Łabuń długonogi

Łabuń długonogi
	Leiobunum limbatum
	L. Koch, 1861
	; Samiec L. limbatum
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	pajęczaki
Rząd	kosarze
Podrząd	Eupnoi
Nadrodzina	Phalangioidea
Rodzina	Sclerosomatidae
Podrodzina	Leiobuninae
Rodzaj	Leiobunum
Gatunek	łabuń długonogi
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Łabuń długonogi^[1] (Leiobunum limbatum) – gatunek kosarza z podrzędu Eupnoi i rodziny Sclerosomatidae^[2].

Budowa ciała

Długość ciała samicy wynosi od 5,3 do 7,4 mm, zaś samca od 3,9 do 4,6 mm. Odnóża czarniawe, tylko uda i golenie z białawym pierścieniem. Najdłuższe odnóża drugiej pary do 92 mm długości. Uda z drobnymi kolcami, pozostałe segmenty nieuzbrojone. Ciało samca ubarwione jaskrawo ceglasto z ciemnym obramowaniem na grzbietowej stronie. Ciało samicy ubarwione rudo z ciemną plamą i szarym poprzecznym pasem. Przed oczami jaśniejsze pole z ciemną plamą, na której znajduje się guzek oczny. Guzek oczny u obu płci mały, wysoki i pozbawiony kolców. Oczy z ciemnym obramowaniem^[3].

Biotop

Występuje zarówno w wilgotnych jak i suchych lasach. W ciągu dnia bytuje na ścianach budynków, tworząc skupiska do 40 osobników. W górach sięga do wysokości 2000 m n.p.m.^[3]

Występowanie

Kosarz ten zamieszkuje środkowy pas Europy od Alp po Szwecję. Wykazany również z Polski^[4].

Przypisy

↑ Heiko Bellmann: Przewodnik kieszonkowy: Pająki. Warszawa: Multico O. W., 1998.
↑ Joel Hallan's Biology Catalog: Sclerosomatidae. bug.tamu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-21)]. (ang.).
↑ ^a ^b J. Martens. Die Tierwelt Deutschlands 64. Teil, Weberknechte, Opiliones.. „VEB Gustav Fischer Verlag Jena”, s. 464, 1978.
↑ Wojciech Staręga: Lista kosarzy Polski na arachnologia.edu.pl. 2000-07-31. [dostęp 2012-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-15)].

[1] Heiko Bellmann: Przewodnik kieszonkowy: Pająki. Warszawa: Multico O. W., 1998.

[jh-2] Joel Hallan's Biology Catalog: Sclerosomatidae. bug.tamu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-21)]. (ang.).

[jm-3] J. Martens. Die Tierwelt Deutschlands 64. Teil, Weberknechte, Opiliones.. „VEB Gustav Fischer Verlag Jena”, s. 464, 1978.

[arach-4] Wojciech Staręga: Lista kosarzy Polski na arachnologia.edu.pl. 2000-07-31. [dostęp 2012-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-15)].

[1]

[2]

[3]

[4]