Cymenophlebia
Cymenophlebia – wymarły rodzaj owadów z rzędu Cnemidolestodea, obejmujący tylko jeden gatunek: Cymenophlebia carpentieri.
Cymenophlebia | |
Pruvost, 1919 | |
Okres istnienia: pensylwan | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Podgromada | |
Infragromada | |
(bez rangi) | Polyneoptera |
Rząd | |
Rodzina |
Cymenophlebiidae |
Rodzaj |
Cymenophlebia |
Typ nomenklatoryczny | |
Cymenophlebia carpentieri Pruvost, 1919 |
Rodzaj i gatunek opisał w 1919 roku Pierre Pruvost, umieszczając je w monotypowej rodzinie Cymenophlebiidae[1]. W 1992 Frank Morton Carpenter przeniósł go do rodziny Epideigmatidae[2], którą Danił Aristow umieszczał w 2011 wśród świerszczokaraczanów. W 2014 Aristow przywrócił monotypową rodzinę Cymenophlebiidae klasyfikując ją w obrębie Cnemidolestodea[3]. Skamieniałość tego taksonu odnaleziono we francuskim Lens. Pochodzi ona z westfalu (piętro górnego karbonu)[3].
Owad ten miał przednie skrzydła posiadające płat kostalny i międzykrywkę. Ich ostro wklęsły sektor radialny brał początek w nasadowej ⅓ skrzydła, rozgałęział się za jego środkiem, swoimi końcówkami obejmował cały wierzchołek skrzydła, a na wysokości jego nasady pole kostalne było szersze od pola subkostalnego. W użyłkowaniu zaznaczały się także zakończona w połowie skrzydła żyłka postkubitalna oraz żyłka medialna o nasadzie zlanej z przednia żyłką kubitalną, rozwidlona przed środkiem skrzydła i z w pełni wykształconą gałęzią tylną[3].
Przypisy
edytuj- ↑ P. Pruvost: Introduction À l'etude du terrain houiller du nord et du Pas-de-Calais: la faune continentale du terrain houiller du nord de la France. Ministère des travaux publics Imprimerie nationale, 1919.
- ↑ F.M. Carpenter: Superclass Hexapoda. W: Treatise on Invertebrate Paleontology, Part R: Arthropoda 4, 3/4.. Boulder, Colorado; Lawrence, Kansas: Geological Society of America and University of Kansas, 1992.
- ↑ a b c D.S. Aristov. Classification of the order Cnemidolestida (Insecta; Perlidea) with description of new taxa. „Far Eastern Entomologist”. 277, s. 1-46, 2014.