Gozdnica
Gozdnica (do 1946 niem. Freiwaldau[3]) – miasto w Polsce, w województwie lubuskim, w powiecie żagańskim.
miasto i gmina | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Prawa miejskie |
przed 1315 | ||
Burmistrz |
Krzysztof Jarosz | ||
Powierzchnia |
23,88[1] km² | ||
Populacja (31.12.2019) • liczba ludności • gęstość |
| ||
Strefa numeracyjna |
(+48) 68 | ||
Kod pocztowy |
68-130 | ||
Tablice rejestracyjne |
FZG | ||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa lubuskiego | |||
Położenie na mapie powiatu żagańskiego | |||
51°26′20″N 15°05′44″E/51,438889 15,095556 | |||
TERC (TERYT) |
0810011 | ||
SIMC |
0988388 | ||
Urząd miejski ul. Ceramików 268-130 Gozdnica | |||
Strona internetowa | |||
BIP |
Gozdnica uzyskała lokację miejską 9 maja 1556 roku[4], zdegradowana w 1856 roku[5], ponowne nadanie praw miejskich w 1.01.1967 roku[6].
Położenie
edytujPołożona w pobliżu granicy z województwem dolnośląskim, 25 km na płd.-zach. od Żagania i 15 km granicy polsko-niemieckiej, przy drogach wojewódzkich: nr 300 i nr 350, pośród Borów Dolnośląskich nad Czernicą.
Gozdnica leży na historycznym Dolnym Śląsku[7].
Struktura powierzchni
edytujWedług danych z roku 2002[8] Gozdnica ma obszar 23,97 km², w tym:
- użytki rolne: 20%
- użytki leśne: 68% (Bory Dolnośląskie)
Miasto stanowi 2,12% powierzchni powiatu.
Historia
edytujW 1285 Gozdnica otrzymała prawa miejskie. W XVIII w. w osadzie wzniesiony został najstarszy zachowany kościół miasta – kościół Świętego Ducha. W 1413 jako wchodząca w skład „państwa przewoskiego“ została włączona w granice księstwa żagańskiego. W 1556 Ferdynand I Habsburg udzielił miastu przywileju odbywania dwóch jarmarków w ciągu roku. W XVII wieku miasto było niszczone przez wojny i pożary, upadło rzemiosło, w 1752 władze pruskie odebrały Gozdnicy prawa miejskie.
W XIX w. oparciu o obfite złoża iłów wydobywanych m.in. w Kopalni „Gozdnica“ rozwinął się przemysł ceramiczny, po 1885 Gotfryd Sturm uruchomił dwie fabryki produkujące dachówki. Fabryki po II wojnie światowej funkcjonowały pod nazwą Gozdnickie Zakłady Ceramiki Budowlanej, a następnie po połączeniu z Lubskimi Zakładami Ceramiki Budowlanej w Lubsku w l. 1971[9]–1991 jako Lubuskie Przedsiębiorstwa Ceramiki Budowlanej.
W 1896 otwarto linię kolejową do Ruszowa. W latach 1929–1930 zbudowano kościół św. Wawrzyńca. W latach 30. na północ od miasta Luftwaffe wybudowało lotnisko.
21 lutego 1945 do Gozdnicy wkroczyły oddziały Armii Czerwonej, zniszczeniu uległo 30% zabudowy. Następnie stacjonował tu sztab 33 Nyskiego Pułku Piechoty Wojska Polskiego. W 1967 Gozdnica otrzymała prawa miejskie[10]. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa zielonogórskiego.
Według danych z roku 2008[1] miasto miało 3398 mieszkańców.
W referendum w sprawie przystąpienia Polski do Unii Europejskiej dotyczącym wejścia Polski do Unii Europejskiej w gminie zanotowano największy euroentuzjazm (92%)[11].
W 2016 nieznacznie powiększono obszar miasta.
Zabytki
edytuj- Wieża dawnego kościoła parafialnego z 1687, świątynię zburzono w 1876, wieża spłonęła w 1900, rok później została odbudowana[10];
- Ruiny młyna zbudowanego w latach 1684–1699, zniszczonego w 1989 w wyniku pożaru[10];
- kościół św. Wawrzyńca z lat 1929–1930;
Demografia
edytujDane z 30 czerwca 2004[12]:
Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | |||
---|---|---|---|---|---|---|
jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
populacja | 3501 | 100 | 1818 | 51,9 | 1683 | 48,1 |
gęstość zaludnienia (mieszk./km²) |
146,1 | 75,8 | 70,2 |
- Piramida wieku mieszkańców Gozdnicy w 2014 roku[13].
Gospodarka
edytujCeramika materiałów budowlanych[10].
Edukacja
edytuj- Szkoła Podstawowa im. Pierwszych Osadników
- Gimnazjum Publiczne im. Krzysztofa Kamila Baczyńskiego
Sport
edytuj- Miejski Klub Sportowy „Budowlani” Gozdnica założony w 1947 roku:
- piłka nożna – B-klasa
Związki wyznaniowe
edytujW Gozdnicy znajdują się 2 parafie i 2 kościoły parafialne:
Kościół Rzymskokatolicki
edytujKościół Polskokatolicki
edytujZobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b Dane Głównego Urzędu Statystycznego: Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2008 r.). [dostęp 2009-09-23].
- ↑ Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-07-19] .
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ Kurt Britze , Freiwaldau bez. Liegnitz, 1905, s. 12 .
- ↑ Max Reiche , Aus der Geschichte Freiwaldaus, „Niederschlesische Heimatblätter”, 9 lipca 1929, s. 1929 .
- ↑ Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 32-33.
- ↑ Polska. Zarys encyklopedyczny, red. Włodzimierz Kryszewski, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1974, s. 227.
- ↑ Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset. regioset.pl. [dostęp 2010-09-14]. (pol.).
- ↑ Search archives [online], szukajwarchiwach.pl [dostęp 2020-07-23] (ang.).
- ↑ a b c d Waldemar Bena opis do mapy „Bory Dolnośląskie, Przemkowski Park Krajobrazowy”, Wydawnictwo Turystyczne Plan, Jelenia Góra 2004, ISBN 83-88049-83-6
- ↑ Unia zwyciężyła w każdym regionie. rzeczpospolita.pl, 2003-06-10. [dostęp 2011-04-25].
- ↑ Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast. GUS. [dostęp 2010-09-14]. (pol.).
- ↑ Gozdnica w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-09] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
Linki zewnętrzne
edytuj- Oficjalna strona miasta
- Freiwaldau (niem.), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 408 .