Kongmin
Kongmin (ur. 1330, zm. 1374) – 31. władca (wang) koreańskiego państwa Koryŏ, panujący w latach 1351–1374. Miał też mongolskie imię – Bajan-Temur (伯顔帖木兒)[1].
| |
 Pieczęć królewska | |
| władca Korei | |
| Okres |
od 1351 |
|---|---|
| Poprzednik |
Ch’ungjŏng |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data urodzenia |
23 maja 1330 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Przyczyna śmierci |
zamach |
| Miejsce spoczynku | |
| Ojciec | |
| Matka |
Hong Kong Wŏn |
| Małżeństwo | |
| Konkubina |
Ban Ya |
| Dzieci | |
Życiorys
edytujWychowywał się w państwie Yuan, ożenił się z mongolską księżniczką Noguk, i po powrocie do kraju objął tron.
Korzystając z kryzysu w państwie Yuan, zaczął antymongolskie jak i wewnętrzne reformy. Domagał się pełnej niezależności Korei. Poprawił status chłopów. Prowadził politykę ekspansji na północ, aby przywrócić Korei tereny mandżurskie, w czym pomagał mu generał Ri Sŏng Gye[2]. Odpierał też łupieżcze ataki Wakō.
Polityka reform Kongmina spotkała się z opozycją bogatych klanów z frakcji pro-mongolskiej. W roku 1365 królowa Noguk, która zawsze wspierała monarchę we wszystkich jego decyzjach, zmarła podczas porodu[3]. Zrozpaczony król utracił dawne zainteresowanie sprawami kraju, co pogłębiło niechęć arystokracji. Po upadku panowania mongolskiego w Chinach (1368), Kongmin uznał Hongwu za jedynego władcę Chin.
W 1374 król Kongmin zginął w zamachu przez własnych strażników. Pomimo tego, tron objął jego 11-letni syn, U (kor. 우).
Przypisy
edytuj- ↑ Koncewicz 2010 ↓, s. 647.
- ↑ Choe 2014 ↓.
- ↑ Jack Weatherford: The secret history of the Mongol queens: how the daughters of Genghis Khan rescued his empire. 2010, s. 127. ISBN 978-0-307-40715-3. OCLC 354817523.
Bibliografia
edytuj- 공민왕. [w:] Doosan Encyclopedia [on-line]. (kor.).
- Lew Koncewicz: Хронология стран Восточной и Центральной Азии. Восточная литература, 2010. ISBN 978-5-02-036350-2. (ros.).
- Choe Byong Hyon: The Annals of King T’aejo: Founder of Korea's Chosŏn Dynasty. Harvard, 2014. ISBN 978-0-674-28130-1. (ang.).