Mototerapia
Mototerapia – całościowy, wielowymiarowy proces terapeutyczny. Daje możliwość całościowego leczenia zaburzeń i nieprawidłowości lub opóźnienia w rozwoju, w przetwarzaniu percepcji i w zdolności ruchowej, w zdolności przeżywania. Leczy zaburzenia nastroju emocjonalnego oraz zaburzenia zachowań społecznych.
Mototerapia należy do dziedziny motopedagogiki, który to termin jest z reguły używany jako pojęcie nadrzędne dla mototerapii. W zależności od specjalizacji terapii i praktycznego zastosowania, terapia motopedagogiczna zorientowana jest na cele pedagogiczno-prewencyjne → motopedagogika lub terapeutyczno-rehabilitacyjne → mototerapia. Mototerapia uważana jest za zorientowaną na ruch metodę leczenia zaburzeń, opóźnień i nieprawidłowości zachowania i wydajności. Mototerapia ma działanie rehabilitacyjne i należy do obszaru leczenia klinicznego. Mototerapeuta rozpoczyna pracę na podstawie lekarskiego wskazania do leczenia, za punkt wyjścia biorąc indywidualne symptomy oraz na ich podstawie opracowując program terapeutyczny.
Zaburzenia leczone mototerapią
edytuj- opóźnienie rozwoju motorycznego
- niezręczność i niepewność ruchowa
- nieprawidłowa koordynacja ciała i motoryka ręki
- niepokój motoryczny, nadaktywność
- zaburzenia uwagi
- zaburzenia koncentracji, odwracanie uwagi
Zaburzeniom tym często towarzyszą:
- niskie poczucie wartości
- lęk przed sytuacjami ruchowymi i wyzwaniami wydajnościowymi
- zahamowanie lub zwiększona agresja w zachowaniu
- wahania nastroju, niestabilność emocjonalna
- zaburzenia w zabawie i w nauce
- częste poczucie niepowodzenia i frustracja
- trudności w nawiązywaniu kontaktów i tworzeniu więzi
- odmowa współuczestnictwa i wycofanie społeczne
Bibliografia
edytuj- Ernst J. Kiphard: Mototherapie. Modernes Lernen. Dortmund 1995, cz. I i cz.II
- Jolanta i Andrzej Majewscy: Zarys Psychomotoryki. Główne nurty psychomotorycznego wspierania rozwoju dzieci i młodzieży. Teoria i Praktyka. Wydawnictwo Harmonia 2011