Marian Suda
Marian Wincenty Suda (ur. 8 września 1900, zm. 30 marca 1943 w Murnau) – major piechoty Wojska Polskiego.
| |
 major piechoty
| |
| Data urodzenia |
8 września 1900 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 marca 1943 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1943 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
adiutant |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujUrodził się 8 września 1900 jako syna Wincentego[1][2]. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1921 i był zweryfikowany z lokatą 7 w 1923[3] oraz w 1924[4], z lokatą 6 w 1928[5]. Był oficerem 2 pułku strzelców podhalańskich w Sanoku w 1923[6]; w 1924 nadetatowym[7] i wówczas służył jako adiutant w Batalionie Szkolnym Piechoty nr 10[8], następnie był oficerem w 1928[9]. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 i lokatą 168 w korpusie oficerów piechoty w 1932[10]. W czerwcu 1935 nadal pełnił służbę w 2 psp[11][12]. Podczas służby kierował Towarzystwem Narciarskim 2 psp w Sanoku (organizującym m.in. kursy narciarskie w Łupkowie)[13].
W Sanoku został prezesem Towarzystwa Hodowców Gołębi Pocztowych i Ras Krajowych, zorganizowanego 19 marca 1927[14]. W latach 20. był sekretarzem zarządu Stowarzyszenia Łowieckiego w Sanoku[15].
Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 58. lokatą w korpusie oficerów piechoty[1]. W 1939 był dowódcą Samborskiego Batalionu Obrony Narodowej i jednocześnie komendantem 96 Obwodu Przysposobienia Wojskowego w Samborze przy 6 psp[16].
Na czele Samborskiego Baonu ON walczył w kampanii wrześniowej[17]. Został wzięty przez Niemców do niewoli i był osadzony w Oflagu VII A Murnau, gdzie zmarł 30 marca 1943 i został pochowany na tamtejszym cmentarzu[a][18].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Niepodległości (9 listopada 1931)[19]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[20][1]
Uwagi
edytuj- ↑ Autor publikacji Stefan Majchrowski wskazał tożsamość Wincenty Suda. Por. Stefan Majchrowski: Za drutami Murnau. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970, s. 129.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 31.
- ↑ Marian Suda. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2021-02-10].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 452.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 394.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 252.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 379.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 328.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1378.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 102.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 73.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 616.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 72.
- ↑ Edward Zając, Organizacje o charakterze gospodarczym, społecznym, kulturalnym i sportowym. Pomiędzy wojnami światowymi 1918–1939, [w:] Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 606, 608.
- ↑ Komunikat Towarzystwa Hodowców Gołębi Pocztowych. „Gospodarz”. Nr 10, s. 2, 1 lipca 1927.
- ↑ Starostwo powiatowe w Sanoku. Stowarzyszenia i związki 1919–1939 (zespół 23, sygn. 13, nr mikr. 160756). Archiwum Państwowe w Przemyślu, s. 183.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 666, 684.
- ↑ Dalecki 1989 ↓, s. 26, 32, 56, 65-67, 80, 377, 379.
- ↑ Marian Suda. nieobecni.com.pl. [dostęp 2016-11-20].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Ryszard Dalecki: Armia „Karpaty” w wojnie obronnej 1939 r. Rzeszów: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1989. ISBN 83-03-02830-8.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.