Christian Mayer

Christian Mayer
Data i miejsce urodzenia	10 stycznia 1972 ; Finkenstein
Klub	SV Faakersee
Debiut w PŚ	sezon 1989/1990
Pierwsze punkty w PŚ	15.12 1991, Alta Badia (9. miejsce – gigant)
Pierwsze podium w PŚ	13.12 1993, Val d’Isère; (1. miejsce – gigant)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Austria
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa świata juniorów
	Puchar Świata (Slalom gigant)
Mała Kryształowa Kula ;	1993/1994
2. miejsce ;	1999/2000
3. miejsce ;	1997/1998
	Strona internetowa

Christian Mayer (ur. 10 stycznia 1972 w Finkenstein) – austriacki narciarz alpejski, dwukrotny medalista olimpijski, brązowy medalista mistrzostw świata oraz zdobywca Małej Kryształowej Kuli w klasyfikacji Pucharu Świata w gigancie.

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Christian Mayer pojawił się w 1990 roku, podczas mistrzostw świata juniorów w Zinal. Zajął tam piąte miejsce w gigancie, szóste miejsce w zjeździe i dwudzieste miejsce w supergigancie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Geilo wywalczył srebrny medal w supergigancie, przegrywając tylko z Jure Koširem z Jugosławii. Na tej samej imprezie zdobył też brązowy medal w kombinacji, a w gigancie zajął piąte miejsce. W zawodach Pucharu Świata zadebiutował w sezonie 1989/1990. Pierwsze punkty wywalczył 15 grudnia 1991 roku w Alta Badia, zajmując dziewiąte miejsce w gigancie. W sezonie 1991/1992 punktował jeszcze dwukrotnie, ale nie poprawił tego wyniku, ostatecznie zajmując 79. miejsce w klasyfikacji generalnej. Jeszcze w 1992 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Albertville, gdzie zajął dwunaste miejsce w gigancie.

Pierwszy raz na podium zawodów Pucharu Świata stanął 13 grudnia 1993 roku w Val d’Isère, gdzie okazał się najlepszy w gigancie. W zawodach tych wyprzedził bezpośrednio Niemca Tobiasa Barnerssoi oraz Michaela von Grünigena ze Szwajcarii. W kolejnych startach jeszcze cztery razy stawał na podium w gigancie: 19 grudnia w Alta Badia był trzeci, a 11 stycznia w Hinterstoder, 6 marca w Aspen i 19 marca w Vail zajmował drugie miejsce. W efekcie był jedenasty w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji giganta zdobył Małą Kryształową Kulę. W 1994 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Lillehammer, gdzie w swoim pierwszym starcie, kombinacji, nie ukończył rywalizacji. Parę dni później wystartował w gigancie, w którym po pierwszym przejeździe zajmował pierwsze miejsce, z przewagą 0,36 sekundy nad Ursem Kälinem ze Szwajcarii. W drugim przejeździe uzyskał jednak dziesiąty wynik co dało mu trzeci czas łączny i brązowy medal. Ostatecznie stracił 0,12 sekundy do Niemca Markusa Wasmeiera i 0,10 sekundy do Kälina.

Kolejne pucharowe zwycięstwo odniósł dopiero 21 grudnia 1997 roku w Alta Badia, gdzie ponownie był najlepszy w gigancie. W sezonie 1997/1998 wynik ten powtórzył 3 stycznia w Kranjskiej Gorze, a 28 lutego w Yongpyong zajął drugie miejsce. W klasyfikacji generalnej zajął dziewiąte miejsce, a w klasyfikacji giganta był trzeci za swym rodakiem Hermannem Maierem oraz von Grünigenem. W lutym 1998 roku brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Nagano, jednak nie zdobył medalu w swej koronnej konkurencji, zajmując piąte miejsce. Wywalczył za to brązowy medal w kombinacji, plasując się za innym Austriakiem, Mario Reiterem i Lasse Kjusem z Norwegii. Mayer uzyskał tam trzeci czas zjazdu i czwarty wynik w slalomie do kombinacji.

W międzyczasie tylko dwukrotnie plasował się na pucharowym podium: 22 grudnia 1994 roku w Alta Badia był trzeci w gigancie, a 26 listopada 1995 roku w Park City był drugi w slalomie. W klasyfikacji generalnej plasował się jednak poza czołową dziesiątką. W tym czasie wystąpił na mistrzostwach świata w Sierra Nevada w 1996 roku, gdzie był szósty w gigancie i dziewiąty w slalomie. Podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Sestriere jego najlepszym wynikiem było czwarte miejsce w kombinacji. Walkę o brązowy medal przegrał tam z Mario Reiterem o 0,11 sekundy.

Ostatni medal na arenie międzynarodowej zdobył na rozgrywanych w lutym 1999 roku mistrzostwach świata w Vail. Zajął tam trzecie miejsce w slalomie, w którym wyprzedzili go tylko Kalle Palander z Finlandii oraz Lasse Kjus. Do zwycięzcy Mayer stracił 0,13 sekundy, a do drugiego miejsca zabrakło mu 0,02 sekundy. Na tej samej imprezie był też ósmy w gigancie i czwarty w kombinacji, w które w walce o medal lepszy o 0,27 sekundy był Szwajcar Paul Accola. W zawodach pucharowych na podium stawał siedmiokrotnie, w tym 11 marca w Sierra Nevada zwyciężył w supergigancie. W klasyfikacji generalnej dało mu to siódme miejsce, w supergigancie był czwarty, a w gigancie piąty. Podobne wyniki osiągał w sezonie 1999/2000, który ukończył na ósmej pozycji. Na podium stawał cztery razy, z czego trzy razy zwyciężał: 22 grudnia w Saalbach-Hinterglemm, 8 marca w Kranjskiej Gorze i 11 marca 2000 roku w Hinterstoder był najlepszy w gigancie. W klasyfikacji giganta był tym razem drugi za Hermannem Maierem.

Austriak startował jeszcze przez pięć lat, uzyskując stopniowo coraz słabsze wyniki. Ostatni raz na podium w zawodach Pucharu Świata stanął 4 stycznia 2000 roku w Kranjskiej Gorze, gdzie był drugi w gigancie. W tym okresie najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2000/2001, który zakończył na 36. pozycji. Był też między innymi siódmy w klasyfikacji giganta w sezonie 2002/2003. W 2003 roku wystartował na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, gdzie w swojej koronnej konkurencji był czternasty. Kilkukrotnie zdobywał medale mistrzostw Austrii, w tym złote w gigancie i kombinacji w 1992 roku^[1]. Ponadto w 1994 roku otrzymał Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii^[2]. W 2005 roku zakończył karierę.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
12.	18 lutego	1992	Albertville	Gigant	2:06,98	+3,08	Alberto Tomba
DNF	15 lutego	1994	Lillehammer	Kombinacja	3:17,53	–	Lasse Kjus
3.	23 lutego	1994	Lillehammer	Gigant	2:52,46	+0,12	Markus Wasmeier
3.	12 lutego	1998	Nagano	Kombinacja	3:08,06	+2,05	Mario Reiter
9.	19 lutego	1998	Nagano	Gigant	2:38,51	+2,16	Hermann Maier
5.	21 lutego	1998	Nagano	Slalom	1:49,31	+1,78	Hans Petter Buraas

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
DNF	19 lutego	1996	Sierra Nevada	Kombinacja	3:31,95	–	Marc Girardelli
6.	23 lutego	1996	Sierra Nevada	Gigant	1:58,63	+2,48	Alberto Tomba
9.	25 lutego	1996	Sierra Nevada	Slalom	1:42,26	+2,25	Alberto Tomba
10.	3 lutego	1997	Sestriere	Supergigant	1:29,68	+1,09	Atle Skårdal
4.	6 lutego	1997	Sestriere	Kombinacja	3:10,40	+1,40	Kjetil André Aamodt
4.	9 lutego	1999	Vail	Kombinacja	2:43,09	+0,80	Kjetil André Aamodt
8.	12 lutego	1999	Vail	Gigant	2:19,31	+1,94	Lasse Kjus
3.	14 lutego	1999	Vail	Slalom	1:42,12	+0,13	Kalle Palander
14.	12 lutego	2003	Sankt Moritz	Gigant	2:45,93	+1,42	Bode Miller

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
6.	21 marca	1990	Zinal	Zjazd	1:19,42	+1,72	Kjetil André Aamodt
20.	22 marca	1990	Zinal	Supergigant	1:24,30	+3,94	Kjetil André Aamodt
5.	24 marca	1990	Zinal	Gigant	2:20,38	+2,48	Lasse Kjus
2.	8 kwietnia	1991	Geilo	Supergigant	1:27,16	+0,35	Jure Košir
11.	11 kwietnia	1991	Geilo	Zjazd	1:05,48	+1,52	Ivan Bormolini
5.	12 kwietnia	1991	Geilo	Gigant	2:04,64	+0,29	Massimo Zucchelli
8.	14 kwietnia	1991	Geilo	Slalom	1:33,29	+0,83	Casey Puckett
3.	14 kwietnia	1991	Geilo	Kombinacja	?	–	Bruno Kernen