Kamil Kuzera

polski piłkarz

Kamil Kuzera (ur. 11 marca 1983 w Kielcach) – polski piłkarz grający na pozycji obrońcy, juniorski i młodzieżowy reprezentant kraju. Od 23 listopada 2022 do 31 lipca 2024 roku trener Korony Kielce.

Kamil Kuzera
Data i miejsce urodzenia

11 marca 1983
Kielce

Wzrost

180 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1993–1997 Korona Kielce
1997–1998 GZKS Nowiny
1998 Korona Kielce
1999–2000 Wisła Kraków
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1999–2006 Wisła Kraków 15 (0)
2003–2004 Korona Kielce (wyp.) 22 (3)
2004 Górnik Zabrze (wyp.) 9 (0)
2005–2006 Widzew Łódź (wyp.) 26 (2)
2006–2008 Polonia Warszawa 25 (2)
2009–2015 Korona Kielce 77 (2)
W sumie: 174 (9)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
 Polska U-16
1999  Polska U-17 4 (0)
 Polska U-18
 Polska U-19
 Polska U-20
2001–2005  Polska U-21 7 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2015–2017 Korona II Kielce (asystent)
2017 Korona Kielce (asystent)
2017–2018 Bruk-Bet Termalica Nieciecza (asystent)
2018–2019 Chojniczanka Chojnice (asystent)
2019 Korona Kielce U18 (asystent)
2019–2021 Korona Kielce (asystent)
2020 Korona Kielce (zastępstwo)
2021 Korona Kielce (tymczasowo)
2022 Korona Kielce (tymczasowo)
2022–2024 Korona Kielce
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera klubowa

edytuj

Wychowanek Korony Kielce, w której pierwsze treningi rozpoczął mając dziesięć lat. Następnie występował w GZKS Nowiny i ponownie Koronie[1]. W 1999 trafił do Wisły Kraków. Zadebiutował w niej 2 września w wygranym 2:0 meczu Pucharu Ligi z Ruchem Radzionków[2]. Po raz pierwszy w I lidze wystąpił 8 września 2001 w pojedynku z GKS Katowice[3]. W latach 2001–2003 rozegrał w barwach krakowskiego klubu cztery spotkania w europejskich pucharach[4].

Pod koniec sierpnia 2003 został wypożyczony do Korony Kielce[5]. W sezonie 2003/04 strzelił w jej barwach w rozgrywkach III ligi trzy gole – jednego w meczu z Pogonią Staszów (debiut) oraz dwa w spotkaniu z Resovią[6]. Następnie przebywał na wypożyczeniach w Górniku Zabrze (jesień 2004) i Widzewie Łódź (sezon 2005/06)[7].

W 2006 trafił do Polonii Warszawa, w której zadebiutował 5 sierpnia w meczu z Ruchem Chorzów, natomiast pierwszego gola strzelił 25 marca 2007 w spotkaniu ze Stalą Stalowa Wola. Jesienią 2008 występował w rezerwach warszawskiego klubu[7]. W 2009 przeszedł do Korony Kielce[8]. Przed sezonem 2010/11 został jej kapitanem[9]. 10 września 2011 zdobył swoją pierwszą bramkę w najwyższej klasie rozgrywkowej – strzelił gola w pojedynku ze Śląskiem Wrocław, przyczyniając się do zwycięstwa 2:1[10].

24 kwietnia 2015 zakończył karierę piłkarską jako zawodnik Korony Kielce, obejmując jednocześnie stanowisko skauta świętokrzyskiego klubu[11].

Kariera międzynarodowa

edytuj

W 1999 wraz z reprezentacją do lat 17 wziął udział w mistrzostwach świata w Nowej Zelandii – w turnieju tym zagrał w trzech meczach (we wszystkich w podstawowym składzie)[12].

W maju 2000 uczestniczył z reprezentacją U-16 w mistrzostwach Europy w Izraelu. Występował także w zespołach do lat 19 i 21[13].

Kariera trenerska

edytuj

13 lipca 2015 został asystentem pierwszego trenera rezerw Korony Kielce[14]. 9 stycznia 2017 dołączył do sztabu szkoleniowego pierwszej drużyny Korony, zostając jednym z asystentów Macieja Bartoszka[15]. Współpracował z tym trenerem również w Bruk-Becie Termalice Nieciecza i Chojniczance Chojnice. W 2019 wrócił do Kielc, gdzie pracował jako asystent przy pierwszym zespole. Po zwolnieniu ponownie zatrudnionego w tym klubie Bartoszka, 11 marca 2021 Kuzera został tymczasowym trenerem Korony[16]. Po objęciu przez Dominika Nowaka funkcji trenera Korony, Kamil Kuzera został ponownie asystentem trenera[17].

29 października 2022 został tymczasowym trenerem Korony Kielce, po odsunięciu Leszka Ojrzyńskiego od prowadzenia zespołu. Poprowadził drużynę w dwóch meczach rundy jesiennej Ekstraklasy: przeciwko Lechowi Poznań (2:3) i Widzewowi Łódź (0:1)[18]. 23 listopada 2022 został pierwszym trenerem zespołu, podpisując umowę do końca sezonu 2022/2023[18]. Po 2. kolejce sezonu 2024/2025 Kuzera rozwiązał kontrakt z Koroną za porozumieniem stron[19].

Osiągnięcia

edytuj
Wisła Kraków U-19
Wisła II Kraków
Wisła Kraków

Przypisy

edytuj
  1. Teraz żyję tylko dla nich. korona-kielce.pl. [dostęp 2010-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (pol.).
  2. Wisła Kraków 2 - 0 Ruch Radzionków. 90minut.pl. [dostęp 2011-09-16]. (pol.).
  3. GKS Katowice 1 - 5 Wisła Kraków. 90minut.pl. [dostęp 2011-09-16]. (pol.).
  4. WISŁA KRAKÓW in European Cups. rsssf.com. [dostęp 2011-09-16]. (ang.).
  5. Kamil Kuzera w Koronie Kielce. 90minut.pl. [dostęp 2011-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (pol.).
  6. III liga 2003/2004, grupa: 4 (Świętokrzyskie, Lubelskie, Małopolska, Podkarpacie). 90minut.pl. [dostęp 2011-09-16]. (pol.).
  7. a b Kamil Kuzera. 90minut.pl. [dostęp 2011-09-16]. (pol.).
  8. Kuzera w Koronie. sportowefakty.pl. [dostęp 2011-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-13)]. (pol.).
  9. Kuzi kapitanem Korony!. korona-kielce.pl. [dostęp 2011-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-16)]. (pol.).
  10. Korona Kielce 2 - 1 Śląsk Wrocław. 90minut.pl. [dostęp 2011-09-16]. (pol.).
  11. Kamil Kuzera rozwiązał kontrakt z Koroną. 90minut.pl. [dostęp 2015-08-24]. (pol.).
  12. Kamil KUZERA. fifa.com. [dostęp 2011-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-07)]. (ang.).
  13. Kamil Kuzera. uefa.com. [dostęp 2011-09-16]. (ang.).
  14. Ruszkowski z Kuzerą trenerami rezerw Korony Kielce. echodnia.eu. [dostęp 2015-08-24]. (pol.).
  15. Zmiany w sztabie szkoleniowym. korona-kielce.pl. [dostęp 2017-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-10)]. (pol.).
  16. Bartoszek zwolniony z Korony!. przegladsportowy.pl, 2021-03-11. [dostęp 2021-03-25]. (pol.).
  17. Dominik Nowak trenerem Korony Kielce [online], Korona Kielce [dostęp 2021-06-09] [zarchiwizowane z adresu 2023-06-03] (pol.).
  18. a b Niespodzianki nie było. Kamil Kuzera pierwszym trenerem Korony Kielce [online], www.cksport.pl [dostęp 2022-11-23].
  19. OFICJALNIE: Kamil Kuzera stracił pracę w Ekstraklasie [online], Transfery.info, 31 lipca 2024 [dostęp 2024-07-31] (pol.).

Bibliografia

edytuj