Erik Guay

kanadyjski narciarz alpejczyk

Erik Guay (ur. 5 sierpnia 1981 w Montrealu) – kanadyjski narciarz alpejski, trzykrotny medalista mistrzostw świata oraz zdobywca Małej Kryształowej Kuli Pucharu Świata.

Erik Guay
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 sierpnia 1981
Montreal

Klub

Mont-Tremblant Ski Club

Wzrost

178 cm

Debiut w PŚ

10.12 2000, Val d’Isère
(DNQ2 – gigant)

Pierwsze punkty w PŚ

14.12 2002, Val d’Isère
(28. miejsce – zjazd)

Pierwsze podium w PŚ

29.11 2003, Lake Louise (2. miejsce – zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kanada
Mistrzostwa świata
złoto Ga-Pa 2011 Zjazd
złoto Sankt Moritz 2017 Supergigant
srebro Sankt Moritz 2017 Zjazd
Puchar Świata (Zjazd)
3. miejsce
2006/2007
3. miejsce
2013/2014
Puchar świata (Supergigant)
Mała Kryształowa Kula
2009/2010
Strona internetowa

Kariera

edytuj

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Erik Guay pojawił się 30 listopada 1996 roku w Mont Tremblant, gdzie w zawodach FIS Race w gigancie zajął dziesiąte miejsce. W 1999 roku wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Pra Loup, gdzie jego najlepszym wynikiem było 19. miejsce w gigancie. Jeszcze dwukrotnie startował na imprezach tego cyklu, najlepszy wynik osiągając podczas mistrzostw świata juniorów w Verbier w 2001 roku, gdzie giganta ukończył na dziewiątej pozycji.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 10 grudnia 2000 roku w Val d’Isère, gdzie nie zakwalifikował się do drugiego przejazdu giganta. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył blisko dwa lata później w tej samej miejscowości, zajmując 28. miejsce w zjeździe. Na podium po raz pierwszy stanął 29 listopada 2003 roku w Lake Louise, zajmując drugie miejsce w tej samej konkurencji. W zawodach tych rozdzielił na podium Austriaka Michaela Walchhofera oraz Antoine'a Dénériaza z Francji. W kolejnych latach jeszcze wielokrotnie stawał na podium, w tym 29 listopada 2008 roku w Garmisch-Partenkirchen odniósł swoje pierwsze zwycięstwo, wygrywając zjazd. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2006/2007, który ukończył na dwunastej pozycji w klasyfikacji generalnej oraz trzeciej w klasyfikacji zjazdu. W klasyfikacji zjazdu trzecie miejsce zajął także w sezonie 2013/2014, a w sezonie 2009/2010 zdobył Małą Kryształową Kulę a zwycięstwo w klasyfikacji supergiganta.

Największy sukces osiągnął w 2011 roku, kiedy na mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen zdobył złoty medal w supergigancie. Wyprzedził tam bezpośrednio Didiera Cuche ze Szwajcarii oraz Włocha Christofa Innerhofera. Podczas rozgrywanych cztery lata później mistrzostw świata w Åre był czwarty w zjeździe. Walkę o podium przegrał tam ze Szwedem Patrikiem Järbynem o 0,02 sekundy. W 2006 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Turynie, zajmując czwarte miejsce w supergigancie. Tym razem w walce o medal lepszy o 0,10 sekundy był Szwajcar Ambrosi Hoffmann. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Vancouver był między innymi piąty w zjeździe i supergigancie. Brał także udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi w 2014 roku, zajmując dziesiąte miejsce w zjeździe i nie kończąc rywalizacji w supergigancie.

Jego młodszy brat, Stefan Guay, także został narciarzem.

Osiągnięcia

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas zawodów Strata Zwycięzca
4. 18 lutego 2006   Turyn Supergigant 1:30,65 +0,43   Kjetil André Aamodt
5. 15 lutego 2010   Vancouver Zjazd 1:54,31 +0,33   Didier Défago
5. 19 lutego 2010   Vancouver Supergigant 1:30,34 +0,34   Aksel Lund Svindal
16. 23 lutego 2010   Vancouver Gigant 2:37,83 +1,80   Carlo Janka
10. 9 lutego 2014   Soczi Zjazd 2:06,23 +0,81   Matthias Mayer
DSQ 16 lutego 2014   Soczi Supergigant 1:18,14 -   Kjetil Jansrud
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas zawodów Strata Zwycięzca
6. 2 lutego 2003   Sankt Moritz Supergigant 1:38,80 +1,08   Stephan Eberharter
17. 6 lutego 2003   Sankt Moritz Kombinacja 3:18,41 +5,04   Bode Miller
6 8 lutego 2003   Sankt Moritz Zjazd 1:43,54 +1,16   Michael Walchhofer
19. 29 stycznia 2005   Bormio Supergigant 1:27,55 +2,19   Bode Miller
DNS 3 lutego 2005   Bormio Kombinacja 3:19,10 -   Benjamin Raich
22 5 lutego 2005   Bormio Zjazd 1:56,22 +2,06   Bode Miller
6. 6 lutego 2007   Åre Supergigant 1:14,30 +0,65   Patrick Staudacher
4. 11 lutego 2007   Åre Zjazd 1:44,68 +0,99   Aksel Lund Svindal
19. 4 lutego 2009   Val d’Isère Supergigant 1:19,41 +2,98   Didier Cuche
DNF 7 lutego 2009   Val d’Isère Zjazd 2:07,01 -   John Kucera
DNF 9 lutego 2011   Ga-Pa Supergigant 1:38,31 -   Christof Innerhofer
1.  12 lutego 2011   Ga-Pa Zjazd 1:58,41 - -
23. 6 lutego 2013   Schladming Supergigant 1:23,96 +2,34   Ted Ligety
DSQ1 9 lutego 2013   Schladming Zjazd 2:01,32 -   Aksel Lund Svindal
1.  9 lutego 2017   Sankt Moritz Supergigant 1:25,38 - -
2.  12 lutego 2017   Sankt Moritz Zjazd 1:38,91 +0,12   Beat Feuz
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
48. 10 marca 1999   Pra Loup Zjazd 1:08,50 +2,47   Klaus Kröll
20. 11 marca 1999   Pra Loup Supergigant 1:11,87 +1,66   Manfred Gstatter
19. 13 marca 1999   Pra Loup Gigant 1:48,10 +2,56   Christoph Alster
DNF1 14 marca 1999   Pra Loup Slalom 1:34,96 -   Massimiliano Blardone
33. 21 lutego 2000   Québec Zjazd 1:10,77 +2,61   Thomas Graggaber
16. 22 lutego 2000   Québec Supergigant 1:15,69 +1,84   Klaus Kröll
DNS2 26 lutego 2000   Québec Gigant 1:52,09 -   Georg Streitberger
22. 5 lutego 2001   Verbier Zjazd 1:30,23 +2,87   Thomas Graggaber
14. 6 lutego 2001   Verbier Supergigant 1:28,17 +2,86   Christoph Kornberger
9. 8 lutego 2001   Verbier Gigant 2:08,79 +0,75   Hannes Reiter
DNF1 9 lutego 2001   Verbier Slalom 1:25,72 -   Stefan Kogler

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Zwycięstwa w zawodach

edytuj
  1.   Ga-Pa24 lutego 2007 (zjazd)
  2.   Kvitfjell7 marca 2010 (supergigant)
  3.   Ga-Pa11 marca 2010 (supergigant)
  4.   Val Gardena21 grudnia 2013 (zjazd)
  5.   Kvitfjell1 marca 2014 (zjazd)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach

edytuj
  1.   Lake Louise29 listopada 2003 (zjazd) – 2. miejsce
  2.   Beaver Creek1 grudnia 2005 (supergigant) – 2. miejsce
  3.   Val Gardena16 grudnia 2005 (supergigant) – 2. miejsce
  4.   Val Gardena17 grudnia 2005 (zjazd) – 3. miejsce
  5.   Val d’Isère20 stycznia 2007 (zjazd) – 2. miejsce
  6.   Ga-Pa23 lutego 2007 (zjazd) – 3. miejsce
  7.   Kvitfjell10 marca 2007 (zjazd) – 2. miejsce
  8.   Lenzerheide15 marca 2007 (supergigant) – 3. miejsce
  9.   Beaver Creek5 grudnia 2008 (zjazd) – 3. miejsce
  10.   Ga-Pa10 marca 2010 (zjazd) – 3. miejsce[1]
  11.   Val Gardena17 grudnia 2010 (supergigant) – 3. miejsce
  12.   Kvitfjell11 marca 2011 (zjazd) – 2. miejsce
  13.   Ga-Pa28 stycznia 2012 (zjazd) – 2. miejsce
  14.   Chamonix4 lutego 2012 (zjazd) – 3. miejsce
  15.   Val Gardena15 grudnia 2012 (zjazd) – 3. miejsce
  16.   Kitzbühel26 stycznia 2013 (zjazd) – 2. miejsce
  17.   Bormio29 grudnia 2013 (zjazd) – 3. miejsce
  18.   Sankt Moritz16 marca 2016 (zjazd) – 3. miejsce
  19.   Val Gardena16 grudnia 2016 (supergigant) – 3. miejsce
  20.   Kvitfjell26 lutego 2017 (supergigant) – 3. miejsce
  • W sumie (5 zwycięstw, 8 drugich i 12 trzecich miejsc)

Bibliografia

edytuj

Przypisy

edytuj