Ludwik Śledziński
Ludwik Śledziński, ps. Mikołaj[1] (ur. 26 grudnia 1875 w Zduńskiej Woli, zm. w kwietniu 1944) – polski polityk, członek Polskiej Partii Socjalistycznej i Organizacji Bojowej PPS, poseł na Sejm I kadencji z ramienia PPS.
 Portret Ludwika Śledzińskiego ze wspomnień "Jak to było w latach 1905-1908", rok 1931 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci |
kwiecień 1944 |
| Poseł I kadencji Sejmu (II RP) | |
| Okres | |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujDo PPS należał od 1898 roku[2]. Zatrzymany w Łodzi za działalność konspiracyjną 1 kwietnia 1901 roku. Po trzech latach więzienia został skazany na czteroletnie zesłanie do Guberni archangielskiej. Zbiegł z zesłania w 1904 roku[3]. Po powrocie do kraju należał od okręgu siedleckiego PPS, następnie (od maja 1905 roku) był członkiem lubelskiego Okręgowego Komitetu Robotniczego[2], a od grudnia 1905 roku płockiego Okręgowego Komitetu Robotniczego[4]. We wszystkich okręgach był odpowiedzialny za pracę partyjną na wsi, w szczególności wśród robotników zatrudnionych w cukrowaniach. Pod pseudonimem "Mikołaj" był członkiem Organizacji Techniczno-Bojowej PPS. Dowodził akcją ekspropriacyjną w Wysokiem Mazowieckim - grupa bojowców dokonała napadu na kasę powiatową i zdobyła około 480 tys. rubli z przeznaczeniem na działalność partyjną, zakup broni i amunicji[5].
Ponownie schwytany w Łowiczu. Skazany przez sąd wojenny na 10 lat katorgi w Tobolsku i Aleksandrowsku. Uwolniony w wyniku rewolucji lutowej 1917, w Irkucku, gdzie przebywał w miejscu osiedlenia. Po rewolucji był członkiem polskiej rady gminnej w Irkucku i delegatem do miast we wschodniej Syberii. Działał w Zjednoczeniu Polskich Socjalistów i reprezentował je w irkuckiej Radzie Delegatów Robotniczych.
W wyborach parlamentarnych w 1922 wybrany do Sejmu z Okręgu nr 11 Łowicz. Był działaczem Ligi Obrony Praw Człowieka i Obywatela, Stowarzyszenia b. Więźniów Politycznych oraz Stowarzyszenia Wolnomyślicieli Polskich.
W trakcie okupacji niemieckiej działał w PPS-WRN. Aresztowany i rozstrzelany w kwietniu 1944. Odznaczony Krzyżem Niepodległości z Mieczami.
Przypisy
edytuj- ↑ Ludwik Śledziński, Jak to było w latach 1905-1908: wspomnienia o powstaniu Organizacji Związku Zaw. Robotników Cukrowni b. Królestwa Polskiego., Warszawa 1931.
- ↑ a b Witold Trzciński, Czerwony Lublin w r. 1905, „Kronika Ruchu Rewolucyjnego w Polsce”, 1935, R.1 (Nr 3), Zarząd Główny Stowarzyszenia Byłych Więźniów Politycznych, s. 165.
- ↑ Jak to było w latach 1905-1908 (fragment) [online], Lewicowo.pl [dostęp 2015-12-26].
- ↑ Początki i rozwój działalności płockiej organizacji PPS do 1919 r. (w stulecie powstania), cz. I, [w:] Michał Sokolnicki, Notatki Płockie, 2000, s. 30.
- ↑ Idea powstania i walki zbrojnej w okresie wojny rosyjsko-japońskiej 1904-1905 i po wybuchu rewolucji 1905 roku, [w:] Janusz Wojtasik, Idea walki zbrojnej o niepodległość Polski 1864-1907, Wojskowy Instytut Historyczny im. Wandy Wasilewskiej, 1985, s. 188, ISBN 83-11-07254-X.
Bibliografia
edytuj- Jacek Czajowski, Jacek M. Majchrowski: Sylwetki polityków drugiej Rzeczypospolitej. Kraków: Wydawnictwo ZNAK, 1987. ISBN 83-7006-170-2.
- Tadeusz i Witold Rzepeccy, Sejm i Senat 1922–1927: podręcznik dla wyborców, zawierający wyniki wyborów w powiatach, okręgach, województwach, podobizny senatorów i posłów sejmowych oraz mapy poglądowe, Warszawa 1923
Linki zewnętrzne
edytuj- Ludwik Śledziński – publikacje w bibliotece Polona