Jan de Matha
Jan de Matha, Jan z Mathy lub z Maty[1] (ur. 23 czerwca 1150 w Faucon, zm. 17 grudnia 1213 w Rzymie) – założyciel Zakonu Przenajświętszej Trójcy od Wykupu Niewolników.
 Pomnik Feliksa z Valois oraz Jana z Mathy w Pradze | |
| Data i miejsce urodzenia |
23 czerwca 1150 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 grudnia 1213 |
| Czczony przez | |
| Kanonizacja |
1666 |
| Wspomnienie |
17 grudnia (ryt zwykły), 8 lutego (ryt nadzwyczajny) |
Urodził się w Faucon w Prowansji. Studiował początkowo w Aix-en-Provence, później w Paryżu, gdzie związany był z Opactwem Kanoników Regularnych Św. Wiktora.
W 1193 roku Jan założył nowe stowarzyszenie zakonne. Był to pierwszy zakon redempcyjny – związany z wyzwalaniem chrześcijan, którzy zostali wzięci do niewoli przez Arabów podbijających Afrykę Północną. W 1198 r. papież Innocenty III wydał bullę, która aprobowała założony przez Jana zakon i jego regułę.
Kult Jana de Matha zatwierdzono w 1666 r. przez „kanonizację równoważną”[2].
Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w dies natalis.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Z życia Świętych. „Kuryer dla Wszystkich nr 39/1915”.
- ↑ Co to znaczy kanonizacja równoważna. L’Osservatore Romano, 12 maja 2012. [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-10)].