August Bernert
August Bernert (ur. 17 listopada 1850 w Grodkowie, zm. 20 listopada 1920 w Raciborzu) – burmistrz i nadburmistrz Raciborza w latach 1885–1920.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Burmistrz Raciborza | |
| Okres |
od 16 listopada 1885 |
| Poprzednik | |
| Nadburmistrz Raciborza | |
| Okres |
od 1898 |
| Następca | |
Urodził się 17 listopada 1850 w Grodkowie, jako syn miejscowego kupca. Uczył się w gimnazjum w Nysie, a następnie w Matthias-Gymnasium we Wrocławiu. W 1870, kiedy był w klasie maturalnej, wybuchła wojna francusko-pruska. Jako ochotnik wstąpił wtedy do stacjonującego we Wrocławiu 3 Pułku Grenadierów Gwardii im. królowej Elżbiety[1], z którym udał się na front. W okresie wrzesień-listopad tego roku brał udział w walkach o Paryż pod Le Bourget[2]. Po zakończeniu służby wojskowej rozpoczął karierę urzędniczą. We wrześniu 1885 został powołany na stanowisko burmistrza Raciborza, które objął 16 listopada tego samego roku[3].
Stanowisko to piastował przez 35 lat, aż do śmierci 20 listopada 1920. August Bernert jest jak dotąd najdłużej urzędującym zarządcą Raciborza w historii. W uznaniu jego zasług na rzecz miasta w 1898 otrzymał tytuł nadburmistrza. Formalnie tytuł ten nadany został mu 1 kwietnia 1903, kiedy to miastu nadano status powiatu grodzkiego[4].
Działalność Bernerta jako zarządcy Raciborza oceniana jest bardzo dobrze. Do jego zasług zalicza się przede wszystkim powstanie w mieście wielu ważnych inwestycji, m.in. wybudowanie jednego z najnowocześniejszych w ówczesnych Niemczech szpitali (dawny szpital przy ul. Bema), seminarium nauczycielskiego (późniejsze gimnazjum nr 5 przy ul. Opawskiej), kościoła ewangelickiego (w miejscu, którego wybudowano szkołę muzyczną przy ul. Ogrodowej), nowego mostu na Odrze łączącego miasto z Płonią, który otrzymał jego imię, pomoc w realizacji wielu innych szkół i inwestycji, sprowadzenie do miasta inwestorów, co spowodowało rozwój gospodarczy, czy wyznaczenie wielu nowych ulic i zieleńców, poszerzenie granic miasta i utworzenie z niego powiatu grodzkiego[4]. Aby zrealizować wiele inwestycji, Bernert kupował w dużych ilościach grunty od prywatnych właścicieli. Z chwilą objęcia urzędu burmistrza przez Augusta Bernerta Racibórz liczył 19 tys. mieszkańców, w dniu jego śmierci prawie 50 tysięcy[3].
Jego syn, Fritz Otto Bernert, był asem lotnictwa armii Cesarstwa Niemieckiego, który za zasługi podczas I wojny światowej otrzymał w 1917 roku najwyższe ówczesne odznaczenie wojskowe, order Pour le Mérite[3].
Przypisy
edytuj- ↑ niem. - Königin Elisabeth Garde-Grenadier-Regiment Nr. 3. - Regimenter der preußischen Armee - Die neuen preußischen Regimenter. www.preussenweb.de. [dostęp 2010-11-13]. (niem.).
- ↑ Constantin von Altrock: Geschichte des Königin Elisabeth Garde=Grenadier=Regiments nr.3. Von seiner Stiftung 1859 bis zum Jahre 1896. Berlin: Ernst Siegfried Rittler und Sohn, 1897, s. 229-280. (niem.).
- ↑ a b c Piotr Sput: Wspominamy dawnego nadburmistrza. www.nowiny.pl, 2 listopada 2010. [dostęp 2010-11-11]. (pol.).
- ↑ a b Paweł Newerla: Dzieje Raciborza i jego dzielnic. s. 52-53.
Bibliografia
edytuj- Paweł Newerla: Dzieje Raciborza i jego dzielnic. Racibórz: Wydawnictwo i Agencja Informacyjna WAW, 2008. ISBN 978-83-89802-73-6. (pol.).