Marcin Nurowski
Marcin Daniel Nurowski (ur. 7 września 1934 w Lublinie, zm. 21 lipca 2017[1] w Warszawie) – polski prawnik i ekonomista, historyk, dyplomata, wiceprezydent Warszawy (1988), wiceminister handlu wewnętrznego i usług (1981–1988) oraz minister rynku wewnętrznego (1988–1989).
| Data i miejsce urodzenia |
7 września 1934 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 lipca 2017 |
| Minister rynku wewnętrznego | |
| Okres |
od 14 października 1988 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Wiceprezydent Warszawy | |
| Okres |
od 1988 |
| Przynależność polityczna |
Stronnictwo Demokratyczne |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujSyn Czesława i Janiny Nurowskich. Ukończył studia historyczne (1958[2]) i prawne na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1957 związany ze Stronnictwem Demokratycznym. Podjął pracę w Centralnej Komisji ds. Kół Młodych SD jako jej sekretarz. Od 1965 był zatrudniony w Komitecie Drobnej Wytwórczości w charakterze naczelnika wydziału, następnie wicedyrektora departamentu, później był m.in. głównym specjalistą w Ministerstwie Handlu Wewnętrznego i Usług. Od 1977 ponownie pracował w Centralnym Komitecie SD, gdzie kierował Centralnym Ośrodkiem Kształcenia Kadr SD.
W grudniu 1981 objął tekę wiceministra handlu wewnętrznego i usług w rządzie Wojciecha Jaruzelskiego (na stanowisku pozostał do 1988). W 1988 przez kilka miesięcy był wiceprezydentem Warszawy, po czym został mianowany ministrem rynku wewnętrznego w rządzie Mieczysława Rakowskiego (od października 1988 do września 1989). Po dwuletniej przerwie w pracy objął w 1992 posadę dyrektora spółdzielni rzemieślniczej w Otwocku (do 1994), następnie był radcą ambasady RP w Tallinnie i kierownikiem Wydziału Handlowo-Ekonomicznego placówki (do 2000).
Opublikował kilka książek, kilkaset artykułów prasowych (dotyczących prawa, ekonomii oraz historii regionalnej), był także inicjatorem powstania słownika polsko-estońskiego. W 2005 ukazała się jego książka poświęcona Szymonowi Askenazemu.
Odznaczony m.in. Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Brat Piotra Nurowskiego.
Pochowany na cmentarzu parafialnym w Zawichoście[3].
Wybrane publikacje
edytuj- (oprac. Marcin Nurowski, Andrzej Szablewski), Drobna wytwórczość, Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 1982
- (wraz z Weroniką Mikołajczuk, Marianem Zarzyckim), Litwa, Łotwa, Estonia: poradnik eksportera artykułów rolno-spożywczych, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego. Centrum Naukowo-Wdrożeniowe, Warszawa 2000.
- Szymon Askenazy: wielki Polak wyznania mojżeszowego, Warszawa 2005.
Przypisy
edytuj- ↑ Marcin Nurowski, Warszawa, 25.07.2017 - nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2018-01-15] (pol.).
- ↑ Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945-2000, wyd. Arkadiusz Wingert, Kraków 2010, s. 181
- ↑ Cmentarz Parafialny w Krakowie. confraternitas gostomianum. [dostęp 2021-03-07].
Bibliografia
edytuj- Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 1582
- Życie Warszawy z 15 października 1988
- Wykaz publikacji w katalogu Biblioteki Narodowej
- Biogram na stronie Collegium Gostomianum w Sandomierzu. lo1.sandomierz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-05)].