Wikipedia

Maria Walliser

szwajcarska narciarka alpejska

Maria Walliser (ur. 27 maja 1963 w Mosnang) – szwajcarska narciarka alpejska, trzykrotna medalistka olimpijska, czterokrotna medalistka mistrzostw świata oraz dwukrotna zdobywczyni Pucharu Świata.

Maria Walliser
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 maja 1963
Mosnang

Klub

SC Libingen

Wzrost

168 cm

Debiut w PŚ

Sezon 1979/1980

Pierwsze punkty w PŚ

3.12 1980, Val d’Isère (9. miejsce – zjazd)

Pierwsze podium w PŚ

8.02 1981, Zwiesel
(2. miejsce – kombinacja)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Igrzyska olimpijskie
srebro Sarajewo 1984 narciarstwo alpejskie
(zjazd)
brąz Calgary 1988 narciarstwo alpejskie
(slalom gigant)
brąz Calgary 1988 narciarstwo alpejskie
(kombinacja)
Mistrzostwa świata
złoto Crans-Montana 1987 zjazd
złoto Crans-Montana 1987 supergigant
złoto Vail 1989 zjazd
brąz Crans-Montana 1987 slalom gigant
Puchar Świata
Kryształowa Kula
1985/1986
Kryształowa Kula
1986/1987
2. miejsce
1988/1989
3. miejsce
1984/1985
Puchar Świata (zjazd)
Mała Kryształowa Kula
1983/1984
Mała Kryształowa Kula
1985/1986
2. miejsce
1982/1983
2. miejsce
1984/1985
2. miejsce
1986/1987
2. miejsce
1988/1989
3. miejsce
1987/1988
Puchar Świata (gigant)
Mała Kryształowa Kula
1986/1987
3. miejsce
1988/1989
Puchar Świata (supergigant)
Mała Kryształowa Kula
1986/1987
Puchar Świata (kombinacja)
Mała Kryształowa Kula
1985/1986
3. miejsce
1984/1985
Multimedia w Wikimedia Commons

Kariera

edytuj

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała w sezonie 1979/1980, jednak pierwsze punkty wywalczyła 3 grudnia 1980 roku w Val d’Isère, zajmując dziewiąte miejsce w zjeździe. W kolejnych startach wielokrotnie plasowała się w pierwszej dziesiątce, w tym 8 lutego 1981 roku w Zwiesel po raz pierwszy stanęła na podium, zajmując drugie miejsce w kombinacji. W zawodach tych wyprzedziła ją tylko Hanni Wenzel z Liechtensteinu, a trzecie miejsce zajęła Christin Cooper z USA. W sezonie 1980/1981 na podium stanęła także 24 marca 1981 roku w Wangs, gdzie była trzecia w slalomie. W klasyfikacji generalnej zajęła ostatecznie dwunaste miejsce. Podobne wyniki osiągnęła w sezonie 1981/1982, który ukończyła na siedemnastej pozycji. Na podium stawała dwukrotnie: 13 lutego 1982 roku w Arosa była trzecia w zjeździe, a dzień później w tej samej konkurencji zajęła drugie miejsce. Na przełomie stycznia i lutego 1982 roku brała udział w mistrzostwach świata w Schladming, gdzie jej najlepszym wynikiem było jedenaste miejsce w kombinacji. W zawodach tych wygrała zjazd do kombinacji, jednak w slalomie uzyskała dopiero dziewiętnasty wynik i ostatecznie uplasowała się tuż poza czołową dziesiątką.

Sezon 1982/1983 zajęła od zajęcia trzeciego miejsca w zjeździe 7 grudnia 1982 roku w Val d’Isère. Następnie 21 stycznia w Megève odniosła pierwsze pucharowe zwycięstwo, wygrywając bieg zjazdowy. Ponadto w tej konkurencji wygrała także 5 lutego w Sarajewie, 5 marca Mont-Tremblant była druga, a 18 marca 1983 roku w Furano zajęła trzecie miejsce w gigancie. W klasyfikacji generalnej była piąta, a w klasyfikacji zjazdu zajęła drugie miejsce, przegrywając tylko ze swą rodaczką, Doris de Agostini. Pięciokrotnie na podium stawała także w sezonie 1983/1984, który ukończyła na ósmym miejscu. W najlepszej trójce plasowała się: 8 grudnia w Val d’Isère wygrywając zjazd, 21 grudnia w Haus, 7 stycznia w Puy-Saint-Vincent i 13 stycznia w Bad Gastein zajmowała trzecie miejsce, a 21 stycznia 1984 roku w Verbier ponownie wygrała zjazd. Wyniki te dały jej Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji zjazdu. Podczas igrzysk olimpijskich w Sarajewie wywalczyła swój pierwszy medal na arenie międzynarodowej. W biegu zjazdowym zajęła drugie miejsce, rozdzielając na podium swą rodaczkę Michelę Figini oraz Olgę Charvatovą z Czechosłowacji. Na tej samej imprezie wystąpiła także w gigancie, jednak nie ukończyła pierwszego przejazdu.

Z rozgrywanych w 1985 roku mistrzostw świata w Bormio wróciła bez medalu. W zjeździe zajęła tam szóste miejsce, a w gigancie uplasowała się dwie pozycje niżej. Wygrała zjazd do kombinacji, jednak w slalomie uzyskała 22. wynik i ostatecznie zajęła 21. miejsce. W zawodach pucharowych jedenaście razy stawała na podium, odnosząc przy tym zwycięstwo 8 marca 1985 roku w Banff, gdzie była najlepsza w zjeździe. Sezon 1984/1985 ukończyła na trzeciej pozycji w klasyfikacji generalnej, ulegając tylko dwóm innym Szwajcarkom: Micheli Figini i Brigitte Oertli. Była także druga w klasyfikacji zjazdu oraz trzecia w kombinacji.

Przez dwa kolejne sezony Walliser zdobywała Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. W tym czasie łącznie 29. razy stawała na podium tego cyklu, w tym trzynaście razy zwyciężając. Najlepsza była 11 i 12 stycznia 1986 roku w Bad Gastein (zjazd i kombinacja), 5 lutego Valzoldana (gigant), 1 marca w Furano (zjazd), 8 i 9 maca 1986 roku w Sunshine (zjazd i kombinacja), 14 grudnia 1986 roku w Val d’Isère (supergigant), 20 grudnia 1986 roku w Valzoldana (gigant), 6 stycznia 1987 roku w Saalbach (supergigant), 18 stycznia w Bischofswiesen i 27 lutego Zwiesel (gigant), 15 marca w Vail (supergigant) oraz 22 marca 1987 roku w Sarajewie (gigant). Dzięki temu w sezonie 1985/1986 była najlepsza w klasyfikacjach zjazdu i kombinacji, a rok później zwyciężyła w klasyfikacjach giganta i supergiganta, a w zjeździe była druga. W lutym 1987 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Crans-Montana, gdzie w czterech startach zdobyła trzy medale. Szwajcarka zwyciężyła tam w zjeździe i supergigancie, a w gigancie zajęła trzecie miejsce, plasując się za rodaczką Vreni Schneider i Mateją Svet z Jugosławii.

Najważniejszym punktem sezonu 1987/1988 były igrzyska olimpijskie w Calgary. Starty rozpoczęła od zajęcia czwartego miejsca w biegu zjazdowym, w którym walkę o podium przegrała o 0,27 sekundy z Kanadyjką Karen Percy. Następnie wywalczyła brązowy medal w kombinacji. Po zjeździe do kombinacji zajmowała drugie miejsce, tracąc do prowadzącej Francuzki Carole Merle 0,52 sekundy. W slalomie uzyskała jedenasty wynik, co dało jej jednak trzeci łączny czas, za Austriaczką Anitą Wachter i Brigitte Oertli. Dzień później była szósta w supergigancie, a w swoim ostatnim olimpijskim starcie zajęła trzecie miejsce w gigancie. W konkurencji tej uzyskiwała kolejno szósty i czwarty wynik przejazdów; wyprzedziły ją tylko Vreni Schneider oraz Christa Kinshofer z RFN. W zawodach pucharowych sezonu 1987/1988 na podium stanęła tylko trzy razy: 4 grudnia w Val d’Isère i 16 stycznia w Zinal wygrywała zjazd, a 6 stycznia 1988 roku w Tignes zajęła drugie miejsce w gigancie. W klasyfikacji generalnej była tym razem siódma, a w zjeździe zajęła trzecie miejsce.

Ostatni medal zdobyła na mistrzostwach świata w Vail w 1989 roku, zwyciężając w zjeździe. W zawodach tych wyprzedziła Karen Percy o 1,50 sekundy i Karin Dedler z RFN o 1,51 sekundy. Na tych samych mistrzostwach zajmowała także czwarte miejsce w gigancie i supergigancie. Najpierw walkę o podium przegrała z Mateją Svet o 0,13 sekundy, a następnie z Michaelą Gerg z RFN o 0,19 sekundy. W zawodach PŚ na podium znalazła się dziesięć razy, przy czym zwyciężała w zjeździe 15 grudnia w Altenmarkt i 19 stycznia w Tignes oraz w gigancie 4 marca 1989 roku w Furano. W klasyfikacji generalnej była druga za Vreni Schneider, drugie miejsce zajęła także w klasyfikacji zjazdu, a w gigancie była trzecia. Startowała także w sezonie 1989/1990, który ukończyła na czwartej pozycji. Na podium plasowała się pięć razy, w tym 9 grudnia w Steamboat Springs i 13 stycznia 1990 roku w Haus i wygrywała zjazd. Triumf w Haus był jej ostatnim zwycięstwem na arenie międzynarodowej. Ostatni raz na podium zawodów pucharowych znalazła się niecały miesiąc później, 11 lutego 1990 roku w Meribel, zajmując trzecie miejsce w supergigancie. W sezonie tym zajęła ponadto piąte miejsce w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta, szóste w gigancie i siódme w kombinacji. W marcu 1990 roku zakończyła karierę.

Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw Szwajcarii, w tym sześć złotych: w gigancie w 1985 roku, zjeździe w 1987 roku, supergigancie w 1990 roku oraz kombinacji w latach 1985, 1986 i 1987. W 1986 roku otrzymała nagrodę Skieur d’Or, przyznawaną przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Dziennikarzy Narciarskich[1]. W latach 1986–1987 była wybierana sportsmenką roku w Szwajcarii.

Osiągnięcia

edytuj

Igrzyska olimpijskie

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
DNF 13 lutego 1984   Sarajewo Gigant 2:20,98 -   Debbie Armstrong
3.  16 lutego 1984   Sarajewo Zjazd 1:13,36 +0,05   Michela Figini
4. 19 lutego 1988   Calgary Zjazd 1:25,86 +1,03   Marina Kiehl
3.  21 lutego 1988   Calgary Kombinacja 29,25 pkt +22,03 pkt   Anita Wachter
6. 22 lutego 1988   Calgary Supergigant 1:19,03 +1,45   Sigrid Wolf
3.  24 lutego 1988   Calgary Gigant 2:06,49 +1,23   Vreni Schneider

Mistrzostwa świata

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
11. 31 stycznia 1982   Schladming Kombinacja 8,99 pkt +66,75 pkt   Erika Hess
12. 4 lutego 1982   Schladming Zjazd 1:37,47 +1,47   Gerry Sorensen
6. 3 lutego 1985   Bormio Zjazd 1:26,96 +1,80   Michela Figini
21.[2] 4 lutego 1985   Bormio Kombinacja 18,72 pkt +126,51 pkt   Erika Hess
8. 6 lutego 1985   Bormio Gigant 2:18,53 +1,58   Diann Roffe
DSQ[3] 30 stycznia 1987   Crans-Montana Kombinacja 15,32 pkt -   Erika Hess
1.  1 lutego 1987   Crans-Montana Zjazd 1:43,80 - -
1.  3 lutego 1987   Crans-Montana Supergigant 1:19,17 - -
3.  5 lutego 1987   Crans-Montana Gigant 2:21,22 +2,29   Vreni Schneider
1.  5 lutego 1989   Vail Zjazd 1:46,50 - -
4. 8 lutego 1989   Vail Supergigant 1:19,46 +0,23   Ulrike Maier
4. 11 lutego 1989   Vail Gigant 2:29,37 +2,68   Vreni Schneider

Puchar Świata

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Zwycięstwa w zawodach

edytuj
  1.   Megève – 21 stycznia 1983 (zjazd)
  2.   Sarajewo – 5 lutego 1983 (zjazd)
  3.   Val d’Isère – 8 grudnia 1983 (zjazd)
  4.   Verbier – 21 stycznia 1984 (zjazd)
  5.   Banff – 8 marca 1985 (zjazd)
  6.   Bad Gastein – 11 stycznia 1986 (zjazd)
  7.   Bad Gastein – 12 stycznia 1986 (kombinacja)
  8.   Valzoldana – 5 lutego 1986 (gigant)
  9.   Furano – 1 marca 1986 (zjazd)
  10.   Sunshine – 8 marca 1986 (zjazd)
  11.   Sunshine – 9 marca 1986 (kombinacja)
  12.   Val d’Isère – 14 grudnia 1986 (supergigant)
  13.   Valzoldana – 20 grudnia 1986 (gigant)
  14.   Saalbach – 6 stycznia 1987 (supergigant)
  15.   Bischofswiesen – 18 stycznia 1987 (gigant)
  16.   Zwiesel – 27 lutego 1987 (gigant)
  17.   Vail – 15 marca 1987 (supergigant)
  18.   Sarajewo – 22 marca 1987 (gigant)
  19.   Val d’Isère – 4 grudnia 1987 (zjazd)
  20.   Zinal – 16 stycznia 1988 (zjazd)
  21.   Altenmarkt – 15 grudnia 1988 (zjazd)
  22.   Tignes – 19 stycznia 1989 (zjazd)
  23.   Furano – 4 marca 1989 (gigant)
  24.   Steamboat Springs – 9 grudnia 1989 (zjazd)
  25.   Haus – 13 stycznia 1990 (zjazd)
  • 25 zwycięstw pucharowych (14 zjazdów, 6 gigantów, 3 supergiganty i 2 kombinacje).

Pozostałe miejsca na podium

edytuj
  1.   Pfronten – 8 lutego 1981 (kombinacja) – 2. miejsce
  2.   Wangs – 24 marca 1981 (slalom) – 3. miejsce
  3.   Arosa – 13 lutego 1982 (zjazd) – 3. miejsce
  4.   Arosa – 14 lutego 1982 (zjazd) – 2. miejsce
  5.   Val d’Isère – 7 grudnia 1982 (zjazd) – 3. miejsce
  6.   Mont-Tremblant – 5 marca 1983 (zjazd) – 2. miejsce
  7.   Furano – 18 marca 1983 (gigant) – 3. miejsce
  8.   Haus – 21 grudnia 1983 (zjazd) – 3. miejsce
  9.   Puy-Saint-Vincent – 7 stycznia 1984 (zjazd) – 3. miejsce
  10.   Bad Gastein – 13 stycznia 1984 (zjazd) – 3. miejsce
  11.   Davos – 8 grudnia 1984 (supergigant) – 2. miejsce
  12.   Madonna di Campiglio – 15 grudnia 1984 (gigant) – 2. miejsce
  13.   Santa Caterina – 9 stycznia 1985 (kombinacja) – 3. miejsce
  14.   Bad Kleinkirchheim – 10 stycznia 1985 (zjazd) – 3. miejsce
  15.   Bad Kleinkirchheim – 11 stycznia 1985 (kombinacja) – 2. miejsce
  16.   Pfronten – 13 stycznia 1985 (supergigant) – 3. miejsce
  17.   Vail – 2 marca 1985 (zjazd) – 3. miejsce
  18.   Vail – 3 marca 1985 (gigant) – 3. miejsce
  19.   Arosa – 8 marca 1985 (kombinacja) – 3. miejsce
  20.   Banff – 9 marca 1985 (zjazd) – 3. miejsce
  21.   Sestriere – 12 grudnia 1985 (kombinacja) – 3. miejsce
  22.   Val d’Isère – 12 grudnia 1985 (zjazd) – 3. miejsce
  23.   Val d’Isère – 13 grudnia 1985 (zjazd) – 2. miejsce
  24.   Maribor – 6 stycznia 1986 (kombinacja) – 2. miejsce
  25.   Puy-Saint-Vincent – 17 stycznia 1986 (supergigant) – 2. miejsce
  26.   Crans-Montana – 2 lutego 1986 (zjazd) – 2. miejsce
  27.   Sunshine – 9 marca 1986 (gigant) – 2. miejsce
  28.   Vail – 15 marca 1986 (zjazd) – 3. miejsce
  29.   Waterville Valley – 6 grudnia 1986 (gigant) – 2. miejsce
  30.   Val d’Isère – 12 grudnia 1986 (zjazd) – 2. miejsce
  31.   Val d’Isère – 13 grudnia 1986 (zjazd) – 2. miejsce
  32.   Saalbach – 5 stycznia 1987 (gigant) – 3. miejsce
  33.   Mellau – 10 stycznia 1987 (zjazd) – 2. miejsce
  34.   Pfronten – 16 stycznia 1987 (zjazd) – 3. miejsce
  35.   Megève – 13 lutego 1987 (gigant) – 3. miejsce
  36.   Vail – 14 marca 1987 (zjazd) – 3. miejsce
  37.   Tignes – 6 stycznia 1988 (gigant) – 2. miejsce
  38.   Schwarzenberg – 6 stycznia 1989 (gigant) – 3. miejsce
  39.   Grindelwald – 13 stycznia 1989 (zjazd) – 3. miejsce
  40.   Grindelwald – 14 stycznia 1989 (supergigant) – 3. miejsce
  41.   Tignes – 21 stycznia 1989 (gigant) – 3. miejsce
  42.   Lake Louise – 18 lutego 1989 (zjazd) – 2. miejsce
  43.   Lake Louise – 19 lutego 1989 (zjazd) – 2. miejsce
  44.   Steamboat Springs – 24 lutego 1989 (zjazd) – 2. miejsce
  45.   Maribor – 20 stycznia 1990 (gigant) – 3. miejsce
  46.   Méribel – 10 lutego 1990 (supergigant) – 2. miejsce
  47.   Méribel – 11 lutego 1990 (supergigant) – 3. miejsce

Bibliografia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Skieur d'Or Award (ang.)
  2. ↑ alpineskiworld.net: 31.01-04.02.1985. Bormio Alpine Combined, women (ang.)
  3. ↑ alpineskiworld.net: 29-30.01.1987. Crans-Montana Alpine Combined, women (ang.)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maria_Walliser&oldid=74565316”