Budynek dawnego konwiktu jezuickiego w Kłodzku
Budynek dawnego konwiktu jezuickiego w Kłodzku – barokowy dom położony przy ul. Łukasiewicza w Kłodzku, w obrębie starówki. Dawniej budynek był siedzibą internatu, dla uczniów pobliskiego kolegium jezuickiego, obecnie jest w nim ulokowane Muzeum Ziemi Kłodzkiej.
nr rej. A/4323/994/WŁ z 3.04.1984 | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
ul. Łukasiewicza 4 |
Architekt |
Carlo Lurago |
Kondygnacje |
3 |
Rozpoczęcie budowy |
1664 |
Ukończenie budowy |
1698 |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego | |
Położenie na mapie Kłodzka | |
50°26′17,24″N 16°39′05,47″E/50,438122 16,651519 |
Historia
edytujBudowla powstawała w okresie od 1664 do 1695 roku; stanowi efekt adaptacji sąsiadujących ze sobą pięciu kamienic mieszczańskich, wykupionych przez jezuitów, i połączenia ich w jeden duży gmach, co następowało etapami[1]. Projekt stworzył i kierował budową włoski architekt Carlo Lurago[2]. W 1663 roku wzniesiono część skrzydła wschodniego, w latach 1690-1695 skrzydło południowe, a w 1696 roku skrzydło zachodnie wraz z galerią. W 1698 roku ukończono skrzydło wschodnie obiektu, kończąc tworzenie budowli[3].
W 1787 roku, po licytacji dóbr należących do zakonu jezuitów, obiekt zmienił właściciela. W okresie od 1810 do 1945 roku w budynku znajdował się internat kłodzkiego gimnazjum katolickiego[4].
W okresie od lipca 1945 do 1947 roku w budynku mieścił się oddział Państwowego Urzędu Repatriacyjnego, a w 1947 roku ulokowano tam Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych w Kłodzku[5].
W latach 1978–1986 przeprowadzono remont kapitalny obiektu i zaadaptowano go na nową siedzibę Muzeum Ziemi Kłodzkiej w Kłodzku, między innymi dobudowano część magazynową i administracyjną.
Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 3 kwietnia 1984 roku budynek został wpisany do rejestru zabytków[6].
Architektura
edytujKonwikt posiada trzy kondygnacje i trzy skrzydła, które okalają wewnętrzny dziedziniec, zamknięty od północy murem kurtynowym. Budowla nakryta jest dachem dwuspadowym. Parter jest boniowany, a pierwsze i drugie piętro podzielone są pilastrami w wielkim porządku. Okna ujęto w opaski kamienne, parterowe zaopatrzono dodatkowo w barokowe kraty[3]. Budynek posiada na frontowej ścianie portal, składający się z naczółka zamkniętego łukiem, a podpartego dwoma podwojonymi pilastrami. Nad naczółkiem znajduje się niewielka nisza z wypukłorzeźbą św. Alojzego, patrona konwiktu[2]. Obecnie, na dziedzińcu i w podcieniach północnego skrzydła urządzone jest lapidarium, w którym zgromadzono liczne fragmenty detali kamiennych, portali, kartusze herbowe oraz inne elementy zabytkowe, pochodzące głównie z nieistniejących już kłodzkich kamienic[7].
Galeria
edytujZobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Marek Staffa: Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 15. Wyd. I. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1994, s. 215. ISBN 83-85773-06-1.
- ↑ a b Zdzisław Szczepaniak: Kolegium jezuickie i konwikt w Kłodzku. Nowa Ruda: Wydawnictwo Maria, 2005, s. 68. ISBN 83-88842-76-5.
- ↑ a b Marek Staffa: Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 15. Wyd. I. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1994, s. 216. ISBN 83-85773-06-1.
- ↑ Ryszard Gładkiewicz: Kłodzko. Dzieje miasta. Kłodzko: Muzeum Ziemi Kłodzkiej, 1998, s. 108. ISBN 83-904888-0-9.
- ↑ Zdzisław Szczepaniak: Kolegium jezuickie i konwikt w Kłodzku. Nowa Ruda: Wydawnictwo Maria, 2005, s. 145. ISBN 83-88842-76-5.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2013-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ Marek Staffa: Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 15. Wyd. I. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1994, s. 217. ISBN 83-85773-06-1.
Bibliografia
edytuj- Marek Staffa (redakcja), "Słownik geografii turystycznej Sudetów", tom 15, Wrocław, I-BiS, 1994, ISBN 83-85773-06-1
- Zdzisław Szczepaniak, "Kolegium jezuickie i konwikt w Kłodzku", Nowa Ruda, Wydawnictwo Maria, 2005, ISBN 83-88842-76-5.
- Ryszard Gładkiewicz (redakcja), "Kłodzko. Dzieje miasta", Kłodzko, MZK, 1998, ISBN 83-904888-0-9.