. Z powodu kontuzji Szwajcar nie wziął udziału w pierwszych trzech wyścigach, w związku z czym Surera zastąpił Brian Henton. Brytyjczyk zakwalifikował się tylko do jednego wyścigu, którego nie ukończył z powodu poślizgu. Szwajcarski kierowca miał wystartować już od Grand Prix San Marino jednak zespół z powodu konfliktu FISA-FOCA postanowił zbojkotować ten wyścig. Ogółem czterokrotnie kierowcy punktowali kończąc sezon na dziesiątym miejscu z pięcioma punktami[6].

Surer pozostał w zespole na rok 1983 natomiast Baldi wybrał starty w zespole Alfa Romeo. Nowym kierowcą Arrowsa został Chico Serra, kierowca Fittipaldi. Brazylijczyk w Grand Prix San Marino został zastąpiony przez Alana Jonesa, potem powrócił do kokpitu Arrowsa a potem do końca sezonu został zastąpiony przez Thierry'ego Boutsena. Belgijski kierowca wniósł do zespołu pół miliona dolarów dzięki czemu mógł jeździć w zespole. Arrows postanowił też powrócić do opon Goodyear. Zespół w całym sezonie zebrał cztery punkty – wszystkie zdobyte przez Marka Surera i został sklasyfikowany na dziesiątym miejscu[7].

Na sezon 1984 zachowano Surera i Boutsena. W trakcie sezonu postanowiono zmienić jednostki napędowe – dotychczasowe silniki Ford zastąpiono jednostkami BMW, które były uważane w zespołach Brabham. Zarówno w samochodach z amerykańskimi jak i z niemieckimi silnikami Arrows zdobył trzy punkty co sklasyfikowało ich na dziesiątej i jedenastej pozycji[8].

W sezonie 1985 zespół reprezentowali Thierry Boutsen i Gerhard Berger. Austriak zastąpił Marka Surera, który odszedł do Brabhama. Podczas Grand Prix San Marino Belg zajął drugie miejsce przegrywając jedynie z Elio de Angelisem. Było to pierwsze podium kierowcy Arrowsa od 1981 roku. Rok był zdecydowanie lepszy – łącznie zebrano czternaście punktów i stajnia zakończyła starty na ósmej lokacie[9].

Przed sezonem 1986 Gerhard Berger odszedł do przemianowanego na Benetton zespołu Toleman. Do samochodu brytyjskiego zespołu wrócił Marc Surer, którego po pięciu wyścigach zastąpił Christian Danner. Niemiecki kierowca podczas rundy w Austrii zdobył swój pierwszy punkt. Jak się później okazało był to jedyny punkt zdobyty przez Arrowsa, który w konsekwencji dał zespołowi dziesiąte miejsce[10].

 
Arrows A10

Po sezonie BMW postanowiło wycofać się z Formuły 1 i zespół podobnie jak Brabham i Benetton zaczęli szukać nowego dostawcy jednostek napędowych. W trakcie sezonu 1986 jeden z założycieli zespołu, Jackie Oliver przekonał firmę United States Fidelity & Guaranty do sponsorowania zespołu. Jedną ze spółek zależnych od USF&G była firma Megatron kierowana przez Johna Schmidta. Schmidt przekonał firmę ubezpieczeniową do zakupu starych czterocylindrowych silników BMW, które były ukryte pod nazwą Megatron. Zmieniono skład kierowców – nowymi reprezentantami Arrowsa zostali Eddie Cheever i Derek Warwick. Sezon był lepszy niż poprzedni – sześciokrotnie kierowcy punktowali w wyścigach a najlepszym z nich był Cheever, który dwukrotnie kończył wyścigi na czwartej pozycji. Arrows łącznie zdobył jedenaście punktów co pozwoliło na zajęcie szóstego miejsca w klasyfikacji konstruktorów[11].

Na sezon 1988 zachowano dotychczasowy skład kierowców. Rok ten był dla Arrowsa bardzo dobry – zarówno Cheever jak i Warwick często punktowali, w dodatku Amerykanin we Włoszech znalazł się na trzecim stopniu podium. Stajnia zdobyła 23 punkty i zajęła piąte miejsce mając tyle samo punktów co czwarty Lotus[12].

Przed sezonem 1989 zniesiono silniki turbodoładowane i zespół powrócił do silników Ford. Dalej Arrowsa stanowili Eddie Cheever i Derek Warwick, którego w Grand Prix Francji zastąpił Martin Donnelly. Amerykanin w swoim domowym wyścigu zajął trzecie miejsce ulegając tylko Alainowi Prostowi i Riccardo Patrese. Arrows na koniec sezonu został sklasyfikowany na siódmej pozycji mając na koncie trzynaście punktów[13].

W sezonie 1990 zespół zmienia skład kierowców – Eddie Cheeever wrócił do serii CART a Derek Warwick został partnerem zespołowym Martina Donnelly'ego w Lotusie. Nowymi kierowcami stajni zostali Michele Alboreto i Bernd Schneider, którego po inauguracyjnym wyścigu zastąpił Alex Caffi, który w Monako zdobył jedyne dwa punkty dla zespołu. Ta zdobycz pozwoliła stajni na zajęcie dziewiątej pozycji w klasyfikacji konstruktorów[14]. Był to ostatni sezon pod dotychczasową nazwą.

Footwork

Osobny artykuł: Footwork.
 
Footwork A11C

W listopadzie 1989 Wataru Ohashi, prezydent firmy logistycznej Footwork Express Co. Ltd. zaczął inwestować w zespół a logo Footworka pojawiło się na samochodach[15]. Na kolejny sezon zmieniono nazwę zespołu na Footwork. Kierowcami zespołu byli dotychczasowi kierowcy Arrowsa – Michele Alboreto i Alex Caffi. W czasie kwalifikacji do Grand Prix Monako Caffi w wyniku wypadku złamał szczękę i na cztery wyścigi został zastąpiony przez Stefana Johanssona. Sezon był kompletną katastrofą – początkowo korzystano z silnika Porsche 3512 jednak kierowcy często nie potrafili przejść kwalifikacji a jeżeli się kwalifikowali to głównie nie kończyli wyścigów. Po Grand Prix Meksyku zmieniono dostawcę silników na Ford. Ta zmiana jednak nie pomogła zespołowi i cały sezon zakończyli z zerowym dorobkiem punktowym[16].

Na sezon 1992 zmieniono dostawcę jednostek napędowych i drugiego kierowcę. Silniki Forda zostały zastąpione przez jednostki Mugen-Honda a Alexa Caffiego w zespole zastąpił Aguri Suzuki. Japończyk dwukrotnie nie przeszedł kwalifikacji, a poza tym brytyjski zespół zaczął punktować – łącznie Footwork zebrał sześć punktów, które zdobył Alboreto i ekipa ukończyła rok na siódmym miejscu[17].

Po sezonie Michele Alboreto odszedł do zespołu BMS Scuderia Italia a na sezon 1993 do zespołu powraca Derek Warwick. Brytyjczyk był jedynym kierowcą zespołu, który zdobywał punkty dla nich – cztery punkty sklasyfikowały stajnię na dziewiątej pozycji[18].

 
Massimiliano Papis podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii 1995

Zarówno Warwick jak i Suzuki odeszli z zespołu przed sezonem 1994. Nowymi kierowcami brytyjskiej ekipy zostali Christian Fittipaldi i Gianni Morbidelli natomiast Footwork powrócił do silników Ford. Sezon jest nieco lepszy – kierowcy zebrali dziewięć punktów i zajęli dziewiąte miejsce[19].

Do sezonu 1995 zespół przystępował z nowymi silnikami i drugim kierowcą. Jednostki napędowe Forda zostały zastąpione przez silniki Hart natomiast Christiana Fittipaldiego, który odszedł do serii CART zastąpił Taki Inoue, kierowca Simteka w sezonie 1994. Po Grand Prix Francji Morbidelli zostaje zastąpiony przez swojego rodaka, Massimiliano Papisa, który wniósł duży budżet do zespołu. Papis nie osiągał jednak zadowalających wyników i po Grand Prix Europy oddał swoje miejsce Morbidelliemu. Włoch w ostatnim wyścigu dojeżdża na trzeciej pozycji, za Damonem Hillem i Olivierem Panisem. Było to pierwsze i jedyne podium Footworka w historii startów. Pięć punktów pozwoliło na zajęcie ósmej pozycji[20].

Przed sezonem 1996 Wataru Ohashi wycofuje swoje wsparcie finansowe i stajnię nabywa Tom Walkinshaw. Skład kierowców się zmienił – nowymi reprezentantami Footworka zostali Ricardo Rosset i Jos Verstappen. O ile Holender wcześniej reprezentował Benettona i Simteka to Brazylijczyk debiutował w najważniejszej serii wyścigowej. Rok ten nie należał do udanych – jedyny punkt dla zespołu zdobył Verstappen podczas Grand Prix Argentyny. Footwork w końcowej klasyfikacji znalazł się na dziewiątym miejscu[21]. Po sezonie zespół zmienił z powrotem nazwę na Arrows.

TWR Arrows

 
Damon Hill podczas Grand Prix Węgier 1997

W marcu 1996 po tym jak Ohashi wycofał swoje wsparcie zespół zostaje zakupiony przez Toma Walkinshawa, założyciela Tom Walkinshaw Racing, inżyniera wyścigowego w Benettonie i współwłaściciela zespołu Ligier w sezonie 1995[15]. Brytyjczyk miesiąc później przenosi dotychczasową siedzibę zespołu z Milton Keynes do Leafield[22]. Pierwszym kierowcą nowego Arrowsa został Damon Hill[23]. Gdy brytyjski kierowca ogłosił, że w sezonie 1997 nie będzie reprezentantem Williamsa Walkinshaw wykorzystał tą okazję i zatrudnił go. To sprawiło, że Arrows pierwszy i jedyny raz miał samochody z numerami 1 i 2. Aby Hill otrzymał odpowiednie wynagrodzenie drugim kierowcą został Pedro Diniz, kierowca ekip Forti i Ligier posiadający sponsoring włoskiej firmy Parmalat. Brytyjska ekipa jako jedna z niewielu zespołów postanowiła jeździć z oponami Bridgestone, które ostatnio pojawiły się w 1977 roku. Zmieniono także silniki – nowym dostawcą została Yamaha, która dostarczała jednostki zespołowi Tyrrell. Japońska firma wówczas była ściśle powiązaną z firmą Judd, ponieważ jego założyciel, John Judd był pracownikiem Yamahy. Silnik ten był bardzo słaby i często nie kończyli wyścigów. Podczas Grand Prix Węgier Hill miał unikalną szansę na zwycięstwo – po starcie Brytyjczyk wyprzedził Michaela Schumachera i prowadził w wyścigu. Na ostatnim okrążeniu dopadła go awaria skrzyni biegów i został on wyprzedzony przez Jacquesa Villeneuve'a a Damon Hill ostatecznie finiszował drugi. Było to ostatnie podium stajni. Dziewięć punktów dało Arrowsowi ósme miejsce w klasyfikacji[24].

Przed sezonem 1998 Hill postanawia przenieść się do ekipy Jordan Grand Prix a w jego miejsce przychodzi Mika Salo, reprezentujący wcześniej Lotusa i Tyrrella[25]. Arrows postanowiło użyć własnych jednostek – w rzeczywistości były one zmodyfikowanymi dziesięciocylindrowymi silnikami Yamaha zaprojektowanymi przez Briana Harta a Tom Walkinshaw wykupił jego firmę. Tak jak w poprzednim sezonie trzykrotnie kierowcy dojeżdżali na punktowanych pozycjach – najlepszą pozycją była czwarta zdobyta przez Fina w Monako[26]. Zespół zakończył sezon na siódmym miejscu[27]. Szablon:Cytat box Po sezonie obaj kierowcy pożegnali się z zespołem – Salo początkowo reprezentował przemianowany na B.A.R. zespół Tyrrell zastępując Ricardo Zontę, później zastępował kontuzjowanego Michaela Schumachera w Ferrari natomiast Diniz przeszedł do Saubera w miejsce Johnny'ego Herberta. Nowymi kierowcami zostają Pedro de la Rosa, kierowca testowy Jordana i Toranosuke Takagi, kierowca Tyrrella. Przed sezonem 1999 książę Malik Ado Ibrahim oraz firma Morgan Grenfell Private Equity wykupują 70% udziałów w zespole[28]. W Australii de la Rosa dojeżdża na szóstej pozycji zdobywając pierwszy punkt w karierze. Jak się okazało, był to jedyny punkt Arrowsa w sezonie kończąc sezon na dziewiątym miejscu[29]. W trakcie sezonu Malik Ado Ibrahim wiedząc, że nie mógł zrealizować swoich obietnic po Grand Prix Węgier opuścił zespół[30]. Po sezonie Brian Hart opuścił zespół z powodu niezadowolenia z braku rozwoju jego silnika. Po sezonie 15% udziałów Ibrahima przeszło w ręce Walkinshawa natomiast nie wiadomo było kto weźmie 10% udziałów Nigeryjczyka. Jednym z potencjalnych inwestorów mógł być Fritz Kaiser, który sprzedał 24,5% udziałów w zespole Sauber[31].

 
Jos Verstappen podczas Grand Prix Europy 2001

Do sezonu 2000 Arrows przystąpił z nowym kierowcą, jednostkami napędowymi i sponsorem. Takagi, który dołączył do Formuły Nippon zastąpił Jos Verstappen, który jeździł dla zespołu w sezonie 1996 gdy jeszcze nazywał się Footwork[32]. Silniki zaprojektowane przez Briana Harta zostały zastąpione jednostkami Supertec natomiast zespół został wzmocniony sponsoringiem firmy telekomunikacyjnej Orange dzięki czemu samochód miał barwy czarno-pomarańczowe[33][34]. Rok ten jest zdecydowanie lepszy od poprzedniego – model choć był zawodny to był udaną konstrukcją. Czterokrotnie kierowcy zdobywają punkty a najlepszym miejscem było czwarte zdobyte przez Verstappena podczas Grand Prix Włoch. W klasyfikacji konstruktorów Arrows zajął siódme miejsce z siedmioma punktami[35].

W sezonie 2001 następują zmiany pod względem silników i drugiego kierowcy. Pedro de la Rosa został zastąpiony przez Enrique Bernoldiego, który wniósł do zespołu wsparcie Red Bulla[36]. Nowym dostawcą jednostek została firma Asiatech, która nabyła program rozwoju silników F1 Peugeota. Sezon nie był już tak dobry tak jak zeszły. Silniki japońskiej firmy były niekonkurencyjne co przeniosło się na jeden punkt zdobyty przez Josa Verstappena w Austrii. Stajnia zakończyła sezon na dziesiątej pozycji wyprzedzając tylko Minardi, które nie zdobyło punktu[37].

Sezon 2002 tak jak zeszły przynosi zmiany w postaci nowego dostawcy silników oraz nowego kierowcy. Mimo ważnego kontraktu Holender został zastąpiony przez Heinza-Haralda Frentzena, który poprzedni sezon spędzał w zespołach Jordan i Prost[38]. Niemiec nie miał kontraktu na cały sezon a jedynie był on odnawiany z wyścigu na wyścig. Samochody Arrowsa były napędzane silnikami Cosworth, które napędzały także samochody Jaguara. W pierwszym wyścigu obaj kierowcy zostali zdyskwalifikowani. W pierwszych dziesięciu wyścigach Arrows zebrał dwa punkty, które zdobył Frentzen w Hiszpanii i Monako. Jednak nikt nie przypuszczał, że ten sezon będzie ostatnim dla brytyjskiego zespołu. Przed Grand Prix Wielkiej Brytanii na jaw wyszły poważne kłopoty finansowe, gdyż Arrows zalegał 4,5 mln dolarów za silniki Coswortha. Później jednak osiągnięto porozumienie i samochody brytyjskiego zespołu mogły jeździć na torze Silverstone. W tym samym czasie MGPE wytoczył proces przeciwko zespołowi i do Grand Prix Francji kierowcy Arrowsa celowo nie zakwalifikowali się by uniknąć kary za niestawienie się do wyścigu. 2 sierpnia, kilka dni po Grand Prix Niemiec poinformowano, że Heinz-Harald Frentzen opuścił zespół z powodu niepewnej przyszłości zespołu[39]. Spekulowano, że Niemca zastąpi Sébastien Bourdais, André Lotterer albo Jos Verstappen[39]. Tom Walkinshaw zaczął negocjacje z potencjalnymi inwestorami – m.in. z Craigiem Pollockiem i Dietrichem Mateschitzem. Z tego względu zespół nie wziął udziału w Grand Prix Węgier i jak się później okazało w ostatnich pięciu wyścigach[40]. Ostatecznie Arrows został sklasyfikowany na jedenastym miejscu[41]. W listopadzie 2002 poinformowano, że Arrows zawarł porozumienia z firmą German Grand Prix Racing mając nadzieje na starty w sezonie 2003[42]. FIA jednak odrzuciła podanie zespołu i później GGPR anulowała porozumienia ze stajnią co oznaczało definitywny koniec zespołu[43][44]. Upadek zespołu pociągnął za sobą upadek Tom Walkinshaw Racing.

Spuścizna

W styczniu 2003 firma PKF została syndykiem masy upadłościowej brytyjskiego zespołu[45]. W czerwcu 2003 właściciel Minardi, Paul Stoddart zakupił za 700 tys. dolarów część pozostałości stajni, w tym także pięć modeli A23 oraz projekt samochodu na sezon 2003 wykonany przez Mike'a Coughlana i Sergio Rinlanda[46]. Włoski zespół chciał dzięki temu polepszyć osiągi modelu PS03. W listopadzie 2005 Australijczyk rozmawiał z zespołem Super Aguri na temat użycia modelu A23[47]. Miesiąc później przy okazji potwierdzenia otrzymania zgody na starty przez wszystkie zespoły poinformowano także, że ekipa będzie korzystać ze zmodyfikowanego samochodu Arrows A23[48]. Model SA05 będący modyfikacją A23 po raz pierwszy wyjechał na tor 14 lutego 2006 a jego pierwszym kierowcą był Takuma Satō[49]. Samochód był używany przez pierwsze jedenaście wyścigów, od Grand Prix Niemiec używano nowego samochodu oznaczonego SA06[50].

Arrows w Formule 3000

Oprócz tego, że Arrows posiadał swój zespół w Formule 1 miał także swoją juniorską ekipę. 29 czerwca 1998, dzień po Grand Prix Francji poinformowano, że od następnego sezonu Formuły 3000 pojawi się juniorski zespół Arrowsa[51]. Szefem zespołu został Piers Portman, założyciel zespołu Portman Racing, który startował w Brytyjskiej Formule 3 od 1997 roku. Pierwszymi kierowcami byli Boris Derichebourg i Marcelo Battistuzzi, którzy wcześniej jeździli w tej serii. Pierwszy sezon nie poszedł po myśli zespołu – po zaledwie trzech wyścigach, w których wystartowali zespół nie wziął udziału w pozostałej części nie zdobywając punktu, a najlepszy występ zanotował Battistuzzi, który dojechał na jedenastym miejscu podczas inauguracyjnej rundy na torze Autodromo Enzo e Dino Ferrari[52].

W sezonie 2000 zespół Arrows połączył się z zespołem European Formula Racing tworząc European Arrows F3000. Jego kierowcami byli Mark Webber i Christijan Albers. Australijczyk czterokrotnie punktował, w tym zwyciężył na Silverstone i był dwukrotnie trzeci na Imoli i Hockenheimringu i w klasyfikacji generalnej zajął trzecie miejsce ulegając Bruno Junqueirze i Nicolasowi Minassianowi[53]. Holender nie zdobył punktu a najlepiej spisał się na torze Circuit de Nevers Magny Cours, gdzie zajął siódme miejsce. W klasyfikacji zespołowej ekipa zajęła piąte miejsce z liczbą 21 punktów, które dla zespołu zdobył Webber[53].

Był to ostatni sezon zespołu pod tą nazwą. Przed sezonem 2001 ze względu na to, że Paul Stoddart wykupił Minardi zespół startował pod nazwą European Minardi F3000 który istniał do sezonu 2002[54].

Podsumowanie

<div 

class="ImageGroup"
style="
  max-width:Błąd w wyrażeniu: nierozpoznane słowo „px”px;
  float: right; clear: right;   
  text-align: center;
  margin-left: 1.4em;
  
  "

>

Kierowcy zespołu
Arrows
 
Riccardo Patrese (1978-1981)
 
Rolf Stommelen (1978)
 
Jochen Mass (1979-1980)
 
Marc Surer (1982-1984, 1986)
 
Chico Serra (1983)
 
Gerhard Berger (1985)
 
Eddie Cheever (1987-1989)
 
Martin Donnelly (1989)
 
Bernd Schneider (1990)
 
Alex Caffi (1990)
 
Damon Hill (1997)
 
Mika Salo (1998)
 
Pedro de la Rosa (1999-2000)
 
Toranosuke Takagi (1999)
 
Jos Verstappen (2000-2001)
 
Enrique Bernoldi (2001-2002)
 
Heinz-Harald Frentzen (2002)
Ważne wyścigi
Debiut

  Grand Prix Brazylii 1978 (#1,   Riccardo Patrese)

Pierwsze pole position

  Grand Prix Stanów Zjednoczonych – Zachód 1981 (#45,   Riccardo Patrese)

Pierwsze punkty

  Grand Prix Stanów Zjednoczonych – Zachód 1978 (#3,   Riccardo Patrese)

Pierwsze podium

  Grand Prix Szwecji 1978 (#7,   Riccardo Patrese)

Ostatni

  Grand Prix Niemiec 2002 (#291,   Heinz-Harald Frentzen,   Enrique Bernoldi)

Najwyższe pozycje
Kwalifikacje

1

Wyścig

2

Wyniki

Formuła 1

Sezon Zespół Samochód Opony Silnik Kierowcy Pkt. Msc.
1978 Arrows Racing Team Arrows FA1
Arrows A1 		G Ford Riccardo Patrese
Rolf Stommelen 		11 10
1979 Warsteiner Arrows Racing Team Arrows A1
Arrows A2 		G Ford Riccardo Patrese
Jochen Mass 		5 9
1980 Warsteiner Arrows Racing Team Arrows A3 G Ford Riccardo Patrese
Jochen Mass
Mike Thackwell
Manfred Winkelhock 		11 7
1981 Ragno Arrows Beta Racing Team Arrows A3 M
P 		Ford Riccardo Patrese
Siegfried Stohr
Jacques Villeneuve 		10 8
1982 Arrows Racing Team Arrows A4
Arrows A5 		P Ford Marc Surer
Brian Henton
Mauro Baldi 		5 10
1983 Arrows Racing Team Arrows A6 G Ford Marc Surer
Chico Serra
Alan Jones
Thierry Boutsen 		4 10
1984 Barclay Nordica Arrows Arrows A6
Arrows A7 		G Ford
BMW 		Marc Surer
Thierry Boutsen 		3
3[a] 		10
11[a]
1985 Barclay Arrows BMW Arrows A8 G BMW Gerhard Berger
Thierry Boutsen 		14 8
1986 Barclay Arrows BMW Arrows A8
Arrows A9 		G BMW Marc Surer
Christian Danner
Thierry Boutsen 		1 10
1987 USF&G Arrows Megatron Arrows A10 G Megatron Derek Warwick
Eddie Cheever 		11 6
1988 USF&G Arrows Megatron Arrows A10B G Megatron Derek Warwick
Eddie Cheever 		23 5
1989 Arrows Grand Prix International Arrows A11 G Ford Derek Warwick
Eddie Cheever
Martin Donnelly 		13 7
1990 Footwork Arrows Racing Arrows A11B G Ford Michele Alboreto
Bernd Schneider
Alex Caffi 		2 9
1997 Danka Arrows Yamaha Arrows A18 B Yamaha Damon Hill
Pedro Diniz 		9 8
1998 Danka Zepter Arrows Arrows A19 B Arrows Mika Salo
Pedro Diniz 		6 7
1999 Repsol Arrows Arrows A20 B Arrows Pedro de la Rosa
Toranosuke Takagi 		1 9
2000 Arrows F1 Team Arrows A21 B Supertec Jos Verstappen
Pedro de la Rosa 		7 7
2001 Orange Arrows Asiatech Arrows A22 B Asiatech Jos Verstappen
Enrique Bernoldi 		1 10
2002 Orange Arrows Cosworth Arrows A23 B Cosworth Heinz-Harald Frentzen
Enrique Bernoldi 		2 11

Formuła 3000

Sezon Zespół Samochód Opony Silnik Kierowcy Pkt. Msc.
1999 Portman-Arrows Racing Lola B99/50 A Zytek Boris Derichebourg
Marcelo Battistuzzi 		0 -[b]
2000 European Arrows F3000 Lola B99/50 A Zytek Mark Webber
Christijan Albers 		21 5

Uwagi

Szablon:Przypisy-lista

  1. ↑ Kurt Schleier: Portrait of F1's Gunnar Nilsson. theretromobilist.com, 2011-04-14. [dostęp 2014-05-13]. (ang.).
  2. ↑ Sezon 1978 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  3. ↑ Sezon 1979 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  4. ↑ Sezon 1980 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  5. ↑ Sezon 1981 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  6. ↑ Sezon 1982 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  7. ↑ Sezon 1983 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  8. ↑ Sezon 1984 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  9. ↑ Sezon 1985 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  10. ↑ Sezon 1986 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  11. ↑ Sezon 1987 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  12. ↑ Sezon 1988 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  13. ↑ Sezon 1989 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  14. ↑ Sezon 1990 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  15. ↑ a b Walkinshaw buys Arrows!. grandprix.com, 1996-03-18. [dostęp 2014-05-13]. (ang.).
  16. ↑ Sezon 1991 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  17. ↑ Sezon 1992 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  18. ↑ Sezon 1993 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  19. ↑ Sezon 1994 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  20. ↑ Sezon 1995 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  21. ↑ Sezon 1996 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  22. ↑ CONSTRUCTORS: ARROWS GRAND PRIX. grandprix.com. [dostęp 2014-05-15]. (ang.).
  23. ↑ DAMON HILL ANNOUNCED THAT HE IS TO RACE FOR THE ARROWS-TWR TEAM IN 1997. grandprix.com, 1996-09-27. [dostęp 2014-05-15]. (ang.).
  24. ↑ Sezon 1997 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  25. ↑ Alesi at Sauber, Salo at Arrows. grandprix.com, 1997-09-22. [dostęp 2014-05-15]. (ang.).
  26. ↑ GP Monako 1998 > Rezultat wyścigu. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  27. ↑ Sezon 1998 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  28. ↑ MGPE takes 45% stake in Arrows. efinancialnews.com, 1999-01-25. [dostęp 2014-05-13]. (ang.).
  29. ↑ Sezon 1999 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  30. ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie mgpe
    BŁĄD PRZYPISÓW
  31. ↑ Arrows – shares for sale. grandprix.com, 1999-12-06. [dostęp 2014-05-13]. (ang.).
  32. ↑ Arrows confirms Jos Verstappen. grandprix.com, 2000-01-31. [dostęp 2014-05-13]. (ang.).
  33. ↑ Supertec for Arrows. grandprix.com, 1999-07-12. (ang.).
  34. ↑ Arrows and Orange. grandprix.com, 2000-03-06. [dostęp 2014-05-13]. (ang.).
  35. ↑ Sezon 2000 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  36. ↑ Marek Roczniak: Zespół Arrows ogłosił skład kierowców na sezon 2001. f1wm.pl, 2001-01-31. [dostęp 2014-05-13]. (pol.).
  37. ↑ Sezon 2001 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  38. ↑ Marek Roczniak: Heinz-Harald Frentzen podpisał kontrakt z zespołem Arrows. f1wm.pl, 2002-02-07. [dostęp 2014-05-13]. (pol.).
  39. ↑ a b Marek Roczniak: Heinz-Harald Frentzen odszedł z zespołu Arrows. f1wm.pl, 2002-08-02. [dostęp 2014-05-13]. (pol.).
  40. ↑ Marek Roczniak: Zespół Arrows nie weźmie udziału w Grand Prix Węgier. f1wm.pl, 2002-08-14. [dostęp 2014-05-13]. (pol.).
  41. ↑ Sezon 2002 > Klasyfikacje generalne. Wyprzedź Mnie!, 2014-05-14. (pol.).
  42. ↑ Marek Roczniak: Długa droga przed zespołem Arrows. f1wm.pl, 2002-11-13. [dostęp 2014-05-13]. (pol.).
  43. ↑ Marek Roczniak: FIA odrzuciła podanie zespołu Arrows. f1wm.pl, 2002-12-02. [dostęp 2014-05-13]. (pol.).
  44. ↑ Marek Roczniak: GGPR anulowała porozumienia zawarte z zespołem Arrows. f1wm.pl, 2002-12-12. [dostęp 2014-05-13]. (pol.).
  45. ↑ Marek Roczniak: Firma PKF wyznaczona na syndyka masy upadłościowej zespółu Arrows. f1wm.pl, 2003-01-03. [dostęp 2014-05-13]. (pol.).
  46. ↑ Marek Roczniak: Zespół Minardi skupuje pozostałości zespołu Arrows. f1wm.pl, 2003-06-19. [dostęp 2014-05-13]. (pol.).
  47. ↑ Marek Roczniak: Super Aguri rozważa możliwość użycia bolidów Arrows z 2002 roku. f1wm.pl, 2005-11-24. [dostęp 2014-05-13]. (pol.).
  48. ↑ Marek Roczniak: Suzuki potwierdza otrzymanie zgody od zespołów. f1wm.pl, 2005-12-21. [dostęp 2014-05-13]. (pol.).
  49. ↑ Marek Roczniak: Pierwsza jazda próbna bolidu Super Aguri SA05. f1wm.pl, 2006-02-14. [dostęp 2014-05-13]. (pol.).
  50. ↑ Marek Roczniak: SA06 i Yamamoto gotowi do debiutu w GP Niemiec. f1wm.pl, 2006-07-22. [dostęp 2014-05-13]. (pol.).
  51. ↑ Arrows to have a Junior Team. grandprix.com, 1998-06-29. [dostęp 2014-05-13]. (ang.).
  52. ↑ Race result: FIA Formula 3000 Int. Championship 1999 Race 1 in Imola on 01 May 1999. speedsport-magazine.com. [dostęp 2014-05-14]. (ang.).
  53. ↑ a b Point standings: FIA Formula 3000 Int. Championship – Season 2000. speedsport-magazine.com. [dostęp 2014-05-14]. (ang.).
  54. ↑ Race result: European Formula Racing. speedsport-magazine.com. [dostęp 2014-05-15]. (ang.).

Szablon:Konstruktorzy F1 Szablon:Bolidy Arrows


Błąd w przypisach: Istnieje znacznik <ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>
BŁĄD PRZYPISÓW
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Arrows&oldid=45066676”