Marian Kołodziej

polski scenograf teatralny i filmowy

Marian Kołodziej (ur. 6 grudnia 1921 w Raszkowie, zm. 13 października 2009 w Gdańsku[1]) – polski artysta plastyk, scenograf teatralny i filmowy.

Marian Kołodziej
Ilustracja
Autor rysunku: Edward Knapczyk
Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1921
Raszków

Data i miejsce śmierci

13 października 2009
Gdańsk

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

plastyka, scenografia

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Odznaka Nagrody Państwowej Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Życie i twórczość

edytuj

Urodził się w rodzinie Michała i Pelagii Kołodziejów[2]. Przed II wojną światową uczył się w Gimnazjum Męskim im. Piłsudskiego w Ostrowie Wielkopolskim.

W 1940 został jednym z pierwszych więźniów niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz (numer obozowy 432)[3]. Do 1945 był więziony jeszcze w Groß-Rosen, Buchenwaldzie, Sachsenhausen i Mauthausen-Gusen. Wyzwolony 5 maja 1945 przez amerykańskie wojska gen. George'a Pattona[2].

Po wojnie ukończył studia na wydziale scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Brał udział w zajęciach z grafiki i malarstwa. Jego mistrzem był profesor Karol Frycz. Po ukończeniu studiów podjął pracę w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, gdzie pracował do czasu przejścia na emeryturę. Dla Teatru Wybrzeże zrealizował blisko 200 scenografii. Realizował również scenografię dla innych teatrów w Polsce, m.in. dla sztuk reżyserowanych przez Adama Hanuszkiewicza, Kazimierza Kutza, Stanisława Różewicza oraz dla filmów Westerplatte, Krzyż Walecznych i innych.

 
Ołtarz papieski projektu Mariana Kołodzieja, obecnie znajdujący się w gdańskim Matemblewie
 
„Klisze pamięci” w Harmężach

Był twórcą ołtarza papieskiego w Gdańsku podczas pielgrzymek papieża Jana Pawła II w latach 1987 i 1999. W 1997 został Honorowym Obywatelem Miasta Gdańska. W ostatnich latach w swojej twórczości zaczął poruszać tematykę obozową. Stworzył cykle prac, odwołujących się do osobistych przeżyć z pobytu artysty w KL Auschwitz-Birkenau, których stała wystawa pt. „Klisze pamięci – labirynty” znajduje się we franciszkańskim Centrum św. Maksymiliana w Harmężach k. Oświęcimia[4].

W 2004 w Nadbałtyckim Centrum Kultury przedstawił wystawę cyklu portretów „A to Polska właśnie. Theatrum Mariana Kołodzieja”, przedstawiających znanych polityków, biznesmenów i artystów, pokazując ich w krzywym subiektywnym zwierciadle swojej sztuki.

Był żonaty z Haliną Słojewską, aktorką Teatru Wybrzeże.

13 października 2009 w wieku 88 lat zmarł w szpitalu w Gdańsku. 23 października 2009 prochy artysty spoczęły w podziemiach kościoła oo. franciszkanów pw. Matki Bożej Niepokalanej w Harmężach[5].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Źródło:[2][7].

Nagrody i wyróżnienia

edytuj
  • wyróżnienie na Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych za scenografię do sztuki W stoczni Rybarskiego w Teatrze Wybrzeże w Gdyni (1951)
  • nagroda na X FTPP w Toruniu za scenografię do przedstawienia Poczwórka Sławomira Mrożka w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1968)
  • nagroda na XI FTPP w Toruniu za scenografię do przedstawień Teatru Wybrzeże w Gdańsku: Tragedia o Bogaczu i Łazarzu, Ostatnie dobranoc Armstronga
  • „Order Stańczyka” - nagroda miesięcznika „Litery” za scenografię do spektaklu telewizyjnego Panna Julia Strindberga (1969)[2]
  • nagroda na XIII FTPP w Toruniu za scenografię do przedstawienia Maleńka Alicja Edwarda Albee'go w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1971)
  • Nagroda Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku za upowszechnianie kultury (1971)
  • Nagroda widzów im. Iwo Galla w Gdańsku dla najlepszego scenografa (1973, 1977)
  • nagroda na XV FTPP w Toruniu za scenografię do przedstawienia Helena z Teatru Wybrzeże w Gdańsku (1973)
  • Nagroda Państwowa II stopnia w dziedzinie scenografii (1973)[2]
  • nagroda na XVI FTPP w Toruniu za scenografię do przedstawienia Sen Felicji Kruszewskiej w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1974)
  • nagroda Ministra Kultury i Sztuki za twórczość artystyczną w dziedzinie scenografii (1974)
  • nagroda na I Opolskich Konfrontacjach Teatralnych za scenografię do Beniowskiego Juliusza Słowackiego w reżyserii Adama Hanuszkiewicza w Teatrze Narodowym w Warszawie (1975)
  • nagroda XVII FTPP w Toruniu za scenografię do przedstawienia Cyganeria warszawska z Teatru Wybrzeże w Gdańsku (1975)
  • Nagroda Teatralna Wojewody Gdańskiego za scenografię do Sonaty Belzebuba Stanisława Ignacego Witkiewicza w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1980)
  • Nagroda Teatralna Wojewody Gdańskiego za scenografię do przedstawień Kolęda-nocka i Słowik Ernesta Brylla w Teatrze Muzycznym w Gdyni (1981)
  • „Złota Maska” (Śląsk) za scenografię do Czarodziejskiego fletu Wolfganga Amadeusza Mozarta w Operze Śląskiej w Bytomiu (1982)
  • Nagroda Ministra Kultury i Sztuki za twórczość artystyczną w dziedzinie scenografii (1983, nie przyjęta)
  • Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za wybitne osiągnięcia w dziedzinie scenografii teatralnej (1985)
  • Nagroda Wojewody Gdańskiego za całokształt twórczości (1991)
  • Nagroda Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” (1995)[8]
  • Nagroda Teatralna Wojewody Gdańskiego za rok 1995 za całokształt twórczości w związku z 50-leciem Teatru Wybrzeże (1996)
  • Statuetka Gryfa Pomorskiego - Pomorska Nagroda Artystyczna za autorski projekt i realizację ołtarza papieskiego na sopockim hipodromie oraz Nagroda Publiczności (2000)
  • Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (2000)[9]
  • Laureat Laureatów XXX edycji Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” (2002)[8]
  • Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury za całokształt pracy artystycznej (2004)[9]
  • Gdańszczanin Roku 2007 (2008)

Źródło:[7].

Upamiętnienie

edytuj

W 2010 jedna z ulic w Gdańsku została nazwana imieniem Mariana Kołodzieja. 12 października 2015 na ścianie domu przy ul. Mariackiej 11/13 (gdzie mieszkał i tworzył Marian Kołodziej) odsłonięto tablicę pamiątkową. 12 listopada 2021 został patronem gdańskiego tramwaju Pesa Jazz Duo 128 NG nr 1079[10]. W 2021 powstał film dokumentalny Marian Kołodziej. Tajemnica Artysty w reżyserii Anny Marii Mydlarskiej[2].

Linki zewnętrzne

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Zmarł Marian Kołodziej. Wprost 24, 2009-10-14. [dostęp 2009-10-14].
  2. a b c d e f KOŁODZIEJ MARIAN, artysta plastyk, scenograf, honorowy obywatel Gdańska, patron gdańskiej ulicy – Encyklopedia Gdańska [online], gdansk.gedanopedia.pl [dostęp 2024-10-30].
  3. Marian Kołodziej, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2009-10-14].
  4. „Klisze pamięci - labirynty” Mariana Kołodzieja. [dostęp 2020-02-03].
  5. Pogrzeb Mariana Kołodzieja [online], dziennikbaltycki.pl, 19 listopada 2009 [dostęp 2009-11-19].
  6. Lista laureatów Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis [online], Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego [dostęp 2024-10-30] (pol.).
  7. a b Marian Kołodziej, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2024-10-30].
  8. a b Laureaci Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” [online], bip.gdansk.pl [dostęp 2024-10-30].
  9. a b Laureaci Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury [online], Gdańsk - oficjalny portal miasta [dostęp 2024-10-30] (pol.).
  10. Gdańsk. Marian Kołodziej patronem tramwaju | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [dostęp 2023-06-13] (pol.).