Cezary Leżeński

Cezary Leżeński
Jerzy Nałęcz, Marek
	; Cezary Leżeński otwiera wielką galę z okazji 35-lecia Orderu Uśmiechu w Sali Kongresowej w Warszawie.
Data i miejsce urodzenia	6 stycznia 1930 ; Poznań
Data i miejsce śmierci	5 grudnia 2006 ; Warszawa
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wojskowy na Powązkach – Panteon Żołnierzy Polski Walczącej
Zawód, zajęcie	pisarz, dziennikarz
Narodowość	polska
Tytuł naukowy	doktor nauk humanistycznych
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Partia	SD, KLD
	Odznaczenia
	;
	Cytaty w Wikicytatach

Cezary Leżeński, ps. „Jerzy Nałęcz” i „Marek” (ur. 6 stycznia 1930 w Poznaniu, zm. 5 grudnia 2006 w Warszawie) – polski pisarz i dziennikarz, doktor nauk humanistycznych, podpułkownik Wojska Polskiego, autor ponad 30 książek, w tym dla dzieci i młodzieży, były kanclerz Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu.

Życiorys

Pochodził ze szlacheckiej rodziny Leżeńskich herbu Nałęcz. W okresie okupacji był członkiem Szarych Szeregów. Jako kilkunastoletni chłopiec brał udział w powstaniu warszawskim jako łącznik plutonu szturmowego AK, za co został odznaczony Krzyżem Walecznych.

W 1952 ukończył filologię polską i dziennikarstwo na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W latach 1969–1981 był redaktorem naczelnym „Kuriera Polskiego” w Warszawie, gdzie mieszkał i pracował. Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

W latach 1976–1981 był przewodniczącym, a następnie w okresie 1992–2006 (do śmierci) kanclerzem Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu. Order Uśmiechu po jego wystąpieniu przed zgromadzeniem plenarnym ONZ w Nowym Jorku został umiędzynarodowiony i uznany za jedyne dziecięce odznaczenie międzynarodowe.

Wchodził w skład władz Stronnictwa Demokratycznego, był członkiem Prezydium Centralnego Komitetu w latach 1990–1991, następnie działał w Kongresie Liberalno-Demokratycznym. Pełnił obowiązki prezesa Towarzystwa Kontroli Rekordów Niecodziennych oraz wiceprezydenta Fundacji Młodej Polonii.

W latach 1998–2006 był prezydentem Polskiej Federacji Międzynarodowego Mieszanego Zakonu Wolnomularskiego Le Droit Humain.

Został pochowany 12 grudnia 2006 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie w Panteonie Żołnierzy Polski Walczącej (kwatera D22-12-1)^[1].

Odznaczenia i wyróżnienia

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (15.07.1997 nr 138-97-1)
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1980)^[2]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1972)^[3]
Krzyż Walecznych (1944, zaśw. MON DK-7143/w ogłoszone w Dzienniku Personalnym MON – Londyn 04.11.1949)
Krzyż Partyzancki (12.10.1966, nr K-22807)
Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami (Rozkaz D-cy AK 512/BP z dn.2 X 44 r. – Londyn 30.12.1949 nr 32728)
Krzyż Armii Krajowej (Londyn, 30.08.1967 nr 1633)
Warszawski Krzyż Powstańczy (18.01.1982 nr 2-82-67 K.)
Medal Wojska (Londyn 10.06.1970, nr 16493)
Złoty Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (Decyzja nr 49 / Kadr MON z dn. 05.04.2005 nr 49-2005-29)
Medal Komisji Edukacji Narodowej (25.10.1977, nr 1979)
Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” (22.05.1986 nr 581) oraz rozeta – Miecze do Krzyża za Zasługi dla ZHP (za Szare Szeregi)
Order Uśmiechu (21.03.1979, nr 204)
Odznaka Zasłużonego Działacza Kultury (27.11.1995, nr 855-11/95)
Za Zasługi dla Miasta Stołecznego Warszawy (21.04.2002, nr 158)
Odznaka Weterana walk o niepodległość (06.10.1995, nr 248202/32)
Dziecięca Nagroda „Serca”
Odznaka „Przyjaciel Dzieci Ulicy” (2002)
Nagroda Polonii Australijskiej „Polcul”
Nagroda Literacka im. Gustawa Morcinka
„Hit Książkowy” za powieść Jarek i Marek bronią Warszawy
Tytuły honorowego obywatela: Nowy Orlean, Izrael, Nowy Dwór Mazowiecki
Sprawiedliwy wśród Narodów Świata (2001)

Twórczość

Powrót (Wydawnictwo Śląsk, 1963)
Kolorowy świat mistrza Teofila (opowieść o T. Ociepce,1963, Wyd. Śląsk, 1963)
Pozdrowienia dla zdrajcy (Wyd. Śląsk, 1968)
Barwy i rytmy Śląska (Wyd. Arkady, 1969)
Żołnierskie drogi (Wydawnictwo Lubelskie, 1971)
Ostatnia szarża (Wyd. Śląsk, 1972)
Konspiracyjna fabryka broni (Wyd. Lubelskie, 1971)
Partyzancka ofensywa nad Wisłą (Wyd. Lubelskie, 1973)
My chłopcy też wojsko (Wyd. MON, 1975)
Zostały tylko ślady podków (Książka i Wiedza, 1978,1984)
Jarek i Marek na tropie szpiega (Wyd. Lubelskie,1980, 1986)
Klechdy ciechanowskie (z A. Borkowskim, Wyd. Epoka, 1980)
Synami pułku ich nazwano (z J. Czerwińskim) (Wyd. MON, 1980)
Strachy z pałacowej wieży (Wydawnictwo Śląsk, 1983)
Jarek i Marek bronią Warszawy (Wyd. Lubelskie, 1983)
Dajcie im imię (Wyd. PAX, 1985)
Jarek i Marek wyruszają na Zachód (Wyd. Lubelskie, 1985)
Marek na wyspie nadziei (Wyd. Lubelskie, 1986)
Bez buławy (opowieść o gen. Roweckim, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1988)
Bartek, Tatarzy i motorynka (Wydawnictwo Pojezierze, 1988)
Przez trzy granice (z Ilią Marinkovićem, KAW, 1986)
Kwatera 139. Opowieść o marszałku Rydzu-Śmigłym (Wyd. Lubelskie, 1989)
O kawalerii polskiej XX wieku (z L. Kukawskim, Wyd. Ossolineum, 1991)
Czy Bóg był po stronie Niemców (Wyd. Epoka, 1990)
Kształt smoka (powieść o Kazimierzu Wielkim, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1990)
Troje oczu sowy (Wyd. Horyzonty, 1995)
Zetrzyj z włosów pył bitewny (Wyd. Audiator, 1996)
Za jeden uśmiech – szkice o Orderze Uśmiechu (Wyd. Horyzonty, 1996)
Bartek, Zuzanna, Kopernik (Wyd. Graffiti BC, 1999)
Miłość i zbrodnia w Soplicowie (powieść na kanwie „Pana Tadeusza”, KAW, 1999)
Analfabeci istnienia (Wyd. WPE, 2004)
Nie ciągnij za brodę świętego Mikołaja (Wyd. Graffiti BC, 2005)
Masoni bez maski (Wyd. Graffiti BC, 2006)
Życie pełne puent (z Wiesławą Piątek, Międzynarodowa Kapituła Orderu Uśmiechu, 2009)

Przypisy

↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.
↑ Odznaczenia państwowe dla pracowników Wydawnictwa „Epoka”, „Tygodnik Demokratyczny”, nr 41 z 12 października 1980, s. 2.
↑ WWW – Cezary Leżeński (pol.) [dostęp 2011-08-0r].

Bibliografia

Złote Myśli Ludzi Wielkiego Umysłu, Talentu i Serca. Twórcy Wizerunku Polski (praca zbiorowa), Fundacja Dzieciom „Zdążyć z Pomocą”, Warszawa 2007, ISBN 978-83-924703-4-2.
Cezary Leżeński, Nie ciągnij za brodę świętego Mikołaja, Graffiti BC, Toruń 2005, ISBN 83-916889-5-X.
Cezary Leżeński, Wiesława Piątek, Życie pełne puent, Wydawnictwo Multi-Print, Warszawa 2009, ISBN 978-83-908493-2-4.
Irena Conti Di Mauro, I co teraz z tą miłością? 40 lat Orderu Uśmiechu, Wstęp „Do Autorki” oraz „40 lat Orderu Uśmiechu” – Marek Michalak, Fundacja SERCE – ECPD, Warszawa 2007, ISBN 978-83-925723-8-1.
Order Uśmiechu

[1] Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.

[2] Odznaczenia państwowe dla pracowników Wydawnictwa „Epoka”, „Tygodnik Demokratyczny”, nr 41 z 12 października 1980, s. 2.

[WWW-3] WWW – Cezary Leżeński (pol.) [dostęp 2011-08-0r].

[1]

[2]

[3]