Bohdan Marconi
Bohdan Lucjan Marconi (ur. 14 stycznia 1894 w Warszawie, zm. 15 stycznia 1975 tamże) – polski konserwator malarstwa, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
| Data i miejsce urodzenia |
14 stycznia 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 stycznia 1975 |
| Zawód, zajęcie |
konserwator dzieł sztuki, malarz, muzyk |
| Odznaczenia | |
      
| |
Życiorys
edytujWnuk Henryka Marconiego, syn Władysława i Kazimiery Eleonory z Kolbergów (1858–1934). Miał trzy siostry: Janinę Eleonorę (1881–1883), Eleonorę Jadwigę (1887–1887), Halinę Marię (1888–1952), żonę Stanisława Łozy, i czterech braci: Stanisława (1883–1883), Karola Władysława (1884–1953), Kazimierza (1890–1992) i Tadeusza Adolfa (1899–1956)[1]. Po ukończeniu szkoły średniej wyjechał na studia w konserwatorium w Berlinie (skrzypce). W 1914 r. rozpoczął studia malarskie w Académie des Beaux-Arts w Paryżu, które kontynuował w latach 1916–1919 w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie[2] pod kierunkiem Miłosza Kotarbińskiego i Wojciecha Kossaka. W 1917 r. koncertował w Filharmonii Narodowej w Warszawie.
W 1918 r. wstąpił do wojska i w czasie wojny polsko-bolszewickiej walczył na froncie litewsko-białoruskim. Ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty i Szkołę Podchorążych Wojsk Samochodowych. 22 września 1922 objął stanowisko rysownika, potem konserwatora-restauratora w Muzeum Narodowym w Warszawie w pracowni konserwacji malarstwa, gdzie pracował aż do 1951 r.
W czasie okupacji niemieckiej brał udział w nieudanej próbie ratowania plafonów z Zamku Królewskiego w Warszawie. Podczas burzenia Warszawy przez wojska niemieckie po upadku powstania warszawskiego przebywał w gmachu Muzeum Narodowego, gdzie był świadkiem dokonywanych przez żołnierzy grabieży i zniszczeń obiektów muzealnych. Jego wojenne wspomnienia zostały opublikowane w zbiorze jego esejów O sztuce konserwacji. W 1947 r. został mianowany profesorem Akademii Sztuk Pięknych, gdzie uczył konserwacji malarstwa.
Szczególnie cenne są tzw. teki i rolki Marconiego, dotyczące obrazów przyjętych przez niego do konserwacji przed i po wojnie, co pozwoliło m.in. na sporządzenie rejestru obrazów zniszczonych i zaginionych w czasie II wojny światowej.
W 1950 r. został laureatem Państwowej Nagrody Artystycznej III stopnia w dziale plastyki za całokształt twórczości, a w szczególności za konserwację obrazu Bitwa pod Grunwaldem Matejki[3].
Od 8 maja 1919 jego żoną była Zofia z Szyllerów (1896–1988), stenotypistka Sejmu RP. Mieli dwie córki oraz dwóch wnuków, w tym Marka Blizińskiego, muzyka. Córka Zofia Bronisława Blizińska (1921–2012) była konserwatorem malarstwa sztalugowego i ściennego.
Zmarł w Warszawie, spoczął w grobowcu rodzinnym obok rodziców i brata na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie (kwatera I-6-4)[4].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (11 lipca 1955)[5]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (29 października 1947)[6]
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: po raz pierwszy 18 czerwca 1938[7])
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)[8]
- Krzyż Orderu Korony Włoch (Włochy, 1938)
Przypisy
edytuj- ↑ Bohdan Lucjan Marconi, geni_family_tree, 1894 [dostęp 2023-07-26] (pol.).
- ↑ Krzysztof Nowiński, Prof. Bohdan Marconi (1894–1975). Wspomnienie pośmiertne, „Ochrona Zabytków”, 28/3–4 (110–111), 1975, s. 262–263 [dostęp 2020-01-02].
- ↑ Przyznanie Państwowych Nagród Naukowych i Artystycznych. „Nowa Kultura”. Rok I, Nr 19, s. 1, 6 sierpnia 1950. Warszawa: Związek Literatów Polskich. [dostęp 2024-08-12].
- ↑ śp. Bohdan Marconi
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 149, poz. 894 „za zasługi położone w zabezpieczeniu arcydzieł kultury polskiej”.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 137, poz. 240 „za zasługi na polu pracy zawodowej”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki - wskazany jako Marconi Bogdan.
Bibliografia
edytuj- Bohdan Marconi, O sztuce konserwacji (wybór i opracowanie: Juliusz Bursze), wyd. Arkady, Warszawa, 1982.
- Lech Krzyżanowski, Marconi Bohdan, [w:] Polski słownik biograficzny konserwatorów zabytków, z. 1, Poznań, Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków, 2000, ISBN 83-900862-7-1.
Linki zewnętrzne
edytuj- Maria Romanowska- Zadrożna. icons.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)]. Notatki prof. B. Marconiego.