Konrad Ostrowski
Konrad Ostrowski (ur. 6 lutego?/19 lutego 1905 w Kijowie, zm. 30 listopada 1947 w Penn Wood pod Amersham) – polski tancerz i choreograf.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
19 lutego 1905 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 listopada 1947 |
| Miejsce spoczynku |
Cmentarz wojskowy w Aldershot |
| Zawód, zajęcie |
tancerz i choreograf |
Życiorys
edytujW latach 1926–1927 był tancerzem w warszawskim teatrze wodewilowym, a w latach 1928–1929 występował z Lili Larys w kinoteatrze Momus w Warszawie. Opracowywał choreografię do operetek, m.in. do Manewrów jesiennych i Krysi leśniczanki. Około roku 1930 był baletmistrzem rewii w kinoteatrze Hollywood, m.in. Uśmiechnij się kochanie (numery To nasze morze, Jak na plaży, Sweet Marie, Tyle dni, Kochaj mnie)[1]. Występował w Teatrze Starym w Krakowie 25 i 26 kwietnia 1931 w parze z Ireną Topolnicką, gdzie główną atrakcją był Eugeniusz Bodo[2].
Teatr Popularny w Łodzi gościł warszawski teatr Nowości z królową operetek Lucyną Messal i Józefem Redo w lipcu 1932. W tym programie Basia Relska występowała w duecie z Ostrowskim[3].
W sezonie 1936 występował w Teatrze Bagatela w Krakowie. Tańczył m.in. wiedeński walc z Basią Relską. Był też choreografem tej rewii[4]. W 1937 występował wraz z zespołem artystów warszawskich w Teatrze Bagatela w rewii Atak na Kraków[5]. 21 października 1942 Nowy Głos Lubelski informował, że doskonały baletmistrz Konrad Ostrowski oraz primbalerina Irena Topolnicka wykonali na tle zespołu baletowego szereg tańców z doskonałą techniką znamionująca długoletnią rutynę. Występy ich cieszyły się wielkim aplauzem, przy czym taniec - parodia, musiał być powtórzony przy salwach śmiechu[6]. Podczas II wojny światowej współpracował w latach 1940–1944 jako tancerz i baletmistrz z jawnymi teatrami Kometa, Niebieski Motyl, Nowości, Maska i Melodia w Warszawie.
Po zakończeniu II wojny światowej Konrad Ostrowski znalazł się we Włoszech, gdzie w 1946 został tancerzem i choreografem kierowanej przez Feliksa Konarskiego Czołówki Teatralnej Polish Parade[7]. Następnie wraz z żołnierzami 2 Korpusu Polskiego Polskich Sił Zbrojnych znalazł się w Wielkiej Brytanii, gdzie trafił do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia, przeznaczonego do przysposobienia zdemobilizowanych żołnierzy do życia cywilnego. W tym czasie występował również jako tancerz w Balecie Anglo-Polskim. 30 listopada 1947 napisał pożegnalny list i popełnił samobójstwo, wieszając się na gałęzi w lasku w pobliżu obozu polskiego w Penn Wood pod Amersham[8]. 6 grudnia 1947 został pochowany na cmentarzu wojskowym w Aldershot[9][10]. Niektóre źródła błędnie podają, że został rozstrzelany podczas powstania warszawskiego[11][12][13][14].
Przypisy
edytuj- ↑ Uśmiechnij się kochanie" : wielki program letni w 15-tu obrazach, ok. 1930
- ↑ Nowy Dziennik, Kraków, 23 kwietnia 1931, rok XIV, nr. 108, str 4.
- ↑ Ilustrowana Republika, 27 lipca 132, rok XX, nr. 206, str. 10
- ↑ Hallo! Tu miłość...! : rewja w 2 częściach 19 obrazach
- ↑ Nowy Dziennik, Kraków, 30 września 1937, rok XX, nr. 268, str 11.
- ↑ Nowy Głos Lubelski. R. 3, nr 246 (21 października 1942)
- ↑ Polish Parade 1946. Revue, 1946.
- ↑ Samobójstwo tancerza, „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza” 1947, nr 287, s. 4.
- ↑ Konrad Ostrowski (nekrolog), „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza” 1947, nr 288, s. 4.
- ↑ Private Konrad Ostrowski, Find A Grave.
- ↑ Terpsychora i lekkie muzy, Bożena Mamontowicz-Łojek, Polskie Wydawn. Muzyczne, 1972
- ↑ Ludwik Sempoliński: Wielcy artyści małych scen, 1968
- ↑ Pamiętnik teatralny 1963 zeszyty 1-4, s. 188, 189, 193, 197, 203
- ↑ K. Roman: Pamiętniki, rękopis, Instytut Sztuki PAN.
Linki zewnętrzne
edytuj- Konrad Ostrowski na zdjęciach w bibliotece Polona